Γουλιέλμος του Εβρέ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Γουλιέλμος, αγγλ. William (απεβ. 16 Απριλίου 1118) από τον Οίκο της Νορμανδίας ήταν ευγενής από τη Νορμανδία κατά την περίοδο της Νορμανδικής κατάκτησης της Αγγλίας. Είναι από τους λίγους πιστοποιημένους, που ήταν μαζί με τον Γουλιέλμο Α΄ στη μάχη τού Χάστινγκς. Έγινε κόμης τού Εβρέ (1067-1118).
| Γουλιέλμος του Εβρέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1040 Νορμανδία |
| Θάνατος | 18 Απριλίου 1118 |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Φοντενέλ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Heloise de Nevers[1] |
| Γονείς | Ριχάρδος του Εβρέ[2] και Godehildis[2] |
| Αδέλφια | Αγνή κόμισσα του Εβρέ Raoul II of Tosny Robert de Stafford |
| Οικογένεια | Οίκος της Νορμανδίας |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο μόνος γιος τού Ριχάρδου κόμη τού Εβρέ και της Γκοντχίλντις (Αδελαΐδας).
Ο Γουλιέλμος αναφέρεται ως κόμης τού Εβρέ το 1066 και συνεισέφερε 80 πλοία για τη σχεδιαζόμενη εισβολή στην Αγγλία το ίδιο έτος. Όμως ο Γουλιέλμος διαδέχθηκε τον πατέρα του το 1067, όταν εκείνος απεβίωσε· έτσι η προηγούμενη αναφορά στον Γουλιέλμο ως κόμη τού Εβρέ θεωρείται αναχρονισμός. Είναι ένας απ΄τους λίγους γνωστούς συντρόφους τού Γουλιέλμου Α΄ της Αγγλίας στη μάχη τού Χάστιγκς το 1066. Για τη συμμετοχή του ανταμείφθηκε μέτρια: με τη μίσθωση μίας περιοχής. Φαίνεται δεν ήταν ακόμη ενήλικος, ώστε να αναλάβει κάτι πιο προσοδοφόρο στην Αγγλία. Άλλη απόδειξη τού ότι ήταν πολύ νέος το 1066 είναι, ότι πολέμησε υπέρ τού Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας το 1106, δηλ. 40 έτη μετά.
Κατά την πολιορκία τού κάστρου τού Σαιν-Σουζάν το 1085, ο Γουλιέλμος αιχμαλωτίστηκε. Το 1090 προκάλεσε περισσότερα προβλήματα στον Ροβέρτο Β΄ δούκα της Νορμανδίας, γιο τού 2ου εξαδέλφου του, όταν ξεκίνησε πόλεμο με τον γείτονα εκείνου στο Κονς, τον Ραούλ Β΄ τού Τοσνύ. Ο τελευταίος ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές τού Ροβέρτου Β΄, έτσι ζήτησε τη συνδρομή του, όμως ο δούκας τού έδωσε αβέβαιες υποσχέσεις. Τότε ο Ραούλ πήγε στον Γουλιέλμο Β΄ της Αγγλίας, αδελφό τού Ροβέρτου Β΄, που αμέσως συμφώνησε να τον βοηθήσει, καθώς ο Γουλιέλμος Β΄ έψαχνε τρόπους να υπονομεύσει τον αδελφό του δούκα της Νορμανδίας.
Καθώς ο Γουλιέλμος ηλικιωνόταν και γινόταν πιο ασθενικός, η σύζυγός του ανέλαβε τη διακυβέρνηση της κομητείας. Ο ιστορικός Όλντερικ Βιτάλις αναφέρει, πως "η κόμισσα ξεχώριζε για την ευφυΐα και την ομορφιά της. Ήταν από τις πιο υψηλές γυναίκες στο Εβρέ και ευγενούς καταγωγής, ως κόρη τού κόμη τού Νεβέρ". Όμως στις πολιτικές υποθέσεις ήταν ισχυρογνώμων και σκληρή, συχνά αγνοώντας το συμβούλιο των βαρόνων τού συζύγου της. Έπειτα από πολυάριθμα παράπονα στον βασιλιά εναντίον της και την ισοπέδωση τού donjon (κύριου πύργου τού κάστρου) τού βασιλιά, εξορίστηκαν δύο φορές.
Το 1114 η Ελβίς απεβίωσε και τάφηκε στο Νογιόν. Ο Γουλιέλμος έπαθε αποπληξία το 1118 και τάφηκε στο αββαείο τού Φοντανέλ, δίπλα στον πατέρα του. Ήταν άτεκνος και τον διδέχθηκε ο πλησιέστερος άρρην συγγενής του, που ήταν ο Αμωρί Γ΄ κύριος τού Μονφόρ, υποτελής τού Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας. Αυτό προκάλεσε προβλήματα στον Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας. Ο Αμωρί Γ΄ ήταν γιος της Αγνής, αδελφής τού Γουλιέλμου.
Ο Γουλιέλμος και η Ελβίζ δώρησαν ιδιοκτησίες στο αββαείο τού Σαιν-Μαρτίν στο Τροάρν με καταστατικό τού 1100/1114. Με σύμβουλο τον Ρογήρο ηγούμενο τού Σαιν-Εβρούλ, ίδρυσαν μία μονή στο Νογιάν. Το 1108 ο Γουλιέλμος και η σύζυγός του με δικά τους έξοδα θεμελίωσαν τον ναό της Αγ. Μαρίας μητέρας τού Θεού, αλλά η οικοδόμησή του έγινε με διακοπές, ένεκα των εξοριών τους και άλλων δυσχεριών. Απεβίωσαν πριν ολοκληρωθεί.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε την Ελβίζ, κόρη τού Γουλιέλμου Α΄ κόμη τού Νεβέρ· δεν απέκτησαν απογόνους.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p48332.htm#i483311. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές Επεξεργασία
- George Edward Cokayne, The complete peerage; or, a history of the House of lords and all its members from the earliest times, Volume XII, Part 1, ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), p. 757
- Elisabeth M. C. van Houts, 'The Ship List of William The Conqueror', Anglo-Norman Studies X; Proceedings of the Battle Conference 1987, ed. R. Allen Brown (Woodbridge: The Boydell Press, 1988), Appendix 4, p. 179