Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου
Ο Ιάκωβος Β΄ (1438 - 1473) από τον Οίκο των Πουατιέ-Λουζινιάν ήταν Βασιλιάς της Κύπρου και Τιτουλάριος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.
| Ιάκωβος Β' | |
|---|---|
 | |
Βασιλιάς της Κύπρου | |
| Περίοδος | 1463 - 1473 |
| Προκάτοχος | Καρλότα της Κύπρου |
| Διάδοχος | Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου |
τιτουλάριος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ | |
| Περίοδος | 1463 - 1473 |
| Προκάτοχος | Καρλότα της Κύπρου |
| Διάδοχος | Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου |
| Περίοδος | 1463 - 1473 |
| Προκάτοχος | Καρλότα της Κύπρου |
| Διάδοχος | Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου |
| Γέννηση | 1438 |
| Θάνατος | 1473 |
| Σύζυγος | Αικατερίνη Κορνάρο |
| Επίγονοι | Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου |
| Οίκος | Πουατιέ-Λουζινιάν |
| Πατέρας | Ιωάννης Β΄ της Κύπρου |
| Μητέρα | Μαριέττα της Πάτρας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν νόθος γιος του Ιωάννου Β΄ της Κύπρου από την ερωμένη του Μαριέττα της Πάτρας.
Αρχιεπίσκοπος της Λευκωσίας Επεξεργασία
Ο Ιάκωβος ήταν ευνοούμενος γιος του πατέρα του και διορίστηκε αρχιεπίσκοπος της Λευκωσίας (1456). Μετά τη δολοφονία του βασιλικού Καγκελάριου Γιάκομπο Ουρρί (1 Απριλίου 1457) στερήθηκε την αρχιεπισκοπή και δραπέτευσε για τη Ρόδο με το πλοίο του Χουάν Ταφούρες, αλλά ο πατέρας του τον συγχώρεσε και τον επανέφερε.[1] Ο πατέρας του απεβίωσε (1458) και τον διαδέχθηκε η νόμιμη κόρη του (από τη δεύτερη σύζυγό του Ελένη Παλαιολογίνα) Καρλόττα της Κύπρου.
Βασιλιάς της Κύπρου Επεξεργασία
Ο Ιάκωβος Β΄, με την υποστήριξη του Μαμελούκου σουλτάνου της Αιγύπτου, πολιόρκησε την Καρλόττα τρία χρόνια στην Κερήνεια (1460 - 1463) και την ανάγκασε να διαφύγει στη Ρώμη. Έτσι ο Ιάκωβος στέφθηκε νέος βασιλιάς (1464).[2] Ο Ιάκωβος Β΄ διόρισε τον Χουάν Ταφούρες κύριο του νοικοκυριού του και επίτιμο κόμη της Τρίπολης. Νυμφεύτηκε με πολιτική υποστήριξη στη Βενετία (30 Ιουλίου 1468) την 14χρονη Αικατερίνη Κορνάρο κόρη του ευγενούς Μάρκο Κορνάρο. Ο γάμος έγινε στην Αμμόχωστο τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 1472.
Το τέλος Επεξεργασία
Ο Ιάκωβος Β΄ απεβίωσε σε λίγους μήνες στην Αμμόχωστο, με πολλές υποψίες ότι δηλητηριάστηκε από Βενετούς προσκεκλημένους, πιθανότατα θείους της Αικατερίνης. Η Αικατερίνη ήταν έγκυος και σύμφωνα με τη διαθήκη του Ιακώβου ήταν αντιβασίλισσα και κηδεμόνας του γιου τους μέχρι την ενηλικίωσή του. Ο νεογέννητος βασιλιάς Ιάκωβος όμως απεβίωσε υπό περίεργες συνθήκες, πριν κλείσει το πρώτο του έτος, αφήνοντας την Αικατερίνη μοναδική αντιβασίλισσα της Κύπρου. Η Κύπρος πέρασε, την εποχή της Αικατερίνης, στον απόλυτο έλεγχο των Βενετών εμπόρων, που την πίεσαν έντονα και πούλησε το νησί στη Βενετική Δημοκρατία (1489). Η Κύπρος παρέμεινε στους Βενετούς μέχρι τη χρονιά που κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1571).
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τη σύζυγό του Αικατερίνη Κορνάρο απέκτησε τον διάδοχό του:
- Ιάκωβος Γ΄ 1473-1474, βασιλιάς της Κύπρου, απεβ. ενός έτους.
Ο Ιάκωβος Β΄ είχε επίσης τέσσερα νόθα τέκνα:[3][4]
- Ευγένιος απεβ. 1536, νυμφεύτηκε τη δόνα Πάολα Ματσάρα της Σικελίας.
- Ιανός απεβ. μετά το 1552, νυμφεύτηκε πρώτα τη ντε Τόρο και μετά τη Βιρτζίνια Κοζάντσα ντεϊ ντούτσι ντι Σαν Σάβα.
- Καρλόττα απεβ. π.1469, παντρεύτηκε τον Σορ ντε Νάβες.
- Κάρλα 1468-1480, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο των Τραστάμαρα, νόθο γιο του Φερδινάνδου Α΄ της Νάπολης. Απεβ. φυλακισμένη στην Πάδουα.
Πινακοθήκη Επεξεργασία
-
Ο θυρεός των Πουατιέ
-
![επιγραφές: δεξιά JACOB LUSIGNAN REX CIPRI, αριστερά CATHERINA [CORNARO] REGINA, επάνω JACOB REX.](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/Cyprus_Royal_Wedding.jpeg/117px-Cyprus_Royal_Wedding.jpeg)
επιγραφές: δεξιά JACOB LUSIGNAN REX CIPRI, αριστερά CATHERINA [CORNARO] REGINA, επάνω JACOB REX.
-
Ιάκωβος Β' Πουατιέ-Λουζινιάν
![επιγραφές: δεξιά JACOB LUSIGNAN REX CIPRI, αριστερά CATHERINA [CORNARO] REGINA, επάνω JACOB REX.](/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Cyprus_Royal_Wedding.jpeg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Benjamin Arbel and David Jacoby, Intercultural Contacts in the Medieval Mediterranean, p. 45, published by Frank Cass, London, Google Books, retrieved on 19 June 2009
- ↑ "Women in the Middle Ages", Greenwood Press 2004 p. 221
- ↑ Sanudo, Marino; Stefani, F.; Berchet, G.; Barozzi, N.; Deputazione di storia patria per la Venezie (1882). I diarii di Marino Sanuto:
- ↑ Latrie, L. M. (1873). Nouvelles preuves de l'histoire de Chypre sous le reigne des princes de la maison de Lusignan
Πηγές Επεξεργασία
- Benjamin Arbel and David Jacoby, Intercultural Contacts in the Medieval Mediterranean
- Latrie, L. M. (1873). Nouvelles preuves de l'histoire de Chypre sous le reigne des princes de la maison de Lusignan
- Sanudo, Marino; Stefani, F.; Berchet, G.; Barozzi, N.; Deputazione di storia patria per la Venezie (1882)
