Ερμάνος της Έσσης (1450-1508)

Ο Χέρμαν Δ΄ ο Ειρηνικός, γερμ.: Hermann von Hessen der Friedsame (1442 - 27 Σεπτεμβρίου 1508) από τον Οίκο της Έσσης ήταν αρχιεπίσκοπος-εκλέκτορας της Κολωνίας από το 1480 έως το 1508 και πρίγκιπας-επίσκοπος του Πάντερμπορν από το 1498 έως το 1508.

Ερμάνος Δ΄ της Έσσης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1442 (περίπου)
Θάνατος	19  Οκτωβρίου 1508 Poppelsdorf
Τόπος ταφής	Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Καρόλου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος (από 1487)
Οικογένεια
Γονείς	Λουδοβίκος Α΄ της Έσσης και Άννα της Σαξονίας
Αδέλφια	Λουδοβίκος Β΄ της Κάτω Έσσης Ερρίκος Γ΄ της Άνω Έσσης Ελισάβετ της Έσσης (1453-1489)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας (1480–1508) πρίγκιπας-εκλέκτορας Roman Catholic Bishop of Paderborn (από 1498) diocesan administrator
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Χέρμαν απεικονίστηκε σε ένα πλαίσιο από τον Ζγράφο της ζωής της Παναγίας.

Άγαλμα του Χέρμαν στο Νόις.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Βόννη το 1442, ως γιος του Λουδοβίκου Α΄ λαντγκράβου της Έσσης και της Άννας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου Α΄ εκλέκτορα της Σαξονίας. Ως μικρότερος γιος, ο Χέρμαν προορίστηκε για εκκλησιαστική σταδιοδρομία και έλαβε μία σειρά από ευεργετήματα σε νεαρή ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της πρυτανείας του Συλλόγου του καθεδρικού ναού του Άαχεν και του καθεδρικού ναού Φρίτσλαρ. Έγινε κοσμήτορας της βασιλικής του Αγίου Γκέρεον και μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού ναού της Κολωνίας (το 1461) και του καθεδρικού ναού του Μάιντς (το 1463). Εγγράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας το 1462 και αργότερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα.

Το 1472 ο Χέρμαν έκανε μία προσπάθεια να γίνει επίσκοπος του Χίλντεσχαϊμ, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τις επισκοπικές εκλογές, αφού απέτυχε να εξασφαλίσει την παπική αναγνώριση. Έγινε επισκοπικός διοικητής της αρχιεπισκοπής της Κολωνίας το 1473.

Ο ρόλος στην πολιορκία του Νόις το 1474–75

Ως επισκοπικός διοικητής της αρχιεπισκοπής της Κολωνίας, ο Χέρμαν συμμετείχε στην Εκκλησιαστική Σύγκρουση της Κολωνίας (γερμ.: Kölner Stiftsfehde), τη στιγμή που ο Κάρολος ο Τολμηρός δούκας της Βουργουνδίας ξεκίνησε την Πολιορκία του Νόις.

Τον Νοέμβριο του 1475 ο Φρειδερίκος Γ΄ της Γερμανίας διόρισε τον Χέρμαν ως κυβερνήτη Συλλόγου (Stiftsgubernator).

Ο Χέρμαν ανέλαβε τον έλεγχο της διοίκησης της αρχιεπισκοπής της Κολωνίας μετά τη σύλληψη του αρχιεπισκόπου Ρούπρεχτ των Βίττελσμπαχ-Παλατινάτου το 1478. Μετά το τέλος του Ρούπρεχτ στις 26 Ιουλίου 1480, ο Χέρμαν εξελέγη διάδοχός του στις 11 Αυγούστου 1480. Ο πάπας Iννοκέντιος Η΄ επιβεβαίωσε τον διορισμό του το Νοέμβριο του 1480.

Μετά από πολλά ταραγμένα έτη, ο Χέρμαν αφιερώθηκε στη διοικητική και οικονομική ανάκαμψη της αρχιεπισκοπής. Για τα 28 χρόνια της ειρήνης και της σταθερότητας, ο Χέρμαν κέρδισε το προσωνύμιο του «Ειρηνικού».

Πρίγκιπας-επίσκοπος του Πάντερμπορν, 1498-1508

Το 1495 ο Χέρμαν έγινε βοηθός επίσκοπος στο Πριγκιπάτο-επισκοπή του Πάντερμπορν. Εκλέχθηκε πρίγκιπας-επίσκοπος του Πάντερμπορν στις 7 Μαρτίου 1498. Στράφηκε εναντίον του Φιλίππου της Κλέβης, πρύτανη του καθεδρικού ναού του Στρασβούργου και τού αδελφού του Ιωάννη Β΄ δούκα της Κλέβης, αλλά δεν μπόρεσε τελικά να επικρατήσει. Ο Χέρμαν έγινε σύμμαχος με τον Μαξιμιλιανό Α΄ της Γερμανίας και τον πάπα Αλέξανδρο ΣΤ΄.

Το αυτοκρατορικό Δικαστήριο (Reichskammergericht) επιβεβαίωσε τη δικαιοδοσία του Χέρμαν στο ανατολικό τμήμα του Πάντερμπορν. Έκανε μία ημέρα του φεουδάρχη (lehenstag) στο Πάντερμπορν την 1η Οκτωβρίου 1500, για να επιτρέψει στους ευγενείς του Πάντερμπορν να δηλώσουν υποτέλεια. Το αυτοκρατορικό Δικαστήριο απέδωσε το Χέλμαρσχαουζεν και το Ντέλμπρυκ στον επίσκοπο.

Ο Χέρμαν πήρε σοβαρά το ρόλο του ως πνευματικού ποιμένα και ενέτεινε την επισκοπική εποπτεία επί των μοναστηριών. Τελούσε λειτουργίες και προσευχόταν τις διατεταγμένες ώρες και έκανε άλλες επισκοπικές λειτουργικές πράξεις. Τακτοποίησε τη χρηματοδότηση για την οικοδόμηση της εκκλησίας στο Μπέβερν το 1501 και εγκαινίασε το ναό το 1506.

Το τέλος

Ο Χέρμαν απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 1508. Τάφηκε στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας και η καρδιά του τάφηκε στην εκκλησία του κάστρου στο Μπρυλ, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.