Στην ελληνική μυθολογία ο Ιάλμενος (< ἰάλλω «στέλνω, εκτοξεύω· (μέση φωνή) πετάγομαι, εφορμώ», δηλαδή «αυτός που ορμά με μανία στη μάχη»[εκκρεμεί παραπομπή]) ήταν γιος του θεού Άρη και της Αστυόχης, της κόρης του Άκτορα. Ο Ιάλμενος, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ήταν ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης.

Ιάλμενος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΆρης και Αστυόχη και Περνίς
ΑδέλφιαΑσκάλαφος ο Ορχομένιος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς του Ορχομενού

Ο Ιάλμενος και ο αδελφός του Ασκάλαφος έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 30 πλοία των Μινύων και στη συνέχεια επέστρεψε με τον αδελφό του και συμβασίλευαν στον βοιωτικό Ορχομενό.
Ο Στράβων αναφέρει ότι ο Ιάλμενος μετά την άλωση της Τροίας οδήγησε τους άνδρες του στον Πόντο. Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση, ο Ιάλμενος επέστρεψε και πέθανε στον Ορχομενό. Η Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου αναφέρει (Α΄ 9, 16) ότι έλαβε μέρος και στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία
  • Ο αστεροειδής 21602 Ιάλμενος (21602 Ialmenus), που ανακαλύφθηκε το 1998 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.


  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμ. 28ος, σελ. 354