Θέρμες του Τίτου

Θέρμες του Τίτου
Είδος	θέρμες, ακίνητη περιουσία και αρχαία ρωμαϊκή κατασκευή
Γεωγραφικές συντεταγμένες	41°53′33″N 12°29′39″E
Διοικητική υπαγωγή	Ρώμη
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	81
Προστασία	ιταλικό πολιτισμικό αγαθό
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Οι Θέρμες του Τίτου, λατιν. Thermae Titi, ήταν δημόσια λουτρά, που κτίστηκαν το 81 μ.Χ. στη Ρώμη της Ιταλίας από τον Αυτοκράτορα Τίτο. Βρισκόταν στη βάση του Εσκουιλίνου λόφου, μία περιοχή πάρκων και πολυτελών ιδιοκτησιών, που είχαν απαλλοτριωθεί από τον Νέρωνα (54 - 68) για τον Χρυσό Οίκο του. Οι Θέρμες του Τίτου κτίστηκαν βιαστικά, μάλλον μετατρέποντας ένα υπάρχον (ή μερικώς κτισμένο) συγκρότημα Θερμών του Χρυσού Οίκου, ο οποίος είχε αποδοκιμαστεί από τον λαό και εγκαταλειφθεί. Δεν ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένες και 28 έτη μετά εγκαινιάστηκαν οι γειτονικά με αυτές Θέρμες του Τραϊανού.

Θέση και δομή Επεξεργασία

Ακριβέστερα, ήταν στον Όππιο λόφο, που είναι μία προέκταση του Εσκουιλίνου. Κτίστηκαν στη δυτική πτέρυγα του Χρυσού Οίκο του Νέρωνα, μάλλον μετατροπή των Θερμών του. Νοτιοδυτικά ήταν το Κολοσσαίο και βορειοανατολικά οι μετέπειτα Θέρμες του Τραϊανού.

Από τη νότια είσοδο εισερχόταν κάποιος σε έναν κήπο. Στο κύριο κτήριο υπήρχαν δύο αίθουσες με πισίνες θερμού νερού, έπειτα μία μικρή με χλιαρό με δωμάτια από τη μία και την άλλη μεριά. Τέλος υπήρχε μία μεγάλη αίθουσα με κρύο νερό και εκατέρωθεν αυτής δύο γυμναστήρια χωρίς σκεπή.

Περιγραφή Επεξεργασία

Αποκαταστάθηκαν κατά τη βασιλεία του Αδριανού, όπως επίσης και το 238· δεν γνωρίζουμε άλλες επεμβάσεις. Έτσι είναι πιθανό, ότι όλο το συγκρότημα περιέπεσε σε μία πρώιμη εγκατάλειψη. Μεγάλα μέρη του κτηρίου στεκόταν ακόμη, όταν ο Αντρέα Παλλάντιο περιέγραψε τα σχέδια των δαπέδων. Τα ερείπια κατέρρευσαν σύντομα μετά και τα μάρμαρα με το άλλο οικοδομικό υλικό επαναχρησιμοποιήθηκαν για το κτίσιμο ανακτόρων και εκκλησιών, όπως τα παρεκκλήσια στην Εκκλησία του Ιησού ή το αναβρυτήριο της Κορτίλε ντελ Μπελβεντέρε στο Βατικανό.

Ένα από τα χαρακτηριστικά των Θερμών ήταν οι τοιχογραφίες, που σχεδίασε ο καλλιτέχνης Φάμουλος, με την τεχνική της νωπογραφίας (fresco). Πριν οι ζωγραφιές καταστραφούν από τα στοιχεία της φύσης, ο Νίκολας Πόντσε τις αντέγραψε και τις αναπαρήγαγε ως χαλκογραφίες στο έργο του "Περιγραφή των Θερμών του Τίτου" (Παρίσι 1786). Τα σχέδια αναγνωρίζονται τώρα ως η πηγή του ρυθμού γκροτέσκ (= των σπηλαίων), καθώς οι ερειπωμένες αίθουσες των Θερμών του Τίτου βρισκόταν κάτω από το έδαφος, όταν ανακαλύφθηκαν κατά την Αναγέννηση.

Πηγές Επεξεργασία

Suet. Titus 7 http://latin.packhum.org/loc/1348/1/0#229
Frank Sear (1983). Roman Architecture. Cornell University Press. pp. 145–. ISBN 0-8014-9245-9.
American Architect and Architecture. J. R. Osgood & Company. 1900. pp. 27–.

Πινακοθήκη Επεξεργασία

↑ dati.beniculturali.it.

[0896dfb3e0b910560a682c5a85218cfa4e624454-1] dati.beniculturali.it.

[1]