Ζαν-Πιέρ Καμύ
Ο Ζαν-Πιερ Καμύ (γαλλικά: Jean-Pierre Camus) (1584-1652) ήταν Γάλλος επίσκοπος, ιεροκήρυκας και συγγραφέας μυθιστορημάτων και θεολογικών έργων.[10]
| Ζαν-Πιερ Καμύ | |
|---|---|
 O Ζαν-Πιερ Καμύ, πίνακας του Φιλίπ ντε Σαμπέν, 1643 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1584[1][2] Παρίσι[3] |
| Θάνατος | 25 Απριλίου 1652[1] Παρίσι[3] |
| Ψευδώνυμο | I.P.C.E. de Belley[4], I.P.E. de Belley[4], M.I.P.C.E. de Belley[4], J.-P.-C.[4], J.P.C.[4], J.P.C.E.[4], Olenix Du Bourg-L'Abbé[4], de Musac[4], Matthieu Plis de Raynonvil[4], Pontcarré[4], Saint-Agatange[4] και de Saint-Hilaire[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1][6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας (από 1608)[7] μυθιστοριογράφος συγγραφέας[3] καθολικός επίσκοπος (από 1609)[8] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επιχώριος επίσκοπος (1609–1629)[8][9] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ζαν-Πιερ Καμύ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 3 Νοεμβρίου 1584, γιος του Ζαν Καμύ, άρχοντα του Σαιν Μπονέ και κυβερνήτη της Ετάνπ. Ως νέος, ταξίδεψε στην Ευρώπη και μετά τις θεολογικές του σπουδές το 1608 έγινε ιερέας και σύντομα εξελίχθηκε σε διάσημο ιεροκήρυκα στο Παρίσι. Δύο χρόνια αργότερα ο Ερρίκος Δ΄ τον διόρισε επίσκοπο του Μπελέ (1609-1628), λαμβάνοντας άδεια από τον Πάπα Παύλο Ε΄καθώς ο Καμύ ήταν μόλις είκοσι έξι ετών.[11]
Το 1609, ο Καμύ χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον επίσκοπο της Γενεύης, Φραγκίσκο ντε Σαλ. Οι δύο επισκοπές της Γενεύης και του Μπελέ συνορεύουν μεταξύ τους, γεγονός που συνέβαλε στην περαιτέρω στενή φιλία μεταξύ των Επισκόπων. Ο Καμύ συμβουλεύονταν τον γέροντα κληρικό σε όλα τα σημαντικά ζητήματα και στη συνέχεια έγινε φίλος και μαθητής του. Ήταν από τη φύση του ένθερμος και ευφάνταστος, επίσης ορμητικός και ευέξαπτος και έτσι προσπάθησε να μιμηθεί την ήρεμη πραότητα που χαρακτήριζε τον μέντορά του, μια προσπάθεια στην οποία δεν πέτυχε πάντα. Παρ 'όλα αυτά, το 1619, ο ντε Σαλ συνέστησε τον Καμύ ως πνευματικό της Αγίας Λουΐζας ντε Μαριγιάκ, ιδρύτριας του Τάγματος των Αδελφών του Ελέους. [12]
Ο επίσκοπος της Γενεύης δεν αρκούνταν να φιλοξενεί τον Καμύ στο Αννεσί, αλλά συχνά πήγαινε στο Μπελέ όπου περνούσε αρκετές ημέρες παρέα του. Κατά τη διάρκεια αυτών των επισκέψεων συζητούσαν τυχόν δυσκολίες που είχαν προκύψει και ενθάρρυναν ο ένας τον άλλον στο έργο τους. [13]
Μετά τον θάνατο του Φραγκίσκου ντε Σαλ, ο Καμύ παρέμεινε στο Μπελέ για άλλα πέντε χρόνια και στη συνέχεια παραιτήθηκε από τη θέση του το 1628. Του δόθηκε σύντομα μια θέση στο Αββαείο του Ωναί το 1629 και στη συνέχεια εκτέλεσε άλλα καθήκοντα για τον αρχιεπίσκοπο της Ρουέν. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, αφιερώθηκε στη βοήθεια των φτωχών στο Παρίσι. Το 1652, διορίστηκε επίσκοπος του Αράς, αλλά πέθανε λίγο αργότερα στις 26 Απριλίου 1652.[11]
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Ο Ζαν-Πιερ Καμύ ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς της περιόδου 1620-1648. Έγραψε πάνω από διακόσιους τόμους, τριάντα πέντε μυθιστορήματα, είκοσι ένα συλλογές διηγημάτων και τέσσερις συλλογές κηρυγμάτων.
Τα πρώτα έργα του Καμύ επηρεάστηκαν έντονα από τα Δοκίμια του Μισέλ ντε Μονταίν, αν και με περισσότερο θρησκευτικό περιεχόμενο. Τα πνευματικά του έργα εμπνεύστηκαν άμεσα από τον Φραγκίσκο ντε Σαλ. Άσκησε κριτική στα Επαιτικά τάγματα και έγραψε εκτενώς για τη φτώχεια, τη χάρη και τον πνευματικό προβληματισμό. [14]
Η πεζογραφία του είναι συνοπτική, χωρίς την περίτεχνη ρητορική των συγγραφέων - όπως ο Αντουάν ντε Νερβέζ - της προηγούμενης γενιάς. Επίσης δείχνει τεράστια γνώση της ποιητικής τέχνης.
Τα μυθιστορηματικά έργα του περιλαμβάνουν μυθιστορήματα και διηγήματα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, La Memoire de Darie, είναι μια μυθοπλαστική αφήγηση της ζωής της Μαρί-Αιμέ ντε Σαντάλ, συζύγου του νεότερου αδελφού του Φραγκίσκου, Μπερνάρ ντε Σαλ. Οι σκοτεινές και βίαιες ιστορίες του, συχνά βασισμένες σε σύγχρονα γεγονότα ή εγκληματικά περιστατικά (έγραψε πάνω από 1000 τέτοια έργα)[15] ήταν στην παράδοση των Τραγικών Ιστοριών του Ματέο Μπαντέλο, δημοφιλείς στη Γαλλία στα τέλη της Αναγέννησης και στις αρχές του 17ου αιώνα. Τα μεγαλύτερα έργα του δείχνουν την επιρροή των αρχαίων ελληνικών μυθιστορημάτων, όπως τα έργα του Ηλιόδωρου του Εμεσηνού και του Αχιλλέα Τατίου, περιπετειώδη μυθιστορήματα με σκηνές με καταιγίδες και απαγωγές. Μεγάλο μέρος της μυθοπλασίας του Καμύ έχει ηθικολογική πρόθεση, που παρουσιάζει την ανθρώπινη ανοησία, τα σκοτεινά πάθη, τους κινδύνους του παράνομου έρωτα και τη σωτήρια χάρη της θεϊκής αγάπης.[16]
Σχετικά άρθρα Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11894989k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. camus-jean-pierre. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2009532751. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. camusj. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ CONOR.SI. 207019619.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. camusj. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 camusj.
- ↑ bear.
- ↑ . «persee.fr/doc/Jean-Pierre Camus, ou l'épigone téméraire».
- ↑ 11,0 11,1 . «newadvent.org/Jean-Pierre Camus».
- ↑ . «kantam.gr/9-maiou-mnimi-tis-agias-louizas-de-marigiak/».
- ↑ . «books.google.gr/The Spirit of Saint Francis De Sales».
- ↑ . «cairn.info/Fait et fiction dans l'œuvre de Jean-Pierre Camus : la frontière introuvable».
- ↑ . «jstor.org/Violence and Piety in Jean-Pierre Camus's "histoires tragiques"».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Jean Pierre Camus évesque de Belley, dans Charles Perrault, Les Hommes illustres qui ont paru en France pendant ce siècle, chez Antoine Dezallier, 1697, tome 1, p. 9-10».