Η Επταρχία είναι το συλλογικό όνομα που αποδίδεται στα επτά μικρά βασίλεια των Αγγλοσαξόνων[1][2][3] που εμφανίστηκαν από το τέλος της Ρωμαϊκής κυριαρχίας (410 μ.Χ.) και την αρχή της Αγγλοσαξονικής εγκατάστασης στην Βρετανία (450 μ.Χ.) μέχρι την παγίωση των τεσσάρων ισχυρότερων βασιλείων της Μερκίας, της Νορθουμβρίας, του Ουέσσεξ και της Ανατολικής Αγγλίας τον 9ο αιώνα και την μετέπειτα ενοποίησή τους.

Τα Αγγλοσαξονικά βασίλεια που συναποτέλεσαν την "Αγγλοσαξονική Επταρχία", 802 μ.Χ.

Με την ονομασία Αγγλοσάξονες αποκαλούνται τα τρία γερμανικά φύλα που ξεκίνησαν από περιοχές της σημερινής Γερμανίας και Δανίας και εποίκησαν τα Βρετανικά Νησιά κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα μ.Χ. Το φύλο των Άγγλων εγκαταστάθηκε βορειοανατολικά και κεντρικά της Βρετανίας, όπου αργότερα προέκυψαν τα βασίλεια της Μερκίας, της Νορθουμβρίας και της Ανατολικής Αγγλίας. Οι Σάξονες εγκαταστάθηκαν νότια της νήσου, όπου δημιουργήθηκαν τα βασίλεια του Ουέσσεξ, Σάσσεξ και Έσσεξ. Οι Γιούτοι κατέλαβαν το νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, το οποίο θα εξελιχθεί στο βασίλειο του Κεντ. Τα επτά αυτά βασίλεια συναποτέλεσαν την Αγγλοσαξονική Επταρχία.

Κατά την διάρκεια των τεσσάρων αιώνων της Επταρχίας ο αριθμός των βασιλείων και των υποδιαιρέσεών τους μεταβαλλόταν, καθώς οι βασιλείς ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για υπερίσχυση.[4] Σε κάποια περίοδο της ιστορίας τους τα βασίλεια του Έσσεξ, Σάσσεξ και Κεντ βρέθηκαν υπό τον έλεγχο γειτονικών τους βασιλείων. Η αποδυνάμωση της Επταρχίας οδήγησε στην σταδιακή ενοποίηση των Αγγλοσαξονικών βασιλείων και στην δημιουργία του Βασιλείου της Αγγλίας. Η διαδικασία της ενοποίησης ξεκίνησε από τον 9ο αιώνα με τον Εγβέρτο του Ουέσσεξ να αποκτά έλεγχο επί των περισσότερων Αγγλοσαξονικών βασιλείων το 829 και με την Αγγλική ενοποίηση υπό τον Αλφρέδο τον Μέγα (871 - 899) ενάντια στην εξάπλωση των Δανών Βίκινγκ στην Αγγλία. Η πολιτική ενοποίηση της Αγγλίας ολοκληρώθηκε τον 10ο αιώνα με τον βασιλιά Έθελσταν να γίνεται ο πρώτος βασιλιάς όλης της Αγγλίας το 927 μ.Χ.[5]

Η ιστοριογραφική παράδοση των επτά βασιλείων ανάγεται στο βιβλίο Historia Anglorum του 12ου αιώνα,[6] ενώ ο όρος Επταρχία πρωτοσυναντάται τον 16ο αιώνα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Hopkins, Daniel J.· Staff, Merriam-webster (1997). Merriam-Webster's Geographical Dictionary (στα Αγγλικά). Merriam-Webster. σελ. 1223. ISBN 978-0-87779-546-9. S Britain (except Wales and Strathclyde) divided into a number of petty kingdoms incl. the so-called Heptarchy 
  2. Pounds, N. J. G.· G, Pounds N. J. (2000). A History of the English Parish: The Culture of Religion from Augustine to Victoria (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. σελ. 17. ISBN 978-0-521-63351-2. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  3. Holladay, Joan A. (17 Ιανουαρίου 2019). Visualizing Ancestry in the High and Late Middle Ages. Cambridge University Press. σελ. 121. ISBN 978-1-108-47018-6. 
  4. Norman F. Cantor, The Civilization of the Middle Ages1993:163f.
  5. Starkey, David (2004). The Monarchy of England: The beginnings (στα Αγγλικά). Chatto and Windus. σελ. 71. ISBN 9780701176785. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. 
  6. Henry of Huntingdon (1996). Historia Anglorum (History of the English People). ISBN 978-0-19822224-8. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2010 – μέσω Google Books.