Ενεργειακή μετάβαση
Η ενεργειακή μετάβαση είναι μια σημαντική διαρθρωτική αλλαγή σε ένα ενεργειακό σύστημα.[2] Ιστορικά, αυτές οι αλλαγές οφείλονται στη ζήτηση και τη διαθεσιμότητα διαφορετικών καυσίμων.[3] Οι ενεργειακές μεταβάσεις μπορούν να προκύψουν και λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων μιας πηγής ενέργειας. Στην Ευρώπη για παράδειγμα τέτοιες πηγές είναι το έλαιο φαλαινών, το οποίο χρησιμοποιούταν για το φωτισμό, και το ξύλο για την τήξη σιδήρου. Η σημερινή μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ίσως και άλλα είδη βιώσιμης ενέργειας, διαφέρει καθώς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αναγνώριση ότι οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα πρέπει να μηδενιστούν και δεδομένου ότι τα ορυκτά καύσιμα είναι η μεγαλύτερη ενιαία πηγή εκπομπών άνθρακα, η ποσότητα των ορυκτών καυσίμων που μπορούν να παραχθούν περιορίζεται από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα του 2015, με στόχο τον περιορισμό της παγκόσμιας υπερθέρμανσης κάτω από τους 1.5 βαθμούς Κελσίου. Ο όρος ενεργειακή μετάβαση έχει επινοηθεί στο πλαίσιο μιας μεταστροφής προς την αειφορία μέσω της αυξημένης ενσωμάτωσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη σφαίρα της καθημερινής ζωής.
Ένα παράδειγμα μετάβασης προς τη βιώσιμη ενέργεια είναι η Γερμανική Ενεργκιβέντε (Energiewende) και το πρόγραμμα μετάβασης της Ελβετίας,[4] σε αποκεντρωμένς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ενεργειακή απόδοση. Αν και μέχρι στιγμής αυτές οι μεταβάσεις αντικαθιστούν την πυρηνική ενέργεια, ο δηλωμένος στόχος τους ήταν η σταδιακή απόσυρση του άνθρακα, μειώνοντας τις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας[5] και δημιουργώντας ενός ενεργειακού συστήματος βασισμένου σε 60% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2050. Από το 2018, οι στόχοι του συνασπισμού για το 2030 είναι η επίτευξη συμμετοχής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε μερίδιο 65% στην ενεργειακή πίτα μέχρι το 2030 στη Γερμανία.[6] Ένα άλλο τέτοιο παράδειγμα είναι η τάση για μετάβαση από ταοχήματα που τροφοδοτούνται από κινητήρες εσωτερικής καύσης σε ηλεκτρικά οχήματα ως ένας τρόπος για να μειωθεί η παγκόσμια εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, μειώνοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.[7] Ωστόσο, αυτή η μετάβαση άρχισε να δημιουργεί συζήτηση, δεδομένου ότι απαιτεί δεκαπλάσια αύξηση της εξόρυξης των ορυκτών και ως εκ τούτου θα οδηγήσει σε αύξηση των εξορύξεων και των σχετικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων. Μια πιθανή λύση που έχει προκύψει για αυτό το δίλημμα ενεργειακής μετάβασης είναι να διερευνήσει τη συλλογή ορυκτών από νέες πηγές όπως τα πολυμεταλλικά οζίδια που βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας.[8] Η συνεχιζόμενη έρευνα διερευνά αυτό ως τρόπο διευκόλυνσης της ενεργειακής μετάβασης με πιο βιώσιμο τρόπο.[9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Friedlingstein και άλλοι 2019.
- ↑ «World Energy Council. 2014. Global Energy Transitions». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021.
- ↑ Smil, Vaclav. 2010. Energy Transitions. History, Requirements, Prospects. Praeger
- ↑ Notter, Dominic A. (1 January 2015). «Small country, big challenge: Switzerland's upcoming transition to sustainable energy». Bulletin of the Atomic Scientists 71 (4): 51–63. doi:. ISSN 0096-3402. Bibcode: 2015BuAtS..71d..51N.
- ↑ Federal Ministry for the Environment (29 Μαρτίου 2012). Langfristszenarien und Strategien für den Ausbau der erneuerbaren Energien in Deutschland bei Berücksichtigung der Entwicklung in Europa und global (PDF). Berlin, Germany: Federal Ministry for the Environment (BMU). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Das steht im Abschlusstext von Union und SPD». Sueddeutsche.de. 4 September 2018. https://www.sueddeutsche.de/politik/sondierungspapier-das-steht-im-abschlusstext-von-union-und-spd-1.3822621.
- ↑ Brennan, John W.· Barder, Timothy E. «Battery Electric Vehicles vs. Internal Combustion Engine Vehicles - A United States-Based Comprehensive Assessment» (PDF). Arthur D. Little. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Ali, Saleem (2 Ιουνίου 2020). «Deep sea mining: the potential convergence of science, industry and sustainable development?». Springer Nature Sustainability Community (στα Αγγλικά). Springer Nature Sustainability Community. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Nzaou-Kongo, Aubin and alii (2020). The Energy Transition Governance Research Materials.. doi:. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3556410. Ανακτήθηκε στις 15 January 2021.