Ιβάν Κριλόφ
Ο Ιβάν Αντρέγιεβιτς Κριλόφ (ρωσικά: Иван Андреевич Крылов· 2 Φεβρουαρίου [στο Γ. Η. 13 Φεβρουαρίου] 1769 στη Μόσχα – 9 Νοεμβρίου [στο Γ. Η. 21 Νοεμβρίου] 1844 στην Αγία Πετρούπολη) ήταν Ρώσος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μυθογράφος.[3]
| Ιβάν Κριλόφ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 2 Φεβρουαρίου 1769 Μόσχα |
| Θάνατος | 9 Νοεμβρίου 1844 Αγία Πετρούπολη |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | γλωσσολόγος, ποιητής[1], συγγραφέας[1], δημοσιογράφος, μυθογράφος, δραματουργός, εκδότης, μεταφραστής και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας[2] |
| Υπηκοότητα | Ρωσική Αυτοκρατορία |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Αρχικά έγραψε θεατρικά έργα και σατιρικές κωμωδίες, αλλά το 1809 εξέδωσε μια πρώτη συλλογή με 23 μύθους που γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Ακολούθησαν πολλές άλλες συλλογές, οι οποίες του χάρισαν τεράστια δημοτικότητα στη Ρωσία και σήμερα θεωρείται ο κατεξοχήν μυθογράφος της ρωσικής λογοτεχνίας.[4]
Οι πρώτοι μύθοι του βασίζονταν στους μύθους του Αισώπου και του Λα Φονταίν, ωστόσο οι μεταγενέστεροι ήταν πρωτότυπα έργα, συχνά με σατιρικό ύφος. Επιτίθεται σε όλες τις ανθρώπινες κακίες, αλλά κυρίως στην ανικανότητα, την αλαζονεία και την ανοησία με ιδιαίτερη αναφορά στη σύγχρονή του κοινωνία.[5]
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Κριλόφ ήταν γιος αξιωματικού. Το 1775 ο πατέρας του εγκατέλειψε τη στρατιωτική σταδιοδρομία και έχοντας εγκατασταθεί στο Τβερ, εργάστηκε ως υπάλληλος. Εκεί, είχε την ευκαιρία να δώσει καλή εκπαίδευση στον γιο του - ο Ιβάν Κριλόφ σπούδασε στην οικογένεια του κυβερνήτη του Τβερ μαζί με τα παιδιά του. Δεν κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά το επίπεδο εκπαίδευσης που έλαβε στο Τβερ εξέπληξε αργότερα και τον ίδιο τον Πούσκιν. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Κριλόφ ήταν μόλις 10 ετών και άρχισε να δουλεύει για να συντηρήσει την οικογένεια. Εκείνη την εποχή που εργάστηκε ως γραφέας στο δημοτικό συμβούλιο του Τβερ.[6]
Όταν ο Κριλόφ ήταν 14 ετών, μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη και έπιασε δουλειά στο Υπουργείο Οικονομικών, εκείνη την περίοδο άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία, έγραψε όπερες, κωμωδίες και τραγωδίες. Παρά την έλλειψη επιτυχίας, η σάτιρα και το χιούμορ των κωμωδιών του βοήθησαν τον συγγραφέα να κερδίσει την αναγνώριση στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Μετά το 1789 γνώρισε κάποια επιτυχία ως σατιρικός δημοσιογράφος μέχρι που παρενέβη η κυβερνητική λογοκρισία. Το 1805 άρχισε να μεταφράζει μύθους του Ζαν ντε Λα Φονταίν αλλά, πλέον σε ηλικία 40 ετών, διαπίστωσε ότι η πραγματική του κλίση ήταν να γράφει δικούς του μύθους, έτσι, άρχισε η πιο γόνιμη περίοδος της συγγραφικής του καριέρας. Οι μύθοι του τον έκαναν διάσημο σε όλη τη Ρωσία. Ο Γκόγκολ αποκάλεσε τις συλλογές μύθων του Κριλόφ ως «τα βιβλία της σοφίας των ανθρώπων».
Η δημοσίευση της πρώτης του συλλογής με μύθους το 1809 γνώρισε ενθουσιώδη υποδοχή, έτσι απέκτησε την προστασία της αυτοκρατορικής οικογένειας και ουσιαστικά μια επίσημη θητεία —μια θέση στην Εθνική βιβλιοθήκη της Αγίας Πετρούπολης, αρχικά ως βοηθός και στη συνέχεια ως επικεφαλής του Τμήματος Ρωσικών Βιβλίων, μια θέση όχι πολύ απαιτητική που του άφησε αρκετό χρόνο για να γράψει — την οποία ο Κριλόφ διατήρησε για 30 χρόνια. Δημιούργησε οκτώ επιπλέον συλλογές μύθων, με περίπου 200 μύθους, όλους γραμμένους σε στίχους, και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις.[6]
Το 1811 έγινε τακτικό μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Αγία Πετρούπολη και το 1823 του απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο.
Μετά το 1830 έγραψε ελάχιστα και έκανε μια ολοένα και πιο καθιστική ζωή. Πολλές μισοθρυλικές ιστορίες αφηγούνται την τεμπελιά του, τη λαιμαργία του και τις πνευματώδεις συγκεντρώσεις του. Προς το τέλος της ζωής του, ο Κριλόφ υπέστη δύο εγκεφαλικά επεισόδια και οδηγήθηκε από την αυτοκράτειρα για να αναρρώσει στο παλάτι του Παβλόφσκ.
Πέθανε το 1844. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο του μοναστηριού Αλεξάντερ Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη.
Οι μύθοι Επεξεργασία
_and_Scene_from_his_Works).jpg)
Στην αρχή του λογοτεχνικού του έργου, οι μύθοι του Κριλόφ ήταν χαλαρά εμπνευσμένοι από τα έργα του Αισώπου και του Ζαν ντε Λα Φονταίν αλλά τα θέματα άλλαζαν στα έργα του. Οι αλεπούδες και τα κοράκια, οι λύκοι και τα πρόβατά του, είτε σοφά είτε ανόητα, ήταν πάντα αναγνωρίσιμοι ρωσικοί χαρακτήρες. Οι παραβολές και τα διδάγματα των μύθων του εξυμνούσαν την κοινή λογική, τη σκληρή δουλειά και την αγάπη για τη δικαιοσύνη.[7]
Η χρήση της καθομιλουμένης λαϊκής ρωσικής γλώσσας, την οποία κατανοούσαν οι απλοί άνθρωποι, έφερε μια νότα ρεαλισμού στη ρωσική κλασική λογοτεχνία και τον έκαναν έναν από τους πρώτους Ρώσους συγγραφείς που προσέγγισε το ευρύ κοινό. Πολλοί από τους στίχους του έχουν γίνει παροιμίες στη Ρωσία.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /39819. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «photodentro.edu.gr/Ιβάν Κριλώφ».
- ↑ . «greek_greek.en-academic.com/Ιβάν Κριλόφ».
- ↑ . «prabook.com/web/ivan.krylov».
- ↑ 6,0 6,1 . «advantour.com/russia/culture/literature/krylov».
- ↑ . «britannica.com/biography/Ivan-Andreyevich-Krylov».
- ↑ . «tovima.gr/2008/11/24/opinions/iban-krilof/».