Βικιπαίδεια

Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Μορφοποίηση΄εισαγωγής
μ. επιμέλεια
Γραμμή 4:
|ηγέτης = [[Καρλ Χάρερ]] (1919-1920)<br />[[Άντον Ντρέξλερ]] (1920-1921)<br />[[Αδόλφος Χίτλερ]] (1921-1945)<br />[[Μάρτιν Μπόρμαν]] (1945)
-->|chairperson=|πρόεδρος=[[Αδόλφος Χίτλερ]]|εκπρόσωπος=|ίδρυση=1920|διαλύθηκε=1945|διάδοχος=|ιδεολογία=[[Εθνικοσοσιαλισμός]]|θέση=[[Ακροδεξιά (πολιτική)|Ακροδεξιά]]|αρχηγείο=[[Βερολίνο]]|εφημερίδα=[[Völkischer Beobachter|Λαϊκός Παρατηρητής]]|νεολαία_πτέρυγα=[[Νεολαία Χίτλερ]]|διεθνώς=|ιστοσελίδα=|χώρα=Γερμανίας|σημαία=[[Αρχείο:Flag of the NSDAP (1920–1945).svg|border|150px]]|ιδρυτής=[[Άντον Ντρέξλερ]]}}
Το '''Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα''' ([[γερμανική γλώσσα|γερμ]]: '''''N'''ational'''s'''ozialistische '''D'''eutsche '''A'''rbeiter'''p'''artei''), γνωστότερο ως '''NSDAP''', '''Ναζιστικό Κόμμα''', '''Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών''' ή απλά '''Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα''', ήταν το [[πολιτικό κόμμα]] που οδηγήθηκε στην εξουσία της [[Γερμανία]]ς με την καθοδήγηση του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]] το 1933. Ο όρος Ναζί αποτελεί συντόμευση των γερμανικών λέξεων '''NA'''tionalso'''ZI'''alismus (ελλ.[[Εθνικοσοσιαλισμός]]) , που αποτελούσε την ιδεολογία του κόμματος. Το NSDAP δημιούργησε το [[Τρίτο Ράιχ]] (Τρίτο Κράτος) μετά τηντη δημοκρατική εκλογή του ως γερμανική κυβέρνηση το 1933.
 
Το NSDAP χάρη σε μια οργανωμένη διαδικασία που ονομάστηκε «Gleichschaltung» -[[Gleichschaltung|Ναζιστικοποίηση]]-, κατάφερε να θέσει εκτός νόμου όλα τα υπόλοιπα κόμματα και να αποκτήσει απόλυτη κυριαρχία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και οικονομίας της Γερμανίας από την πτώση της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]] το 1933, ως το τέλος του [[Β'Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] το 1945, οπότε κηρύχθηκε παράνομο και οι ηγέτες του συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στηνστη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]]. Η ιδεολογία και οι πρακτικές του Ναζιστικού Κόμματος δημιούργησαν ένα νέο κλάδο στην [[πολιτική επιστήμη]] με αντικείμενο μελέτης την [[Ναζισμός|ιδεολογία]] αυτή.
 
== Προεδρία ==
Γραμμή 14:
== Η απαρχή ==
=== Ιστορικό πλαίσιο ===
Τον Αύγουστο του [[1919]], ύστερα από Σύνοδο της Γερμανικής Εθνοσυνέλευσης για την εγκαθίδρυση νέου Συντάγματος στηνστη χώρα, η οποία έγινε στην πόλη [[Βαϊμάρη]] (Weimar), εγκαθιδρύθηκε στηνστη χώρα νέο, κοινοβουλευτικό καθεστώς, χωρίς Μονάρχη, το οποίο επονομάζεται [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης]].
 
Το νέο καθεστώς αντιμετώπισε εξ αρχής σημαντικά προβλήματα, προερχόμενα τόσο από την αριστερά όσο και από την άκρα δεξιά. Το βασικό πρόβλημα, όμως, προερχόταν από τους όρους της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών | Συνθήκης των Βερσαλλιών]], που ήταν ιδιαίτερα ταπεινωτικοί για το Γερμανικό έθνος, όσο και από τις επακόλουθες πολεμικές αποζημιώσεις που απαιτούνταν - κυρίως από την πλευρά της [[Γαλλία]]ς από τηντη Γερμανία.
 
=== Ίδρυση ===
[[Αρχείο:Nsdap gaue.png|thumb|200px|right|[[Γκαουλάιτερ|Γκάουε]] στη Γερμανία: 1926,1928,1933 & 1937]]
Μέσα σε αυτή την έκρυθμη κατάσταση, στις [[5 Ιανουαρίου]] 1919, οι ακροδεξιοί εθνικιστές [[Άντον Ντρέξλερ]] (Anton Drexler), Γκότφριντ Φέντερ (Gottfried Feder), [[Ντίτριχ Έκαρτ]] (Dietrich Eckart) και Καρλ Χάρρερ (Karl Harrer) ηγούνται μιας μικρής ομάδας είκοσι εργατών από το [[Μόναχο]] και πραγματοποιούν συναντήσεις, με σκοπό τηντη δημιουργία ενός νέου πολιτικού Κόμματος. Οι βασικές αρχές για το Κόμμα αυτό απηχούσαν τις πεποιθήσεις κυρίως του Ντρέξλερ: Αντίθεση στους όρους των Βερσαλλιών, άκρατος εθνικισμός, αντισημιτισμός και αντίθεση κατά των Κομμουνιστών. Αρχικά, ο Ντρέξλερ ήθελε να ονομάσει το Κόμμα «Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα», οι υπόλοιποι, όμως, και κυρίως ο Χάρρερ, αντέδρασαν στον όρο «Σοσιαλιστικό», τον οποίο πέτυχαν να απαλείψουν. Έτσι, το κόμμα ονομάστηκε, τελικά, «Κόμμα των Γερμανών Εργατών» (Deutsche Arbeiterpartei, DAP). Η αρχική του δύναμη, αν και αυτοαποκαλούνταν «Κόμμα», δεν ξεπερνούσε τα εξήντα μέλη. Το καθεστώς, όμως, ανησυχώντας για την ανάπτυξη των ποικίλων ομάδων, έστειλε τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφο Χίτλερ]], [[Δεκανέας|δεκανέα]] του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], άνεργο υποψήφιο καλλιτέχνη, να ενταχθεί στο Κόμμα για να το κατασκοπεύει. Συμμετέχοντας σε κάποια συζήτηση, ο Χίτλερ κατάφερε να εντυπωσιάσει τους παρευρισκόμενους με τηντη ρητορική του δεινότητα. Ο Χίτλερ, ο οποίος ως τότε δεν είχε ούτε σταθερή εργασία ούτε βλέψεις για το μέλλον του, ανακαλύπτει για πρώτη φορά ένα ταλέντο, το οποίο δεν γνώριζε πως διέθετε, τηντη ρητορική του δεινότητα, χάρη στην οποία μπορούσε να προσελκύει μέλη στο Κόμμα. Το ταλέντο αυτό, σε συνδυασμό με την αναλγησία του, δεν άργησαν να τον αναδείξουν σε ηγετική φυσιογνωμία. Το Κόμμα συνέχισε να προσελκύει νέα μέλη, αλλά παρέμενε στα επίπεδα ενός τοπικού, μικρού Κόμματος, παρά το γεγονός ότι τον Δεκέμβριο του 1920 κατάφερε να αποκτήσει το δικό του όργανο στον Τύπο, την εφημερίδα «[[Völkischer Beobachter]]» («Λαϊκός Παρατηρητής»).
 
Στις [[24 Φεβρουαρίου]] [[1920]] το Κόμμα αποφασίζει να αλλάξει όνομα. Ο Χίτλερ προτείνει την ονομασία «Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα», όμως οι συναγωνιστές του τον πείθουν να συμφωνήσει στην ονομασία «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών» (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP). Πρόεδρος του Κόμματος ορίζεται ο ιδρυτής του, Ντρέξλερ. Την περίοδο αυτή εγγράφονται στο Κόμμα οι [[Ρούντολφ Ες (πολιτικός)|Ρούντολφ Ες]] (Rudolf Hess) και οι αδελφοί [[Χανς Φρανκ Ρόζενμπεργκ]] και [[Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ]] (Hans Frank Rosenberg και Alfred Rosenberg).
Γραμμή 27:
Στις 24 Φεβρουαρίου εξαγγέλλεται, επίσης, και το Πρόγραμμα του Κόμματος, γνωστό και ως «Πρόγραμμα των 25 σημείων». Το πλήρες κείμενο του Προγράμματος αυτού είναι το εξής:
<blockquote>
Το Πρόγραμμα του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος έχει σχεδιαστεί ως περιορισμένης διάρκειας. Οι ηγέτες του δεν έχουν την πρόθεση, όταν οι στόχοι που αναφέρονται εδώ επιτευχθούν, να θέσουν νέους, απλά για να αυξήσουν, με τεχνητό τρόπο, τη δυσαρέσκεια της λαϊκής μάζας και να επιβεβαιώσουν τηντη συνέχεια ύπαρξης του Κόμματος.<br />
 
1. Απαιτούμε την ένωση ολόκληρης της Γερμανίας σε μια Μείζονα Γερμανία πάνω στη βάση του εθνικού αυτοπροσδιορισμού.<br />
Γραμμή 37:
4. Μόνο μέλη του Έθνους μπορούν να είναι πολίτες του Κράτους. Μόνον αυτοί με γερμανικό αίμα, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, μπορούν να είναι μέλη του Έθνους. Συνεπώς, κανείς Εβραίος δεν μπορεί να ανήκει στο Έθνος.<br />
 
5. Οι μη πολίτες μπορούν να ζουν στηνστη Γερμανία ως επισκέπτες και πρέπει να υπόκεινται στην περί ξένων νομοθεσία.<br />
 
6. Του δικαιώματος του εκλέγειν την Κυβέρνηση και τα νομοθετικά όργανα του Κράτους πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες του Κράτους και μόνον. Απαιτούμε, κατά συνέπεια, όλα τα δημόσια αξιώματα, οιουδήποτε τύπου, είτε εντός του [[Ράιχ]] είτε σε ελάσσονες περιοχές, να μην αποδίδονται σε άλλους ει μη σε πολίτες του Κράτους. Είμαστε αντίθετοι προς τηντη διεφθαρμένη κοινοβουλευτική τακτική της πλήρωσης κρατικών θέσεων σύμφωνα με κομματικές πεποιθήσεις και χωρίς αναφορά στον χαρακτήρα ή στις ικανότητες.<br />
 
7. Απαιτούμε το Κράτος να εκπληρώσει το πρωταρχικό του καθήκον για να εξασφαλίσει τα προς το ζην σε όλους τους πολίτες του. Αν αποδειχθεί αδύνατη η διατροφή ολόκληρου του πληθυσμού, οι μη πολίτες πρέπει να απελαθούν από το Ράιχ.<br />
 
8. Η μετανάστευση όλων των μη Γερμανών προς τηντη χώρα πρέπει να απαγορευθεί. Απαιτούμε όλοι οι μη Γερμανοί, που εισήλθαν στηνστη χώρα μετά τις 2 Αυγούστου 1914, να κληθούν να εγκαταλείψουν άμεσα τηντη Γερμανία.<br />
 
9. Όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.<br />
Γραμμή 56:
13. Απαιτούμε την [[εθνικοποίηση]] όλων των εταιρειών που έχουν συμπήξει ενώσεις σχηματίζοντας τραστ.<br />
 
14. Απαιτούμε τηντη διανομή των κερδών μεγάλων βιομηχανικών εταιρειών.<br />
 
15. Απαιτούμε εκτεταμένη ανάπτυξη της ασφάλισης των ατόμων μεγάλης ηλικίας.<br />
 
16. Απαιτούμε τηντη δημιουργία και διατήρηση υγιούς μεσαίας τάξης, την άμεση κοινωνικοποίηση των μεγάλων πολυκαταστημάτων και την παραχώρησή τους, με φθηνό αντίτιμο, σε μικρεμπόρους και ότι ο υπέρτατος σεβασμός θα επιδειχθεί στους μικρεμπόρους με την πρόταξη των Κρατικών και Κοινοτικών διαταγμάτων.<br />
 
17. Απαιτούμε αναδιανομή της γης σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Έθνους μας και την ψήφιση νόμου για την απαλλοτρίωση γαιών με σκοπό την κοινοτική τους χρήση χωρίς αντάλλαγμα, την κατάργηση της εκμίσθωσης γης και την απαγόρευση κάθε κερδοσκοπίας από τη χρήση γης.<br />
Γραμμή 70:
20. Το Κράτος πρέπει να αναλάβει εκτεταμένη ανασυγκρότηση του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος (με σκοπό να καταστεί αυτό προσβάσιμο σε κάθε ικανό και σκληρά εργαζόμενο Γερμανό, δίνοντάς του τη δυνατότητα ανώτερης εκπαίδευσης και επιτυγχάνοντας, έτσι, πρόοδο). Το αναλυτικό πρόγραμμα όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων οφείλει να ευθυγραμμιστεί με τις πρακτικές απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Το σχολείο οφείλει να παράσχει στον μαθητή, εκκινώντας από την πρώτη ένδειξη ευφυίας του, την κατανόηση του Έθνους και του Κράτους (μέσω της μελέτης των πολιτικών υποθέσεων). Απαιτούμε η μόρφωση χαρισματικών παιδιών από φτωχές οικογένειες, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη ή το επάγγελμά τους, να αναλαμβάνεται από το Κράτος.<br />
 
21. Το Κράτος πρέπει να διασφαλίσει ώστε τα επίπεδα υγείας του Έθνους να ανέλθουν, προστατεύοντας μητέρες και παιδιά, απαγορεύοντας την παιδική εργασία, ενισχύοντας τηντη φυσική δύναμη μέσω νομοθεσίας για υποχρεωτική γυμναστική και άθληση και με την εκτεταμένη υποστήριξη συλλόγων εμπλεκομένων στηνστη φυσική αγωγή των νέων.<br />
 
22. Απαιτούμε την κατάργηση του μισθοφορικού στρατού και τηντη δημιουργία ενός λαϊκού στρατού.<br />
 
23. Απαιτούμε σύννομη διαμάχη της σκόπιμης πολιτικής ψευδολογίας και της διασποράς της μέσω του Τύπου. Για τηντη δημιουργία ενός Εθνικού Γερμανικού Τύπου απαιτούμε:<br />
* Όλοι οι εκδότες και συντάκτες/συνεργάτες των Γερμανόφωνων εφημερίδων να ανήκουν στο Έθνος
* Ότι καμία μη Γερμανική εφημερίδα δεν μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς εκπεφρασμένη έγκριση του Κράτους. Δεν πρέπει να τυπώνεται στηνστη Γερμανική γλώσσα.
* Οι μη-Γερμανοί πρέπει να εμποδίζονται από τον Νόμο να συμμετέχουν οικονομικά ή να επηρεάζουν Γερμανικές εφημερίδες και η ποινή για παράβαση αυτού του Νόμου πρέπει να είναι η απαγόρευση έκδοσης της εφημερίδας και η άμεση απέλαση των εμπλεκομένων μη-Γερμανών. Η έκδοση εφημερίδων που δεν προωθούν την εθνική πρόοδο πρέπει να απαγορεύεται. Απαιτούμε τηντη δια Νόμου δίωξη όλων των τάσεων της τέχνης και της λογοτεχνίας που διαφθείρουν την εθνική ζωή και την απαγόρευση πολιτιστικών εκδηλώσεων που παραβιάζουν αυτή την απαίτηση.
 
24. Απαιτούμε ελευθερία όλων των θρησκευτικών δογμάτων ανά την Επικράτεια, υπό την προϋπόθεση ότι δεν απειλούν την ύπαρξή της και δεν προσβάλλουν το δημόσιο αίσθημα της Γερμανικής φυλής.
Το Κόμμα υποστηρίζει το χριστιανικό δόγμα, αλλά δεν προσαρτά εαυτό σε κανένα συγκεκριμένο δόγμα. Αντιμάχεται την Ιουδαϊκή - υλιστική νοοτροπία, εσωτερική και εξωτερική, και είναι πεπεισμένο ότι το Έθνος μας μπορεί να επιτύχει την αέναη υγεία μόνο επί τη βάσει της εξής αρχής: Το κοινό συμφέρον είναι υπεράνω του ατομικού συμφέροντος.<br />
 
25. Για να υλοποιηθούν όλα τα σημεία αυτού του Προγράμματος, απαιτούμε τηντη δημιουργία ισχυρής κεντρικής διακυβέρνησης του Ράιχ, την άνευ όρων εξουσία του πολιτικού Κεντρικού Κοινοβουλίου σε ολόκληρο το Ράιχ και τις οργανώσεις του και τον σχηματισμό Ενώσεων βασισμένων σε κοινωνικά και επαγγελματικά κριτήρια για την εκτέλεση των Νόμων που ψηφίζονται από το Ράιχ σε όλα τα επιμέρους Γερμανικά κρατίδια.<br />
 
Οι ηγέτες του Κόμματος υπόσχονται να εργαστούν ακατάπαυστα - μέχρι και να θυσιάσουν τηντη ζωή τους - για να υλοποιήσουν το παρόν Πρόγραμμα.<ref>{{Cite web |url=http://www.schoolshistory.org.uk/ASLevel_History/25pointnsdapprogramme.htm |title=School History, UK |accessdate=2009-01-26 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120812070609/http://www.schoolshistory.org.uk/ASLevel_History/25pointnsdapprogramme.htm |archivedate=2012-08-12 |url-status=dead }}</ref><br /></blockquote>
 
Το Κόμμα διανύει μια μικρή περίοδο στασιμότητας και ο Ντρέξλερ έχει την ευφυΐα να διακρίνει (ύστερα και από προτροπές άλλων μελών) ότι η στασιμότητα του Κόμματος οφείλεται στις δικές του περιορισμένες ικανότητες. Παραχωρεί, έτσι, στις [[28 Ιουλίου]] [[1921]], την Προεδρία του Κόμματος στον Χίτλερ, παραμένοντας επίτιμος Πρόεδρος. Ο Χίτλερ θα γράψει αργότερα, στο βιβλίο του «Ο Αγών μου» ([[Mein Kampf]]) ότι ο Ντρέξλερ είχε πράγματι περιορισμένες ικανότητες και, οπωσδήποτε, δεν διέθετε ρητορική ούτε οργανωτική δεινότητα<ref>[http://www.mondopolitico.com/library/meinkampf/introduction.htm Mein Kampf, πλήρες κείμενο (αγγλικά)]</ref>.
 
=== Περίοδος 1921-1923 ===
Ο Χίτλερ απαιτεί, και τελικά παίρνει, τον τίτλο του «Ηγέτη» ([[Φύρερ]], Führer). Το Κόμμα διέρχεται μια σειρά εσωτερικών συγκρούσεων, μέσα από τις οποίες ο Χίτλερ καταφέρνει να περάσει τηντη βασική του επιδίωξη, την «Αρχή του Ηγέτη» (Führerprinzip), την οποία θα τηρήσει απαρέγκλιτα μέχρι τον θάνατό του, το [[1945]]: Ο Χίτλερ είναι ο μόνος Ηγέτης στο Κόμμα και μόνος αυτός αποφασίζει τόσο για την πολιτική του όσο και για τηντη στρατηγική του. Η ρητορική του δεινότητα συνεχίζει να φέρνει οπαδούς στο Κόμμα, ωστόσο ο ίδιος το βλέπει όχι τόσο ως πολιτικό Κόμμα, όσο ως μια επαναστατική οργάνωση, η οποία αποσκοπεί στηνστη βίαιη ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης: Στο σημείο αυτό οι πολιτικές απόψεις του ταυτίζονται απόλυτα με του Ντρέξλερ. Το 1921 δημιουργεί την παραστρατιωτική οργάνωση «[[Sturmabteilung]]» (επί λέξει «Θυελλώδεις μαχητές»), γνωστή ως [[SA]] ή «φαιοχίτωνες» (λόγω του φαιού χρώματος των υποκαμίσων τους). Σκοπός της SA είναι οι συγκρούσεις (μερικές φορές ένοπλες) με αντίστοιχες οργανώσεις των άλλων Κομμάτων, κυρίως της Αριστεράς.
 
[[Αρχείο:Nsdap01.jpg|left|thumb|120px|Το βιβλιάριο μέλους του NSDAP]]
 
Η αύξηση των μελών του Κόμματος συνεχίζεται με σημαντικό ρυθμό, κάτι που οφείλεται τόσο στηνστη ρητορική του Χίτλερ, όσο και στην έλξη που ασκεί η SA σε άνεργους νέους. Η οικονομική συγκυρία, επίσης, παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς στηνστη Γερμανία έχουν αρχίσει να διαφαίνονται τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργούν οι πολεμικές αποζημιώσεις. Έτσι, στηνστη Βαυαρία υπάρχει δυσαρέσκεια της ευρείας λαϊκής μάζας απέναντι στους Φιλελεύθερους και στους Σοσιαλιστές. Ο Χίτλερ το εκμεταλλεύεται και στρατολογεί στο Κόμμα παλαιούς στρατιωτικούς του πρώτου Πολέμου, προβάλλοντας τον εαυτό του ως παρασημοφορημένο παλαίμαχο, απογοητευμένους οπαδούς άλλων Κομμάτων, καθώς και μικροεπιχειρηματίες. Για να βοηθήσει στηνστη στρατολόγηση νέων μελών, συχνά οργανώνει «συνέδρια» σε μπιραρίες, στα οποία η μπίρα προσφέρεται δωρεάν. Η περίοδος αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για το Κόμμα, καθώς γίνονται μέλη του ο Λοχαγός του Α΄ Πολέμου [[Ερνστ Ρεμ]], ο [[Χάινριχ Χίμλερ]] και ο άσσος της Πολεμικής Αεροπορίας [[Χέρμαν Γκέρινγκ]].
 
Το [[1922]] πραγματοποιείται η [[Πορεία προς τη Ρώμη]] και η επικράτηση του [[Φασισμός|φασιστικού καθεστώτος]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] στην [[Ιταλία]]. Με εξαίρεση τον [[Αντισημιτισμός|αντισημιτισμό]], οι απόψεις του Χίτλερ είναι ταυτόσημες με των Ιταλών φασιστών. Όπως είναι φυσικό, η επιτυχία τους τον επηρεάζει σημαντικά και βάζει στο νου του την ιδέα της πραγματοποίησης του δικού του πραξικοπήματος, που θα έφερνε τους Εθνικοσοσιαλιστές στην εξουσία. Στρέφει όλες του τις οργανωτικές προσπάθειες στην πραγματοποίηση αυτού του στόχου και, το [[1923]], επιχειρεί με τα στελέχη του Κόμματος και την υποστήριξη της SA το [[Πραξικόπημα της μπιραρίας]].
Γραμμή 102:
=== Περίοδος 1924-1933 ===
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-12975, Berlin, Adolf Hitler bei Veranstaltung.jpg|left|thumb|300px|Γκέρινγκ, Γκέμπελς, Χίτλερ. 1932. <small>Φωτ. Γερμανικού Ομοσπονδιακού Αρχείου</small>]]
Το διάδοχο Κόμμα είναι πλέον χωρίς Ηγέτη. Κατά την περίοδο 1924 - 25 το «Γερμανικό Κόμμα» διασπάται σε δύο σκέλη. Ηγέτης του ενός γίνεται ο [[Γιόζεφ Γκέμπελς]], ονομάζοντάς το «Γερμανικό Λαϊκό Κόμμα της Ελευθερίας». Παρά την αρχική καταδίκη του σε πενταετή φυλάκιση, ο Χίτλερ αποφυλακίζεται στις [[24 Δεκεμβρίου]] [[1924]], έχοντας εκμεταλλευθεί το διάστημα της φυλάκισής του για να συγγράψει το βιβλίο του «Ο Αγών μου». Το πραξικόπημα και η δίκη του, όμως, έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, και το Κόμμα γίνεται ευρύτερα γνωστό σε ολόκληρη τηντη [[Γερμανία]]. Ο Χίτλερ ασχολείται πλέον με την επανίδρυση του διαλυμένου Κόμματος, πράγμα το οποίο φέρνει λαμπρά σε πέρας. Η αποτυχία του πραξικοπήματος, ωστόσο, έχει αλλάξει την πρακτική που σκέπτεται να ακολουθήσει εφεξής ο Ηγέτης του Κόμματος: Αποκηρύσσει την δια της βίας κατάληψη της εξουσίας και, αντίθετα, στρέφει όλες του τις προσπάθειες για την επικράτησή του στις εθνικές εκλογές. Ακολουθεί, πλέον, τηντη «στρατηγική της νομιμότητας» για να κατακτήσει την εξουσία με νόμιμα μέσα. Το Ναζιστικό Κόμμα έχει, το 1925, δύο «πτέρυγες» οργανωτικού χαρακτήρα, το «Σώμα της Πολιτικής Ηγεσίας» (Korps der politischen Leiter) και την πτέρυγα των «κοινών» μελών (Parteimitglieder). Στην ηγετική ομάδα αναπληρωτής ηγέτης είναι ο Ρούντολφ Ες, ο οποίος, όμως, δεν έχει πραγματική ισχύ στο Κόμμα: Ύστερα από τον ίδιο τον Χίτλερ, ηγετικές φυσιογνωμίες του Ναζιστικού Κόμματος είναι οι Χίμλερ, Γκέμπελς και Γκέρινγκ.
 
Στις εκλογές του Μαΐου 1924 το NSDAP δεν σημειώνει μεγάλη επιτυχία: Κερδίζει 12 μόλις έδρες στο [[Ράιχσταγκ]], έναντι 131 του Σοσιαλιστικού Κόμματος (SPD) και 45 του Κομμουνιστικού Κόμματος (KPD). Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα οδηγεί τον Χίτλερ, ο οποίος αποφυλακίζεται και επανιδρύει το Κόμμα, να επιχειρήσει μεγαλύτερα ανοίγματα προς τις λαϊκές μάζες. Το πρώτο άνοιγμα, που πραγματοποιείται το 1925, είναι ο διαχωρισμός του Κόμματος από την [[SA]], καθώς το μεγάλο βάρος ρίχνεται στις νόμιμες δραστηριότητές του. Ευρύτερο άνοιγμα πραγματοποιείται καθώς το Κόμμα δέχεται πλέον, ως μέλη, και γυναίκες. Η SA και η [[SS]], που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του [[1925]] ως Σωματοφυλακή του Ηγέτη, με επικεφαλής τον Χίμλερ, αναφέρονται πλέον όχι ως Κομματικές οργανώσεις, αλλά ως «υποστηρικτικές ομάδες», και όλα τα μέλη τους υποχρεώνονται να εγγραφούν ως τακτικά μέλη στο Κόμμα για να παραμείνουν σε αυτές.
 
Εν τω μεταξύ το Κόμμα περνά τα όρια της Βαυαρίας. Επεκτείνεται και αποκτά οπαδούς και σε άλλα κρατίδια, όπως στηνστη [[Νυρεμβέργη]] της [[Βυρτεμβέργη]]ς, όπου προεξάρχον στέλεχος είναι ο [[Γιούλιους Στράιχερ]] με την εφημερίδα του [[Der Stürmer]], στην Ανατολική [[Πρωσία]], την [[Πομερανία]], το [[Σλέσβιχ-Χολστάιν]] κ.ά. Στις εκλογές του Μαΐου 1928 το NSDAP παίρνει μόνο το 2,6% των ψήφων και κερδίζει 12 έδρες. Το [[1929]] ο αριθμός των μελών του Κόμματος έχει φθάσει τις 130.000.
 
Για τα γερμανικά πληθυσμιακά δεδομένα, εν τούτοις, ο αριθμός αυτός δεν είναι σημαντικός. Ίσως το Ναζιστικό Κόμμα να μην είχε φτάσει ποτέ στην εξουσία, αν δεν έπληττε και τηντη Γερμανία η διεθνής οικονομική κρίση (το «Κραχ»), που ξεκίνησε από τις [[ΗΠΑ]] το 1929 και έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα τέλη της δεκαετίας των '20 ο πληθωρισμός στηνστη Γερμανία έχει φτάσει σε τρομακτικά ύψη, όπως και η ανεργία. Συντείνουν σε αυτό και οι όροι της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών|Συνθήκης των Βερσαλλιών]].<ref>{{Cite web |url=http://www.schoolshistory.org.uk/germanyversailles.htm |title=School History, UK |accessdate=2009-01-26 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090127020159/http://schoolshistory.org.uk/germanyversailles.htm |archivedate=2009-01-27 |url-status=dead }}</ref> Τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας είναι διασπασμένα και αδυνατούν να παράσχουν λύση στην οικονομική ανέχεια, που πλήττει ολοένα και περισσότερους απλούς πολίτες και μικρές επιχειρήσεις. Η πολιτική του Χίτλερ, στο σημείο αυτό, είναι να αποδώσει στους Εβραίους οικονομικούς παράγοντες και στους Μπολσεβίκους τα δεινά της χώρας. Στις [[Γερμανικές γενικές εκλογές του 1930|εκλογές του Σεπτεμβρίου]] του [[1930]] το NSDAP παίρνει το 18,3% των ψήφων, εκλέγει 107 βουλευτές στο [[Ράιχσταγκ]] και αναδεικνύεται δεύτερο Κόμμα, ύστερα από το Σοσιαλιστικό (SPD). Ο Χίτλερ έχει καταφέρει να αναδείξει το Ναζιστικό Κόμμα σε κόμμα εξουσίας, ενώ ο ικανότατος στην προπαγάνδα Γκέμπελς ασχολείται με τηντη διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του Ηγέτη.
 
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-13355, Berlin, Reichspräsidentenwahl, Wahlwerbung.jpg|thumb|200px|Προεκλογική εκστρατεία των Προεδρικών εκλογών. Βερολίνο, 10 Απριλίου 1932. <small>Φωτ. [http://www.bild.bundesarchiv.de/archives/barchpic/search/?search%5Bform%5D%5BSIGNATUR%5D=Bild+102-13355 Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο]{{Dead link|date=Ιανουαρίου 2021 }}</small>]]
 
Το [[1931]] και το [[1932]] η πολιτική κρίση βαθαίνει στηνστη χώρα, καθώς η οικονομική κρίση είναι στο απόγειό της. Το 1932 ο Χίτλερ βάζει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αντίπαλο τον [[Πάουλ φον Χίντενμπουργκ]]. Στον πρώτο γύρο καταφέρνει να συγκεντρώσει το 30% έναντι 49% του Χίντενμπουργκ και στον δεύτερο συγκεντρώνει περίπου 37%, χάνοντας την εκλογή από τον Χίντενμπουργκ, που συγκεντρώνει το 53%. Οι εκλογές αυτές αποτελούν ένα είδος δημοσκόπησης τόσο για το Κόμμα όσο και για τον Ηγέτη του. Από τον πολιτικό λόγο του Κόμματος έχει πέσει σε δεύτερη μοίρα ο έντονος αντισημιτισμός (χωρίς, ασφαλώς, να απαλειφθεί ποτέ ολοσχερώς). Οι Γερμανοί δίνουν την ψήφο τους στον Χίτλερ κατά κύριο λόγο επειδή υπόσχεται να αναθερμάνει την Οικονομία (χωρίς, ωστόσο, να εξαγγείλει συγκεκριμένα μέτρα) και επειδή υπόσχεται να αποκαταστήσει τον Νόμο και την τάξη. Αυτό είναι σημαντικό για τους πολίτες, καθώς η [[SA]], αριθμώντας ήδη 400.000 μέλη, είναι μια από τις αντιμαχόμενες οργανώσεις (και τα άλλα μεγάλα Κόμματα, SPD και KPD, διαθέτουν αντίστοιχες ομάδες κρούσης), που μετατρέπουν πολλές γερμανικές πόλεις κυριολεκτικά σε πεδία μάχης. Κυρίως, όμως, υπόσχεται να αποκαταστήσει το Γερμανικό γόητρο, το οποίο είχε ταπεινωθεί από τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Κανένα στέλεχός του, βεβαίως, δεν παραλείπει να αναφέρει ότι το Κόμμα θα προστατεύσει (η έκφραση που χρησιμοποιείται είναι «θα σώσει») τηντη χώρα από την «Κομμουνιστική απειλή».
 
Νέες εκλογές διεξάγονται τον [[Γερμανικές γενικές εκλογές Ιουλίου 1932|Ιούλιο του 1932]]. Ο επικεφαλής της Προπαγάνδας του Κόμματος δρ. Γκέμπελς και η ρητορική δεινότητα του Χίτλερ καταφέρνουν να εκτοξεύσουν το ποσοστό του NSDAP στο 37,4% και 230 έδρες στο Ράιχσταγκ, φέρνοντάς το στην πρώτη θέση στηνστη Γερμανία. Το Κομμουνιστικό Κόμμα παίρνει 14,6% αλλά, όπως είναι φυσικό, ο σχηματισμός Κυβέρνησης συνασπισμού είναι αδύνατος, καθώς οι ιδεολογικές διαφορές των δύο Κομμάτων είναι αγεφύρωτες. Σχηματίζονται, έτσι, Κυβερνήσεις μειοψηφίας, που αδυνατούν να επιλύσουν τα οξύτατα προβλήματα της Οικονομίας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αναγνωρίζει ως κύριο αντίπαλο το NSDAP αλλά το Σοσιαλιστικό Κόμμα, κι αυτό κάνει χαλαρότερη την αντιπολίτευση απέναντι στους Ναζιστές.
 
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 102-03126, Berlin, Wahlplakate NSDAP.jpg|left|thumb|250px|Προεκλογικό περίπτερο του Ναζιστικού Κόμματος. Απρίλιος 1932. <small>Φωτ. Γερμανικού Ομοσπονδιακού Αρχείου</small>]]
Γραμμή 157:
 
Στο Κόμμα υπάγονταν οι παρακάτω οργανώσεις:
* [[Σύνδεσμος Γερμανίδων Κορασίδων]] (''Bund Deutscher Mädel (BDM)'')
* [[Νεολαία Χίτλερ]] (''Hitler-Jugend (HJ)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικός Γερμανικός Σύνδεσμος Καθηγητών]] (''NS-Deutscher Dozentenbund (NSDD)'') – από από τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] του [[1944]] και μετά.
* [[Εθνικοσοσιαλιστικός Γερμανικός Σύνδεσμος Φοιτητών]] (''NS-Deutscher Studentenbund (NSDStB)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστική Ομάδα Γυναικών]] (''NS-Frauenschaft (NSF)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικό Σώμα Οδηγών]] (''Nationalsozialistisches Kraftfahrerkorps (NSKK)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικό Σώμα Πιλότων]] (''Nationalsozialistisches Fliegerkorps (NSFK)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα / Οργάνωση Εξωτερικού]] (''NSDAP/AO – Auslandsorganisation'')
* [[Schutzstaffel|Σούτσσταφελ]] (''Schutzstaffel''), «Σμήνος Προστασίας», γνωστή ως [[SS]]
* [[Sturmabteilung|Στουρμαμπτάιλουνγκ]] (''Sturmabteilung''), επί λέξει «Τμήμα Καταιγίδας», πρακτικά «τμήματα εφόδου», γνωστή ως [[SA]]
 
Ορισμένες οργανώσεις είχαν δική τους νομική οντότητα και περιουσία. Και αυτές συνδέονταν με το κόμμα:
* [[Κρατικός Σύνδεσμος των Γερμανών Δημοσίων Υπαλλήλων]] (''Reichsbund der deutschen Beamten'')
* [[Γερμανικό Μέτωπο Εργασίας]] (''Deutsche Arbeitsfront (DAF)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικός Γερμανικός Σύνδεσμος Ιατρών]] (''NS-Deutscher Ärztebund (NSDÄB)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικός Σύνδεσμος Προστατών του Δικαίου]] (''Nationalsozialistischer Rechtswahrerbund (NSRB)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστική Περίθαλψη Θυμάτων Πολέμου]] (''NS-Kriegsopferversorgung (NSKOV)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστικός Σύνδεσμος Διδασκάλων]] (''NS-Lehrerbund (NSLB)'')
* [[Εθνικοσοσιαλιστική Λαϊκή Μέριμνα]] (''Nationalsozialistische Volkswohlfahrt (NSV)'')
* [[Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ]] (''Reichsarbeitsdienst (RAD)'')
 
== Παραπομπές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Εθνικοσοσιαλιστικό_Γερμανικό_Εργατικό_Κόμμα"