Ρέους
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Ρέους (Reus στα καταλανικά και τα ισπανικά) είναι πόλη της Καταλωνίας, πρωτεύουσα της επαρχίας Baix Camp του Νομού Ταραγόνα (Tarragona). Συνιστά σημαντικό οικονομικό, εμπορικό και αγροτικό κέντρο με μακρά παράδοση στην καλλιέργεια και τη διάθεση του φουντουκιού.
Ρέους | |||
---|---|---|---|
| |||
41°9′18″N 1°6′31″E | |||
Χώρα | Ισπανία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Κάτω Πεδιάδα της Ταραγόνα | ||
Ίδρυση | 1833 | ||
Διοίκηση | |||
• mayor of Reus | Sandra Guaita Esteruelas (από 2023)[1] | ||
Έκταση | 52,8 km²[2] | ||
Υψόμετρο | 117 μέτρα[2] | ||
Πληθυσμός | 108.479 (2023)[3] | ||
Ταχ. κωδ. | 43200–43206 | ||
Τηλ. κωδ. | 977 | ||
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Το όνομα της πόλης μάλλον προέρχεται από την κελτική ρίζα red, που υποδηλώνει έναν τόπο που βρίσκεται πάνω στους οδικούς άξονες. Στη σημερινή τοποθεσία του Ρέους εγκαταστάθηκαν χριστιανικοί πληθυσμοί από τον Νορμανδό ιππότη και προσωρινό κύριο της Ταραγόνα, Ροβερ δ' Αγιλό γύρω στο 1150. Ο μεσαίωνας υπήρξε για την πόλη (που ονομαζόταν Reddis) η εποχή των εσωτερικών ερίδων και μαχών μεταξύ των κατοίκων της και της εξουσίας του ισχυρότατου αρχιεπισκόπου της Ταραγόνα. Το παπικό κλειδί και το κόκκινο τριαντάφυλλο στο σύμβολο της πόλης προέρχονται από τον πάπα Γρηγόριο ΙΑ', φεουδαρχικό κύριο της πόλης για ένα διάστημα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου των Σεγαδός, η πόλη ανακηρύχθηκε εχθρός της πατρίδας από το καταλανικό κοινοβούλιο και κατελήφθη από τα γαλλικά στρατεύματα λόγω της μη ενεργούς συμμετοχής της στον πόλεμο εναντίον της Καστίλης. Τον 18ο αιώνα η πόλη αναδείχθηκε στο δεύτερο σημαντικότερο αστικό κέντρο της Καταλονίας, βασισμένη στην παραγωγή οινοπνευματωδών και το εμπόριο υφασμάτων. Διατηρούσε εμπορικούς απεσταλμένους σε όλα τα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης.
Κατά τον πόλεμο εναντίον του Ναπολέοντα, τα γαλλικά στρατεύματα εισήλθαν στο Ρέους τον Οκτώβριο του 1809. Το 1843 εκεί έλαβε χώρα το φιλελεύθερο κίνημα των στρατηγών Πριμ και Μιλάνς δελ Μποσκ ενώ εκατό χρόνια μετά, έπεσε στα χέρια του στρατηγού Φράνκο κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου.