Η Μανόν των Πηγών (γαλλικά: Manon des Sources) είναι μια βραβευμένη και εμπορικά επιτυχημένη γαλλική ταινία γυρισμένη το 1986 από τον Κλοντ Μπερί. Είναι η συνέχεια της ταινίας Ζαν ντε Φλορέτ και βασίζεται επίσης στο δίτομο μυθιστόρημα του Μαρσέλ Πανιόλ. Τα δύο φιλμ είναι αναπόσπαστα δεμένα μεταξύ τους, γυρίστηκαν μαζί και προβλήθηκαν με διαφορά λίγων μηνών.

Manon des Sources
ΣκηνοθεσίαΚλωντ Μπερί
ΠαραγωγήΑλέν Πουαρέ,
Πιέρ Γκρουνστάιν
ΣενάριοΚλωντ Μπερί,
Ζεράρ Μπραχ
Βασισμένο σεΗ Μανόν των πηγών
ΠρωταγωνιστέςΙβ Μοντάν,
Εμμανουέλ Μπεάρ,
Ντανιέλ Οτέιγ
ΜουσικήΖαν Κλωντ Πετί
ΦωτογραφίαΜπρούνο Νούιτεν
ΜοντάζHervé de Luze
ΕνδυματολόγοςSylvie Gautrelet
Εταιρεία παραγωγήςPathé
Πρώτη προβολήCountry flag 19/11/1986
Διάρκεια113 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία, Ελβετία και Ιταλία
ΓλώσσαΓαλλικά
ΠροηγείταιΖαν ντε Φλορέτ

Περίληψη

Επεξεργασία
Δες επίσης: Ζαν ντε Φλορέτ


Μετά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Ζαν ντε Φλορέτ, η Μανόν, κόρη του Ζαν, ζει κάπου στην εξοχή της Προβηγκίας κοντά στο αγρόκτημα που κάποτε ανήκε στον πατέρα της. Μένει με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Πιεμοντέζων που της έχουν διδάξει πως να ζει από τη γη βόσκοντας κατσίκες, και κυνηγώντας πουλιά και λαγούς. Ο Ουγκολέν Σουμπεϊράν και ο θείος του Σεζάρ έχουν ξεκινήσει μια επιτυχημένη και διαρκώς αναπτυσσόμενη (χάρη στη φυσική πηγή νερού) καλλιέργεια γαρυφάλλων.

Ο Ουγκολέν ερωτεύεται τη Μανόν όταν την αντικρίζει μια μέρα να κάνει μπάνιο γυμνή, εκείνη όμως τον απεχθάνεται γιατί ξέρει πως ευθύνεται για το θάνατο του πατέρα της. Ο έρωτας του Ουγκολέν γρήγορα θα μετατραπεί σε εμμονή ενώ η Μανόν νιώθει το σκίρτημα του έρωτα για το νεοφερμένο δάσκαλο του χωριού, Μπερνάρ. Η Μανόν ακούει τυχαία από δυο χωρικούς για το πώς οι Σουμπεϊράν σφράγισαν την πηγή που πότιζε τη φάρμα του πατέρα της οδηγώντας τον έτσι στην καταστροφή. Ψάχνοντας για ένα χαμένο κατσίκι η Μανόν θα ανακαλύψει το υπόγειο ρεύμα που τροφοδοτεί την πηγή και από μίσος για τους Σουμπεϊράν και τους υπόλοιπους χωρικούς που ενώ γνώριζαν δεν βοήθησαν τον πατέρα της θα ανακόψει το ρεύμα με πέτρες και λάσπη.

Η έλλειψη νερού θα φέρει γρήγορα τους χωρικούς στα πρόθυρα της απόγνωσης. Μέσα στην απελπισία τους αποδίδουν το στέρεμα της πηγής σε θεϊκή τιμωρία για την αδικία που έκαναν κάποτε στο Ζαν. Η Μανόν κατηγορεί ανοικτά τον Ουγκολέν και το Σεζάρ και οι χωρικοί στρέφονται επίσης εναντίον τους, αναγνωρίζοντας εντούτοις και το δικό τους μερίδιο ευθύνης αφού δεν βοήθησαν τον Ζαν θεωρώντας τον παρείσακτο λόγω της αναπηρίας του. Η Μανόν θα τους αποκαλύψει επίσης ότι ο Ζαν ήταν γιος της χωριανής τους Φλορέτ, επομένως δικός τους άνθρωπος και όχι ξένος. Ο Ουγκολέν θα κάνει μια ακόμα απεγνωσμένη προσπάθεια να ζητήσει τη Μανόν σε γάμο, εκείνη τον απορρίπτει αηδιασμένη και γεμάτη μίσος και ο Ουγκολέν αυτοκτονεί τελειώνοντας έτσι τη γενιά των Σουμπεϊράν.

Οι χωρικοί θα ζητήσουν από τη Μανόν να συμμετέχει σε μια θρησκευτική τελετή προκειμένου να σπάσει η κατάρα και να ξανάρθει το νερό. Η Μανόν με τη βοήθεια του Μπερνάρ θα ξανανοίξουν το υπόγειο ρεύμα και το νερό θα ξανακυλήσει στην πηγή τη στιγμή της κορύφωσης της τελετής. Η Μανόν θα παντρευτεί τον Μπερνάρ ενώ ο Σεζάρ Σουμπεϊράν πεθαίνει στον ύπνο του αφού έχει αφήσει όλη του την περιουσία στη Μανόν. Η απώλεια του ανιψιού του και μια είδηση που μαθαίνει τον είχαν καταβάλει στερώντας του κάθε θέληση για ζωή. Λίγες μέρες πριν πεθάνει έμαθε από μια παλιά του γνωστή ότι η παλιά του ερωμένη Φλορέτ του είχε γράψει στα χρόνια του πολέμου ένα γράμμα εξηγώντας του ότι περιμένει το παιδί τους. Το γράμμα δεν παραδόθηκε ποτέ και η Φλορέτ προσπάθησε να ρίξει το παιδί. Μετακόμισε σε μια κοντινή πόλη και παντρεύτηκε ένα σιδερά, το μωρό επιβίωσε αλλά γεννήθηκε παραμορφωμένο. Εκείνο το μωρό, ο μετέπειτα Ζαν ντε Φλορέτ, ήταν στην πραγματικότητα γιος του Σεζάρ...


Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία