Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ
O Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ ήταν Ισπανός αναρχικός επαναστάτης με μεγάλη φήμη στο αναρχικό κίνημα. Διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας την περίοδο της αρχικής φάσης του Ισπανικού Εμφυλίου.
| Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Ιανουαρίου 1902[1] Ρέους |
| Θάνατος | 17 Ιουλίου 1980 Γουαδαλαχάρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά Καταλανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός anarchist terrorist αναρχοσυνδικαλιστής |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | αναρχισμός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | υπουργός δικαιοσύνης (1936–1937) Minister of Justice (1936–1937)[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1901. Δούλεψε ως μάγειρας, και έγινε αναρχικός στην ομάδα "Los Solidarios" όπου συμμετείχε σε προσπάθειες για εκτελέσεις κατά φορέων εξουσίας (όπως ο βασιλιάς Αλφόνσο και ο Μουσολίνι).
Υπήρξε εμβληματική και ηγετική μορφή του Ισπανικού αναρχικού κινήματος μαζί με τον Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι και τον Φρανθίσκο Ασκάσο.
Μετά το πραξικόπημα του Εθνικιστικού στρατού στις 17 Ιουλίου του 1936, στη πόλη της Βαρκελώνης γίνανε οδομαχίες στις 18-20 Ιουλίου όπου οι αναρχικοί πολιτοφύλακες απέκρουσαν επιτυχώς τους εθνικιστές και στη πράξη είχαν την εξουσία στα χέρια τους. Στις 20 Ιουλίου του 1936, ο πρόεδρος της Καταλονίας Λουΐς Κομπανύς, ζήτησε πολιτική ανοχή από τους αναρχικούς ηγέτες (μεταξύ αυτών ο Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ) και ρώτησε αν θα ήθελαν να παραμείνει στη θέση του, τελικά οι αναρχικοί ηγέτες δέκτηκαν να παραμείνει πρόεδρος της Καταλανικής διοίκησης.[3]
Μετά την επιτυχή απόκρουση των πραξικοποιηματιών, στις 23 Ιουλίου έγινε σύσκεψη των επιφανών ηγετών της CNT, όπου ο Χουάν Γκαρθία Ολίμπερ πρότεινε την κατάληψη της εξουσίας και την ανακήρυξη του "ελευθεριακού κομμουνισμού" στη Βαρκελώνη και αλλά ο Ντουρρούτι αρνήθηκε μέχρι τουλάχιστον να καταληφθεί η Ζαραγόσα και ευρύτερα η Αραγωνία. [4] Ως υπουργός δικαιοσύνης στήριξε τα λαϊκά δικαστήρια που αποφάσιζαν συνοπτικές καταδίκες σε εθνικιστές.[5]
Προσπάθησε να συνεχιστούν οι Σφαγές του Παρακουέγιος, τις οποίες προσπάθησε να σταματήσει ο αναρχικός Μέλχος Ροντρίγκεζ Γκαρσία[6] ενώ εφάρμοσε καταναγκαστική εργασία σε αιχμαλώτους.[7]
Στα Γεγονότα του Μαΐου του 1937 στην Ισπανία κατέβαλε κάθε προσπάθεια για ειρήνευση μεταξύ της Άκρας αριστεράς και της Κυβέρνησης, ενώ οι σύντροφοι του νόμιζαν ότι είχε απαχθεί από τους κυβερνητικούς και ενάντια στη θέληση του, για αυτό είχε αυτή τη πολιτική στάση. Μετά τα γεγονότα, αποβλήθηκε από τη κυβέρνηση, αλλά συνέχισε τη στήριξη του αγώνα εναντίον του Φράνκο. Μετά την ήττα αυτοεξορίστηκε σε διάφορες χώρες όπου έγραψε απομνημονεύματα. Πέθανε το 1978 στο Μεξικό.
Πηγές Επεξεργασία
- Alexander, R.· Alexander, R.J. (1999). The Anarchists in the Spanish Civil War. The Anarchists in the Spanish Civil War. Janus. ISBN 978-1-85756-400-6. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2019.
- Casanova, Julian (2009). The Spanish Republic and Civil War. Cambridge: Cambridge University Press. doi:10.1017/cbo9780511763137. ISBN 978-0-511-76313-7.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 www
.vilaweb .cat /noticies /xavier-diez-arquitecte-revolucio-anarquista-va-ser-garcia-oliver /. - ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
- ↑ Alexander & Alexander 1999, σελ. 739.
- ↑ Alexander & Alexander 1999, σελ. 744.
- ↑ Casanova 2009, σελ. 246.
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 370
- ↑ Julius Ruiz The 'Red Terror' and the Spanish Civil War: Revolutionary Violence In Madrid, Publisher: Cambridge University Press Online publication date: June 2014 σελίδα 316