Ζαν Μπρυλέρ
Ο Ζαν Μπρυλέρ (γαλλικά: Jean Bruller), (1902 - 1991) ήταν Γάλλος εικονογράφος, συγγραφέας και εκδότης. Υιοθέτησε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Βερκόρ το 1941 όταν εντάχθηκε στην Αντίσταση κατά τη διάρκεια της κατοχής της βόρειας Γαλλίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συνέχεια, διατήρησε το όνομά του για την εργασία του ως καλλιτέχνης και το όνομα Βερκόρ ως όνομα συγγραφέα.[8]
| Ζαν Μπρυλέρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Marcel Adolphe Bruller (Γαλλικά)[1] |
| Γέννηση | 26 Φεβρουαρίου 1902[2][3][4] 15ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Θάνατος | 10 Ιουνίου 1991[2][3][5] 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Ψευδώνυμο | Vercors[1] και Joë Mab |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6][1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά[1] |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | École alsacienne ESIEE Paris Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[7][1] εικονογράφος[1] θεατρικός συγγραφέας[7] χαράκτης[1] αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[7] |
| Εργοδότης | Les Éditions de Minuit (1942–1949) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Με τον Πιερ ντε Λεσκύρ ίδρυσαν το 1941 την εκδοτική εταιρεία Les Éditions de Minuit. Το πιο διάσημο έργο του είναι Η Σιωπή της Θάλασσας, που δημοσιεύτηκε παράνομα το 1942.[9]
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Ζαν Μπρυλέρ γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1902 στο Παρίσι από Γαλλίδα μητέρα, δασκάλα, και πατέρα εβραϊκής-ουγγρικής καταγωγής. Η ιστορία του πατέρα του ενέπνευσε το διήγημα La Marche à l'étoile (Η Αστρική Πορεία) που δημοσιεύτηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στο βιβλίο του Για να πούμε την αλήθεια, ο Βερκόρ αναφέρει ότι ο πατέρας του είχε παλαιότερη γαλλική καταγωγή από τα Βόσγια και κατά τον 18ο αιώνα η εβραϊκή του οικογένεια μετανάστευσε στην Ουγγαρία. Ο πατέρας του επέστρεψε στο Παρίσι το 1880, εμπνεόμενος από την ιδέα της Γαλλίας ως χώρας ελευθερίας και τεχνών, και ξεκίνησε το εμπόριο δημοφιλών βιβλίων, που πουλούσε κυρίως στην επαρχία. Λίγα χρόνια αργότερα, πούλησε αυτή την επιχείρηση και ασχολήθηκε με ακίνητα.[10]
Ο Ζαν Μπρυλέρ ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Παρίσι. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός και πήρε το πτυχίο του το 1923 αλλά δεν ήθελε να ενταχθεί στη βιομηχανία.
Από το 1921 εργάστηκε σαν σκιτσογράφος και εικονογράφος. Το 1923, συμμετείχε στο Salon des humoristes και, τον Ιούνιο του ίδιου έτους, δημιούργησε το δικό του χιουμοριστικό περιοδικό το οποίο ονόμασε L'Ingénu (Ο αφελής), προς τιμήν του Βολταίρου. Το 1924 κατατάχθηκε για τη στρατιωτική του εκπαίδευση και στη συνέχεια έκανε έξι μήνες στρατιωτική θητεία στην Τύνιδα, μέχρι την άνοιξη του 1925.[11]
Εξέδωσε την πρώτη του συλλογή με σχέδια και κείμενα το 1926: 21 πρακτικές συνταγές για βίαιο θάνατο. Το 1930, εικονογράφησε το παιδικό Patapoufs et Filifers, έναν μύθο του Αντρέ Μωρουά για τις κοινωνικές διακρίσεις. Το 1931 παντρεύτηκε τη Ζαν Μπαρυσώ, το ζευγάρι χώρισε το 1948.
Ειρηνιστής μέχρι το 1938, κινητοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην οροσειρά του Βερκόρ, εντασσόμενος στη Γαλλική Αντίσταση, με την ενθάρρυνση του Πιερ ντε Λεσκύρ. Στη συνέχεια, ο Ζαν Μπρυλέρ πήρε το ψευδώνυμο Βερκόρ από το όνομα της οροσειράς (χωρίς να γνωρίζει ότι αργότερα θα γινόταν σκηνή γεγονότων που συνδέονταν με την αντίσταση). Το φθινόπωρο του 1941 ίδρυσε μαζί με τον Πιερ ντε Λεσκύρ τον παράνομο εκδοτικό οίκο Éditions de Minuit και δημοσίευσε εκεί το διήγημά του Η Σιωπή της Θάλασσας στις 20 Φεβρουαρίου 1942. Ο Μπρυλέρ ήταν ο σχεδιαστής του λογότυπου του εκδοτικού οίκου που χρησιμοποιείται από το 1945. [12]
Συμμετείχε επίσης στην Εθνική Επιτροπή Συγγραφέων και στο Κίνημα Ειρήνης. Έγραψε τις αναμνήσεις του στο La Bataille du silence (Η Μάχη της σιωπής). Μετά την απελευθέρωση, ήταν μέλος της επιτροπής εκκαθάρισης συνεργατών των ναζί, αλλά παραιτήθηκε λόγω της ανισότητας των κυρώσεων σε βάρος συγγραφέων συνεργατών με τη ναζιστική Γερμανία και εναντίον των εκδοτών τους, που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Ταυτόχρονα, αρνήθηκε να συμμετάσχει στη δημιουργία μιας «μαύρης λίστας».
_commemorative_plaque_P1070657.jpg)
Το 1957, τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής αλλά το επέστρεψε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως διαμαρτυρία για τα βασανιστήρια που ασκούνταν στην Αλγερία. Το 1960, ήταν ένας από τους 121 συγγραφείς και καλλιτέχνες που υπέγραψαν τη διακήρυξη για «το δικαίωμα στην ανυποταξία στον πόλεμο της Αλγερίας» και ήταν μέλος του συντακτικού προσωπικού της παράνομης εφημερίδας Vérité-Liberté που δημοσίευσε αυτό το μανιφέστο.[13]
Ανάμεσα στα έργα του είναι το φιλοσοφικό μυθιστόρημα Τα Παραμορφωμένα Ζώα, που μεταφέρθηκε σε θεατρικό έργο με τίτλο Ζωολογικός κήπος ή ο φιλάνθρωπος δολοφόνος.
Ο Ζαν Μπρυλέρ πέθανε στο Παρίσι το βράδυ της 9ης προς 10 Ιουνίου 1991. Η δεύτερη σύζυγός του, Ρίτα Μπαρίς (1917-2001), Αγγλίδα δημοσιογράφος και μεταφράστρια, μετέφρασε έργα του στα αγγλικά.
Μια πλακέτα στη μνήμη του Ζαν Μπρυλέρ τοποθετήθηκε το 1992 στη γέφυρα Πον ντεζ Αρ στο Παρίσι, στη μνήμη των παράνομων αντιγράφων που παρέδιδε ο Μπρυλέρ σε συνεργάτες του σ' αυτή τη γέφυρα κατά τη διάρκεια της κατοχής.[14]
Επιλογή έργων Επεξεργασία
Διηγήματα Επεξεργασία
- Le Silence de la mer, 1942 - Η Σιωπή της Θάλασσας
- La Marche à l'étoile, 1943 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- Ce jour-là, 1943 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- Le Songe, 1943 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- L'impuissance,1944 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- Le Cheval et la Mort, 1944 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- L'imprimerie de Verdun, 1945 (στη συλλογή διηγημάτων Η Σιωπή της Θάλασσας).
- Les Armes de la nuit, 1946.
- Les Yeux et la Lumière, 1948.
- La Puissance du jour, 1951.
- Sur ce rivage, 1958-1960.
- Clémentine, 1959.
- Sept sentiers du désert, 1972.
- Le Piège à loup, 1979.
Μυθιστορήματα Επεξεργασία
- Les Animaux dénaturés, 1952.
- Colères, 1956.
- Sylva, 1961.
- Quota ou les Pléthoriens με τον Πωλ Σιλβά-Κορονέλ, 1966.
- Le Radeau de la Méduse, 1969.
- Sillages, 1972.
- Comme un frère, 1973.
- Tendre naufrage, 1974.
- Les Chevaux du temps, 1977.
- Le tigre d'Anvers, Plon, 1986.
- Le Grenier d'Armor, Michalon, 1997 (μεταθανάτια έκδοση).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Vercors. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) SNAC. w62g09cx. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 1734. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ LIBRIS. 17 Σεπτεμβρίου 2012. libris
.kb .se /katalogisering /42gjfb7n1rbxcmm. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ 7,0 7,1 7,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /60115. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ . «britannica.com/biography/Vercors».
- ↑ . «franceculture.fr/oeuvre/le-silence-de-la-mer». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2022.
- ↑ À dire vrai : Entretiens de Vercors avec Gilles Plazy, Paris : F. Bourin, 1991.
- ↑ . «sf-encyclopedia.com/entry/vercors».
- ↑ . «babelio.com/editeur/Editions-de-Minuit».
- ↑ . «alchetron.com/Jean-Bruller».
- ↑ . «croirepublications.com/blog/un-jour-dans-l-histoire/20-fevrier-1942-le-silence-de-la-mer-le-pont-des-arts-et-l-ecole-alsacienne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2022.