Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ
Ο Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ (γαλλικά: Jean-Antoine de Baïf) (γενν. το 1532 στη Βενετία - πέθανε τον Οκτώβριο του 1589 στο Παρίσι) ήταν Γάλλος ποιητής μεταφραστής και συγγραφέας της περιόδου της Γαλλικής Αναγέννησης. Φίλος του Πιέρ ντε Ρονσάρ και μέλος της Πλειάδας, διακρίθηκε ως ανανεωτής της γαλλικής ποίησης, με πρότυπο την ποίηση της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας. [6]
| Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ | |
|---|---|
,_RP-P-OB-31.456.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean-Antoine de Baïf (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 19 Φεβρουαρίου 1532[1] Βενετία |
| Θάνατος | 19 Σεπτεμβρίου 1589[2] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[3] λατινική γλώσσα |
| Σπουδές | d:Q2983748 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής ιστορικός δοκιμιογράφος συνθέτης μεταφραστής[4] συγγραφέας[5] θεατρικός συγγραφέας λαουτίστας |
| Περίοδος ακμής | 1551 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Guillaume de Baïf |
| Γονείς | Lazare de Baïf |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ γεννήθηκε στη Βενετία το 1532, εξώγαμος γιος του διπλωμάτη και ουμανιστή Λαζάρ ντε Μπαΐφ, ο οποίος ήταν τότε Γάλλος πρέσβης στη Βενετία. Χάρη, ίσως, στο περιβάλλον της παιδικής του ηλικίας, ανέπτυξε μεγάλη κλίση για τις καλές τέχνες και ήταν ο ευρυμαθέστερος από τους επτά Γάλλους ποιητές που αποτελούσαν τον κύκλο της Πλειάδας. Ο πατέρας του, του εξασφάλισε την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση. Το αγόρι διδάχτηκε λατινικά από τον Σαρλ Ετιέν και ελληνικά από τον Άγγελο Βεργίκιο, τον Κρητικό λόγιο και καλλιγράφο που σχεδίασε ελληνικούς χαρακτήρες για τον Φραγκίσκο Α΄.[7]
Όταν ήταν έντεκα ετών είχε δάσκαλο τον διάσημο Ζαν Ντορά, του οποίου τις παραδόσεις παρακολούθησε στο Κολέζ ντε Κοκερέ. Ο Ρονσάρ, ο οποίος ήταν οκτώ χρόνια μεγαλύτερός του, ήταν συμμαθητής του. Ο Μπαΐφ προσχώρησε στη φιλολογική ομάδα Πλειάς που συγκροτήθηκε το 1549 γύρω από τον Ρονσάρ και τον Ζοακίμ ντυ Μπελαί, ομάδα που στόχευε στον εμπλουτισμό της ποιητικής έκφρασης στη Γαλλία κατά τα κλασσικά πρότυπα.[8]
Ο Μπαΐφ ήταν πολυγραφότατος. Εκτός από έναν αριθμό τόμων σύντομων ποιημάτων ερωτικού ή συγχαρητηρίου περιεχομένου, μετέφρασε ή διασκεύασε έργα του Βίωνα του Σμυρναίου, του Μόσχου του Συρακούσιου, του Θεόκριτου, του Ανακρέοντα, του Σοφοκλή, του Κάτουλλου και του Μαρτιάλη. Έμενε στο Παρίσι και απολάμβανε τη συνεχή εύνοια της βασιλικής αυλής. Το 1570, σε συνεργασία με τον μουσικοσυνθέτη Ζοακίμ Τιμπώ ντε Κουρβίλ, με βασιλική προστασία και οικονομική υποστήριξη, ίδρυσε την Ακαδημία Ποίησης και Μουσικής, με την ιδέα να δημιουργήσει μια στενότερη σχέση μεταξύ μουσικής και ποίησης. Το σπίτι του έγινε διάσημο για τις συναυλίες που έδινε, ψυχαγωγικές εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν συχνά ο Κάρολος Θ΄ και ο Ερρίκος Γ΄. Συνθέτες όπως ο Κλωντ Λε Ζεν, ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο πιο σημαντικός μουσικός στη Γαλλία στα τέλη του 16ου αιώνα, και ο Ζακ Μωντουί, ο οποίος μετέφερε τις ιδέες της Ακαδημίας στον 17ο αιώνα, σύντομα προσχώρησαν στην ομάδα.
Ο Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ πέθανε τον Οκτώβριο του 1589 στο Παρίσι.[9]
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Ο Ζαν-Αντουάν ντε Μπαΐφ κατατάσσεται ανάμεσα στους σημαντικούς ποιητές της γαλλικής λογοτεχνίας του 16ου αιώνα. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται:
- Les Amours de Melin (1552), Οι Έρωτες της Μελίν, όπου διαφαίνεται η επίδραση του Πετράρχη και των Νεολατίνων ποιητών.
- Les Amours de Francine (1555), Οι Έρωτες της Φρανσίν
- Η κωμωδία Le Brave (1567), Ο Γενναίος, διασκευή του Miles Gloriosus του Πλαύτου.
- Passe-temps (1573), Τερπνές ενασχολήσεις, συλλογή επιγραμμάτων, κατά το πρότυπο του Μαρτιάλη.
- Les Météores (1567), όπου εμπνέεται από τα Γεωργικά του Βιργιλίου
- Ψαλμοί Α (1569 )
- Ψαλμοί Β (1573)
- Œuvres de poésies de Baïf (1572) Ποιητικά έργα του Μπαΐφ
- Chansonnettes, χειρόγραφο, οι πρώτες σελίδες με 25 από τα 202 τραγούδια έχουν χαθεί)
- Étrennes de poésie française (1574), όπου προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει μια φωνητική μεταρρύθμιση της ορθογραφίας.
- Les Mimes, enseignements et proverbes (1581) Μίμοι, διδαχές και γνωμικά, υπόδειγμα γνωμικής ποίησης.[10]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11889873x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ International Music Score Library Project. Category:Baïf,_Jean-Antoine_de. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11889873x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 11889873x. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Baif,_Jean_Antoine_de».
- ↑ . «hoasm.org/IVI/Baif».
- ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Antoine-de-Baif».
- ↑ . «mypoeticside.com/poets/jean-antoine-de-baif-poems».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ.43, σελ. 107