Ιάκωβος Κέττλερ
Ο Ιάκωβος, γερμανικά: Jakob von Kettler, (28 Οκτωβρίου 1610 - 1 Ιανουαρίου 1682) από τον Οίκο των Κέττλερ ήταν Γερμανός δούκας της Κουρλάνδης και Σεμιγαλίας στη Βαλτική το διάστημα 1642–1682. Κάτω από τη διακυβέρνησή του, το δουκάτο έφτασε στο αποκορύφωμά του στον πλούτο και ασχολήθηκε με τον αποικισμό.
| Ιάκωβος Κέττλερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jakob von Kettler (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 28 Οκτωβρίου 1610 Kuldīga |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1682 ή 31 Δεκεμβρίου 1682[1] Γιέλγκαβα |
| Τόπος ταφής | ανάκτορο Γιέλγκαβα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λετονία |
| Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Αντιβασιλέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λουίζα Καρλόττα του Βρανδεμβούργου (1645–1676)[2] |
| Τέκνα | Φρειδερίκος Καζιμίρ Κέττλερ Λουίζα Ελισάβετ της Κουρλάνδης Μαρία Αμαλία της Κουρλάνδης Alexander of Courland Wladislaus Friedrich von Kettler Karl Jakob von Kettler Φερδινάνδος Κέττλερ[3] Charlotte Sophie, Duchess of Courland |
| Γονείς | Γουλιέλμος Κέττλερ και Σοφία της Πρωσίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αντιβασιλέας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Γκόλντινγκεν, τώρα γνωστό ως Kούλντιγκα. Ήταν ο μόνος γιος του Γουλιέλμου δούκα της Κουρλάνδης και Σεμιγαλίας και της Σοφίας των Χοεντσόλερν, κόρης του Aλβέρτου-Φρειδερίκου δούκα της Πρωσίας και ήταν αναδεκτός του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας. Ενόσω ο πατέρας του ήταν εξόριστος από το δουκάτο, ο Ιάκωβος έζησε στις Αυλές του Στέτιν και του Βερολίνου. Σπούδασε στο Ρόστοκ και στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και συμπαθούσε τις ιδέες του μερκαντιλισμού. Το 1633 ηγήθηκε ενός Κουρλανδικού συντάγματος στον Πόλεμο του Σμόλενσκ μεταξύ της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας και της Ρωσίας. Το 1634 έκανε μία μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη, επισκεπτόμενος το Παρίσι, το Λονδίνο και το Άμστερνταμ, όπου σπούδασε ναυπηγική. Το 1638 έγινε συγκυβερνήτης του δουκάτου και το 1642 ο μοναδικός δούκας της Κουρλάνδης.
Υπό τη διακυβέρνηση τού Ιακώβου το δουκάτο εμπορεύθηκε με την Ολλανδία, την Πορτογαλία, την Αγγλία, τη Γαλλία και άλλα έθνη. Ξεκίνησε μεταρρυθμίσεις μεγάλης κλίμακας στην οικονομία του Δουκάτου, βελτίωσε τη γεωργία του, άνοιξε πολλές βιοτεχνίες και ξεκίνησε μία ναυπηγική βιομηχανία. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, το δουκάτο έγινε de facto ανεξάρτητο από το πολωνικό στέμμα, επειδή όλες οι συμβάσεις με ξένες δυνάμεις υπογράφηκαν ως μεταξύ ανεξάρτητων κρατών. Μετά το 1646 όλη η τελωνειακή διοίκηση του Δουκάτου ήταν επίσης στην εξουσία του δούκα.
Το δουκάτο συμμετείχε στον αποικισμό. Το 1651 ο Ιάκωβος έστειλε έναν στόλο για να κτίσει το Φορτ Γιάκομπ στον ποταμό Γκάμπια, σε ένα νησί που αργότερα θα ήταν γνωστό ως Άγ. Ανδρέας. Το 1654 κατέκτησε το Τομπάγκο με δυνάμεις από το Οικόσημο της δούκισσας της Κουρλάνδης, ένα διώροφο πλοίο οπλισμένο με 45 κανόνια, που μετέφερε 25 αξιωματικούς, 124 Κουρλανδούς στρατιώτες και ογδόντα οικογένειες Λετονών αποίκων. Η αποικία στο Τομπάγκο ονομάστηκε Νέα Κουρλάνδη. Το 1654 ο δούκας Ιάκωβος ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη του Γουέστμινστερ.
Ο δούκας αιχμαλωτίστηκε από τους Σουηδούς, από το 1658 έως το 1660, κατά τη διάρκεια των Βόρειων Πολέμων. Μαζί με την οικογένειά του κρατήθηκε αιχμάλωτος στη Ρίγα και αργότερα στο Iβάνγκοροντ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι αποικίες του δέχθηκαν επίθεση και χάθηκαν· ο στόλος του καταστράφηκε. Αφού τελείωσε ο πόλεμος, ξαναχτίστηκε ο στόλος τού δουκάτου και ανέκτησε το νησί Τομπάγκο από τους Ολλανδούς. Μερικοί πιστεύουν ότι σκόπευε επίσης να αποικίσει την Αυστραλία, η οποία τότε είχε ανακαλυφθεί και διεκδικηθεί από τους Ολλανδούς, με τους οποίους ήταν σε πόλεμο. Υποτίθεται ότι είχε την ευλογία του πάπα Ιννοκέντιου Ι΄. Ωστόσο ο πάπας απεβίωσε σύντομα και ο νέος ποντίφικας δεν ήταν πρόθυμος να στηρίξει το σχέδιο. Για το υπόλοιπο της βασιλείας του προσπάθησε να φτάσει στο προπολεμικό επίπεδο πλούτου, αλλά κατάφερε να το κάνει μόνο εν μέρει. Ο δούκας πέθανε στο Mίταου (νυν Γιέλγκαβα) την 1η Ιανουαρίου 1682.
Υστεροφημία Επεξεργασία
Ο Ιάκωβος έμεινε στη μνήμη ως δίκαιος ηγέτης, που έδωσε ευκαιρίες στους εντόπιους Λετονούς αγρότες και γνώριζε ακόμη και τη λετονική γλώσσα. [4]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1645 τη Λουίζα-Καρλόττα του Βρανδεμβούργου (1617–1676), κόρη του Γεώργιου-Γουλιέλμου εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου και είχε τέκνα: [5]
- Λουίζα-Ελισάβετ 1646-1690, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ λάντγκραβο της Έσσης-Χόμπουργκ.
- Φρειδερίκος-Καζιμίρ 1650-1698, δούκας της Κουρλάνδης.
- Καρλόττα-Σοφία 1651-1728, ηγουμένη στο αββαείο του Χέρεφορντ.
- Μαρία-Αμαλία 1653-1711, παντρεύτηκε τον Κάρολο λάντγκραβο της Έσσης-Κάσσελ.
- Κάρολος-Ιάκωβος 1654-1677, απεβ. 23 ετών.
- Φερδινάνδος 1655-1737, δούκας της Κουρλάνδης.
- Αλέξανδρος 1658-1686, απεβ. 28 ετών.
- Χριστίνα-Σοφία απεβ. 2 ετών, Λαδίσλαος-Λουδοβίκος-Φρειδερίκος 1647-1648 απεβ. 1 έτους.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019.
- ↑ p35.htm#i343. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «The ambitious journey of Duke Jacob Kettler». History & Culture Academy of Latgale. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2019.
- ↑ Jakob Kettler, Duke of Kurland & Semgallen in: Our Royal, Titled, Noble, and Commoner Ancestors & Cousins (over 164,000 names) [retrieved 8 May 2015].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Heinz Mattiesen (1974), Jakob Kettler, 10, Berlin: Duncker & Humblot, σελ. 313–315, (πλήρες κείμενο στο διαδίκτυο)
- Theodor Schiemann (1881), «Jakob Kettler», Allgemeine Deutsche Biographie (ADB), 13, Leipzig: Duncker & Humblot, σελ. 540–546
- Νομίσματα του Jacob Kettler