Η μεριά του Γκερμάντ
Η μεριά του Γκερμάντ (γαλλικός τίτλος: Le Côté de Guermantes) είναι ο τρίτος τόμος της επτάτομης μυθιστορηματικής σύνθεσης Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Εκδόθηκε το 1920 και 1921 από τις εκδόσεις Γκαλιμάρ. Το μυθιστόρημα εστιάζει, όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, στους Γκερμάντ, μια οικογένεια αριστοκρατών στον κύκλο των οποίων εισέρχεται ο αφηγητής. Σηματοδοτεί επίσης την έξοδό του από την εφηβική ηλικία, και τη σταδιακή είσοδο στην κοσμική ζωή. Περιγράφει την κοινωνική ζωή των ανώτερων τάξεων στη Γαλλία του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Στην αρχική του έκδοση, το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο τόμους.[1]
 Εξώφυλλο έκδοσης του 1992 | |
| Συγγραφέας | Μαρσέλ Προυστ |
|---|---|
| Τίτλος | Le Côté de Guermantes |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1920 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1920 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Θέμα | ευγενείς high society |
| Σειρά | Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο |
| LΤ ID | 10119746 |
| Προηγούμενο | Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών |
| Επόμενο | Σόδομα και Γόμορρα |
| δεδομένα () | |
Υπόθεση Επεξεργασία
Ο αφηγητής Μαρσέλ και η οικογένειά του μετακομίζουν σε διαμέρισμα στο μέγαρο των Γκερμάντ. Οι Γκερμάντ δεν είναι ξένοι για την οικογένεια, έχουν ένα πύργο στο Κομπραί και στην εκκλησία του χωριού ο Μαρσέλ είδε για πρώτη φορά τη δούκισσα ντε Γκερμάντ και εντυπωσιάστηκε. Είναι ακόμη μια νέα, όμορφη και κομψή γυναίκα που τον αναστατώνει και απασχολεί τις σκέψεις του. Η υπηρέτριά τους Φρανσουάζ, η παλιά μαγείρισσα της θείας Λεονί, δεν φαίνεται ευχαριστημένη με τη μετακόμιση, αλλά η φυσική της περιέργεια την ωθεί να μαθαίνει πληροφορίες από τους υπηρέτες για τη ζωή Γκερμάντ, που μεταφέρει στον Μαρσέλ. Όλα στον κόσμο τους του φαίνονται όμορφα, μαγικά, μυστηριώδη.[2]
Ένα βράδυ, ο Μαρσέλ πηγαίνει στην Όπερα και θαμπωμένος από τον καλό κόσμο γύρω του, αναγνωρίζει τη δούκισσα ντε Γκερμάντ συντροφιά με την πριγκίπισσα ξαδέρφη της, εκθαμβωτικά όμορφες, αληθινές θεές που ελκύουν όλα τα βλέμματα. Τις κοιτάζει κι αυτός και νιώθει απέραντη ευτυχία όταν η δούκισσα τον αναγνωρίζει και του στέλνει έναν μικρό χαιρετισμό. Η υπέρτατη φιλοδοξία του πλέον είναι να μπει στον κύκλο των Γκερμάντ. Νοιώθοντας εμμονική επιθυμία να την ξαναδεί, καταφέρνει να τη συναντά καθημερινά στις πρωινές της βόλτες. Όμως, κουρασμένη να τον χαιρετάει κάθε μέρα, η κυρία ντε Γκερμάντ ενοχλείται και τον αποφεύγει.[3]
Ο Μαρσέλ τότε επισκέπτεται τον παλιό του φίλο Ρομπέρ ντε Σαιν-Λου που υπηρετεί στη φρουρά της Ντονσιέρ και του ζητά να μεσολαβήσει ώστε να γίνει δεκτός στο σαλόνι της θείας του μαρκησίας ντε Βιλπαριζίς, αδελφής του δούκα του Γκερμάντ, όπου ελπίζει να συναντήσει τη δούκισσα. Ωστόσο, όταν επιστρέφει στο Παρίσι, τα πράγματα έχουν αλλάξει: η γιαγιά του είναι άρρωστη, ο χειμώνας φτάνει στο τέλος του και η κυρία ντε Γκερμάντ είναι ακόμη πιο απρόσιτη.[4]
Στη συνέχεια, ο Σαιν-Λου επιστρέφει στο Παρίσι και προσκαλεί τον Μαρσέλ να του γνωρίσει την ερωμένη του, στο πρόσωπο της οποίας ο αφηγητής κατάπληκτος αναγνωρίζει την ιερόδουλη Ρασέλ που γνώρισε λίγα χρόνια νωρίτερα σε έναν οίκο ανοχής. Ωστόσο, δεν λέει τίποτα στον φίλο του, ο οποίος, αν και δεν γνωρίζει το παρελθόν της, την υποψιάζεται ότι μένει μαζί του μόνο για τα χρήματά του και ενδιαφέρεται για άλλους, ωστόσο συνεχίζει να της προσφέρει πλούσια δώρα.
Ο Μαρσέλ αρχίζει να εμφανίζεται στην κοσμική ζωή, συχνάζει στο σαλόνι της μαρκησίας ντε Βιλπαριζίς, εδώ συναναστρέφεται παλιούς και νέους γνώριμους και τελικά έχει την ευκαιρία να ανταλλάξει λίγα λόγια με τη δούκισσα του Γκερμάντ, παρατηρεί όμως ότι πλέον τον αφήνει αδιάφορο και συνειδητοποιεί τη γελοιότητα της προηγούμενης στάσης του.[5]
Η ασθένεια της γιαγιάς του έχει επιδεινωθεί. Σε έναν περίπατο που τη συνοδεύει, η ηλικιωμένη κυρία καταρρέει. Η Φρανσουάζ τη φροντίζει με μεγάλη ευαισθησία, μένοντας συνεχώς στο κρεβάτι της, αλλά σύντομα η γιαγιά πεθαίνει παρά τις θεραπείες των πιο διάσημων γιατρών.
Ο βαρόνος ντε Σαρλύς, αδελφός του δούκα του Γκερμάντ, τον προσκαλεί στο σπίτι του, ο Μαρσέλ πηγαίνει αφού πέρασε τη βραδιά με τους Γκερμάντ. Ο ντε Σαρλύς έχει μια ανησυχητική, ακατανόητη και διφορούμενη στάση απέναντι στον νεαρό. [6]
Ο Σεν-Λου, υπό την πίεση της οικογένειάς του, φεύγει για το Μαρόκο αφού χώρισε με τη Ρασέλ.
Ο Μαρσέλ συναντά την παλιά του φίλη Αλμπερτίν Σιμονέ, με την οποία δημιουργεί ερωτική σχέση. Στην αρχή, ο Μαρσέλ δεν ξέρει αν η αγάπη που νιώθει για εκείνη είναι πραγματική ή αν είναι απλώς ένα αίσθημα νοσταλγίας για το Μπαλμπέκ, το παραθαλάσσιο θέρετρο όπου γνωρίστηκαν.
Η υπόλοιπη ιστορία διαδραματίζεται με τον Μαρσέλ καλεσμένο σε βραδινές συναναστροφές στο σπίτι του δούκα του Γκερμάντ όπου ανακαλύπτει περισσότερα για τη ζωή της οικογένειας. Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, μερικές φορές έχει την εντύπωση ότι είναι σαν ξένο σώμα σ’ αυτό το περιβάλλον όπου παρατηρεί με έκπληξη τη ραγδαία εξέλιξη των συνηθειών και των εθίμων της αριστοκρατίας. Ανακαλύπτει την άλλη πλευρά τους: αντι-Ντρεϋφισμός, αισθητικός συντηρητισμός - ο δούκας περιφρονεί τους μοντέρνους πίνακες που αγόρασε, η δούκισσα ειρωνεύεται τα έργα του Μωρίς Μαίτερλινκ - ανταγωνισμοί μεταξύ ευγενών, ανοησίες, συκοφαντίες, ακόμη και κακίες: η φαινομενική ποίηση και πνευματικότητα του κύκλου των Γκεράντ απομυθοποιούνται και αποκαλύπτεται η κενότητά τους. Μια βραδιά, συναντάει τον Σουάν και μαθαίνει ότι είναι άρρωστος βαριά και καταδικασμένος. [7]
Τη συνέχεια βρίσκουμε στον τέταρτο τόμο του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο: Σόδομα και Γόμορρα.
Ιστορικές αναφορές Επεξεργασία
Σ’ αυτόν τον τρίτο τόμο, παρουσιάζονται οι πρώτες εφευρέσεις της εποχής, όπως η φωτογραφική μηχανή και το τηλέφωνο. Οι συζητήσεις συχνά στρέφονται γύρω από τις πρώτες αντιλήψεις για την έρευνα του Φρόυντ για το ασυνείδητο. Ωστόσο, το πιο σημαντικό τμήμα της ιστορίας είναι οι αναφορές στην υπόθεση Ντρέιφους, στο επίκεντρο των συζητήσεων στα σαλόνια.[6]
Μετάφραση στα ελληνικά Επεξεργασία
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Η μεριά του Γκερμάντ: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Ηριδανός, 1976-79
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Η μεριά του Γκερμάντ: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, 1999
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Η μεριά του Γκερμάντ: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Εκδόσεις Εστία, 2003
Σχετικά άρθρα Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ . «litteratureetculture.com/marcel-proust-du-cote-de-guermantes-critique». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022.
- ↑ . «babelio.com/livres/Proust--la-recherche-du-temps-perdu-tome-3Le-cote-de-Guermantes».
- ↑ . «proust-personnages.fr/la-recherche-2/resume/le-cote-de-guermantes/».
- ↑ . «textespretextes.blogspirit.com/archive/le-cote-de-guermantes.html».
- ↑ . «redbluemoon.unblog.fr/a-la-recherche-du-temps-perdu-tome-3-le-cote-de-guermantes-de-marcel-proust/».
- ↑ 6,0 6,1 . «laparafe.fr/le-cote-de-guermantes-de-marcel-proust/».
- ↑ . «folio-lesite.fr/Catalogue/Folio/Folio-classique/Le-Cote-de-Guermantes».