Εντουάρ Αλέτζ
Γάλλος διπλωμάτης, διανοούμενος και συγγραφέας
Ο Πιερ-Εντουάρ Αλέτζ (γαλλ. Pierre-Édouard Alletz, 23 Απριλίου 1798 – 16 Φεβρουαρίου 1850) ήταν Γάλλος διπλωμάτης, διανοούμενος και συγγραφέας.
| Εντουάρ Αλέτζ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Απριλίου 1798[1][2] Παρίσι |
| Θάνατος | 16 Φεβρουαρίου 1850[2] Βαρκελώνη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης συγγραφέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλέτζ γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν εγγονός του επίσης συγγραφέα Πονς Ωγκυστέν Αλέτζ (Pons Augustin Alletz, 1703-1785). Ο Εντουάρ Αλέτζ υπηρέτησε ως γενικός πρόξενος της Γαλλίας στη Γένοβα και κατόπιν στη Βαρκελώνη. Το 1822 κέρδισε βραβείο (το prix extraordinaire) της Γαλλικής Ακαδημίας με το έργο του Le dévouement des médecins français et des sœurs de Saint-Camille, à l'occasion de la fièvre jaune de Barcelone, γεγονός το οποίο τον ενεθάρρυνε να αφοσιωθεί έκτοτε και στη συγγραφή.
Ο Αλέτζ πέθανε στη Βαρκελώνη σε ηλικία 51 ετών.
Κυριότερα έργα Επεξεργασία
- Le dévouement des médecins français et des sœurs de Saint-Camille, à l'occasion de la fièvre jaune de Barcelone (= «Η αφοσίωσις των Γάλλων ιατρών και των αδελφών νοσοκόμων του Σαιν Καμίγ κατά την επιδημίαν κιτρίνου πυρετού της Βαρκελώνης»), εκδ. Didot, Παρίσι 1822
- Walpole, δραματικό ποίημα σε τρεις ωδές (1825)
- Essai sur l'homme, ou Accord de la philosophie et de la religion (= «Δοκίμιο επί του ανθρώπου ή η συμφωνία φιλοσοφίας και θρησκείας»), 1826
- Esquisses de la souffrance morale (= «Σκιαγραφήματα των νοητικών παθών»), 1828
- La Nouvelle Messiade, ποίημα, 1830
- Études poétiques du cœur humain (= «Ποιητικαί μελέται της ανθρωπίνης καρδίας»), 1832
- Tableau de l'histoire générale de l'Europe depuis 1814 jusqu'en 1830 (= «Εικών της γενικής Ιστορίας της Ευρώπης από το 1814 έως το 1830»), 3 τόμοι, 1834
- Caractères poétiques (= «Ποιητικοί χαρακτήρες»), 1834
- Lettre à M. de Lamartine sur la vérité du christianisme envisagé dans ses rapports avec les passions (= «Επιστολή προς τον Κύριον Λαμαρτίνον επί της αληθείας του Χριστιανισμού εκ των σχέσεών του μετά των παθών»), 1835
- Maladies du siècle (= «Ασθένειες του αιώνος»), 1836 (το κείμενο στο Διαδίκτυο)
- De la Démocratie nouvelle, ou des Mœurs et de la puissance des classes moyennes en France (= «Η νέα δημοκρατία, ή περί των τρόπων και της δυνάμεως των μεσαίων τάξεων της Γαλλίας»), 2 τόμοι, 1837
- Aventures d'Alphonse Doria (= «Περιπέτειες του Αλφόνσο Ντόρια»), 2 τόμοι, 1838
- Maximes politiques à l'usage de la démocratie nouvelle (= «Πολιτικά παραγγέλματα προς χρήσιν της νέας δημοκρατίας»), 1840
- Signes de l'esprit nouveau dans le parlement (= «Σημάδια του νέου πνεύματος στο κοινοβούλιο»), 1841
- Esquisses poétiques de la vie (= «Ποιητικά σκιαγραφήματα του βίου»), 2 τόμοι, 1841
- Génie du dix-neuvième siècle, ou Esquisse des progrès de l'esprit humain depuis 1800 jusqu'à nos jours (= «Η ιδιοφυΐα του δεκάτου ενάτου αιώνος, ή σκιαγράφησις της προόδου του ανθρωπίνου πνεύματος από του 1800 έως της σήμερον»), 1842-1843
- Discours sur la puissance et la ruine de la République de Venise (= «Λόγος επί της ισχύος και της πτώσεως της Δημοκρατίας της Βενετίας»), 1842
- Harmonies de l'intelligence humaine (= «Αρμονίες της ανθρωπίνης διανοήσεως»), 2 τόμοι, 1846
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//23/35. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Annuaire prosopographique : la France savante» 262. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120652024. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Πηγές Επεξεργασία
- Fernand Letessier: «Un littérateur oublié: Pierre-Édouard Alletz (1798-1850). Ses relations avec Lamartine», Bulletin de l'Association Guillaume Budé: Lettres d'humanité, n° 43, Δεκέμβριος 1984, σσ. 389-407
- Το λήμμα «Αλλέτζ Πέτρος Εδουάρδος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελίδα 395