Θέμα Μελιτηνής

θέμα (διοικητική διαίρεση) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Το Θέμα Μελιτηνής ήταν θέμα (διοικητική διαίρεση) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Μελιτηνή (σημερινή Εσκί Μαλάτεια, Τουρκία) ήταν η έδρα του διοικητή του συνοριακού θέματος της Μελιτηνής, στα Συριακά, τότε, εδάφη. Η πόλη βρισκόταν δίπλα στον Ευφράτη σε στρατηγικό σημείο και όπως αναφέρεται μεγάλη και πολυάνθρωπος.[1] Διοικούνταν από έναν στρατηγό κι αργότερα από δούξ ή κατεπάνω όπου αναβαθμίστηκε ανάλογα τον 11ο αιώνα[2] σε Κατεπανάτο και Δουκάτο όταν κι ενσωμάτωσε άλλα Θέματα, όπως το Θέμα Λυκανδού.[3]

Η πτώση της Μελιτηνής το 934 σε μικρογραφία από το χειρόγραφο του Ιωάννη Σκυλίτζη.

Το Θέμα δημιουργήθηκε από τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά τον 10ο αιώνα όταν με εκστρατεία επανέκτησε τα εδάφη αυτά.[4] Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Ιωάννη Κουρκούα και τον δούκα Μελία[5] στις 19 Μαΐου 934 και έγινε αρχικά κουρατορία υπαγόμενη στο Θέμα Μεσοποταμίας.[6][3] Σε πολύ μικρό διάστημα έγινε ανεξάρτητο θέμα με διορισμό στρατηγού, μετά την προσθήκη νέων εδαφών που κατακτήθηκαν στην περιφέρεια της.[7][8]

Στα τέλη του 11ου αιώνα η περιφέρεια και η ίδια η πόλη λεηλατήθηκε από τους Τουρκομάνους,[9] παρόλες τις Τουρκομάνικες λεηλασίες και επιδρομές στην περιφέρεια της, η Μελιτηνή παρέμεινε επί Βυζαντινή κυριαρχία έως τον 12ο αιώνα.[10]

Γνωστοί διοικητές είχαν διατελέσει οι:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Λεβενιώτης, σελ. 271
  2. Λεβενιώτης, σελ. 276
  3. 3,0 3,1 Epistēmonikē epetēris, Τόμοι 2-3, Aristoteleio Panepistēmio Thessalonikēs. Philosophikē Scholē, 1932
  4. De velitatione bellica, Περί Παραδρομής του κυρίου Νικηφόρου του βασιλέως, 23.1
  5. Μελετήματα βυζαντινής προσωπογραφίας και τοπικής ιστορίας: ανατύπωση άρθρων 1981-1991, Αλέξης Γ. Κ Σαββίδης, Ηρόδοτος, 1992
  6. Λεβενιώτης, σελ. 272
  7. Λεβενιώτης, σελ. 273
  8. Historia tou Vyzantinou kratous, Dionysios A. Zakythēnos 1953]
  9. Λεβενιώτης, σελ. 277
  10. Λεβενιώτης, σελ. 281
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 Λεβενιώτης, σελ. 518
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 Λεβενιώτης, σελ. 519
  13. 13,0 13,1 13,2 Λεβενιώτης, σελ. 520

Πηγές Επεξεργασία