Ιέβα Σιμοναϊτίτε
Η Ιέβα Σιμοναϊτίτε (λιθουανικά: Ieva Simonaitytė, 23 Ιανουαρίου 1897 - 27 Αυγούστου 1978) ήταν Λιθουανή συγγραφέας. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό, το Βαναγκάι, της Ανατολικής Πρωσίας, στην Επαρχία Κλάιπεντα. Σε ηλικία 5 ετών, προσβάλλεται από τον ιό της φυματίωσης, αφήνοντάς της προβλήματα στα οστά, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να περπατάει από τότε με τη βοήθεια μπαστουνιών.[1] Μεγάλωσε μέσα σε μία φτωχική οικογένεια, ενώ έχασε και τον πατέρα της σε μικρή ηλικία, γεγονός που την ανάγκασε να εργαστεί από νεαρή ηλικία.[1] Γραφή και ανάγνωση έμαθε από τη μητέρα της, αλλά κατά κύριο λόγο ήταν αυτοδίδακτη.[2] Μεταξύ το 1912 και το 1914, ταξίδεψε στο Άνγκερμπουργκ, για περαιτέρω ιατρική βοήθεια εξ αιτίας της φυματίωσης.
| Ιέβα Σιμοναϊτίτε | |
|---|---|
| Όνομα | Ιέβα Σιμοναϊτίτε |
| Γέννηση | Ιέβα Σιμοναϊτίτε 23 Ιανουαρίου 1897 Βαναγκάι, Επαρχία Κλάιπεντα, Ανατολική Πρωσία |
| Θάνατος | 27 Αυγούστου 1978 (81 ετών) Βίλνιους, ΣΣΔ Λιθουανίας, ΕΣΣΔ |
| Κοιμητήριο | Νεκροταφείο Antakalnis |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | Συγγραφέας |
| Υπηκοότητα | Γερμανική Αυτοκρατορία, Λιθουανία, Ναζιστική Γερμανία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Περίοδος | 1914 έως τη δεκαετία του 1970 |
| Αξιοσημείωτα έργα | Aukštujų Šimonių likimas |
| Αξιοσημείωτες διακρίσεις | Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνία (1935) |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Περί το έτος που επέστρεψε στη γενέτειρά της, είχε ήδη ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, του οποίου τα γεγονότα την ενέπνευσαν και ξεκίνησε τη λογοτεχνική της καριέρα με την έκδοση ποιημάτων και μικρών ιστοριών, επικεντρώνοντας κυρίως στις λιθουανικές μειονότητες. Έως και το 1921, εργαζόταν ως ράφτρα για βιοποριστικούς λόγους, ενώ αργότερα μετακόμισε στην Κλάιπεντα, όπου παρακολούθησε νυχτερινά μαθήματα γραφομηχανής και στενογραφίας. Έτσι, έκτοτε ξεκίνησε να εργάζεται ως γραμματέας και μεταφράστρια. Την ίδια δεκαετία ενεπλάκη και με την πολιτική ζωή της περιοχής.[3] Το 1935, με την κυκλοφορία του Aukštujų Šimonių likimas, ουσιαστικά αρχίζει η δημοτικότητα στη λογοτεχνική της καριέρα. Για το έργο αυτό λαμβάνει κρατικό βραβείο κι εν συνεχεία εργάζεται μόνο ως συγγραφέας, αφιερώνοντας τη ζωή της στη λογοτεχνία.[1]
Κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Κλάιπεντα κατελήφθη από τους Ναζί κι εκείνη μετακόμισε στο Κάουνας. Το 1963, μετακομίζει στο Βίλνιους. Δύο χρόνια πιο πριν, αγοράζει εξοχική κατοικία στη γενέτειρά της, η οποία από το 1984, λειτουργεί ως μουσείο.[4] Απεβίωσε το 1978, στο Βίλνιους και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Antakalnis.
Το πιο γνωστό έργο της είναι το προαναφερθέν Aukštujų Šimonių likimas, το οποίο περιγράφει τη ζωή μιας σιμοναϊκής οικογένειας περί τον 18ο και 20ο αιώνα. Άλλα γνωστά της έργα είναι το δίτομο Vilius Karalius, τα αυτοβιογραφικά Be tėvo και O buvo taip, καθώς επίσης και το Pikčiurnienė, το οποίο έγινε γνωστό για τη λογοκρισία που υπέστη.[5] Οι συγγραφικές αδυναμίες της, όπως τις ανέφεραν κριτικοί ήταν η μακρολογία, η τάση προς τον συναισθηματισμό και, στα κατοπινά της χρόνια, η χρησιμοποίηση κοινοτοπιών του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Ieva Simonaitytė». Classic Lithuanian Literature Anthology. Mokslininkų sąjungos institutas. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2009.
- ↑ 2,0 2,1 Simas Sužiedėlis, επιμ. (1970–1978). «Simonaitytė, Ieva». Encyclopedia Lituanica. V. Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius, σσ. 176–177. LCC 74-114275.
- ↑ Kubilius, Vytautas (2001). «Simonaitytė, Ieva» (στα lt). Lietuvių literatūros enciklopedija. Vilnius: Lietuvių literatūros ir tautosakos institutas. ISBN 9986-513-95-2. http://www.lle.lt/FMPro?-db=lle2004.fp5&-format=detail.htm&-lay=straipsnis&-op=eq&a=s&-max=2147483647&-recid=42084&-find=. Ανακτήθηκε στις 2018-05-28. Αρχειοθετήθηκε 2012-02-24 στο Wayback Machine. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2018.
- ↑ «Ieva Simonaityte Memorial Museum». Lithuanian Museums’ Association. 2 Ιουνίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2009.
- ↑ Baliutytė, Elena (2003). «Sovietmečio lietuvių literatūros kritika kaip socialinis reiškinys» (στα lt). Lituanistica 1 (53): 111. ISSN 0235-716X. http://images.katalogas.lt/maleidykla/lit31/L-108.pdf.[νεκρός σύνδεσμος]