Ιγνάτιος Αρδαμερίου
Ο Ιγνάτιος ήταν επίσκοπος Αρδαμερίου και κατόπιν Γορτύνης, καθώς και αγωνιστής του 1821.
| Ιγνάτιος Αρδαμερίου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1769 Αμπελάκια Λάρισας |
| Θάνατος | 17 Σεπτεμβρίου 1839 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Μονή Προφήτου Ηλιού Βέροιας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΗ καταγωγή του ήταν από την Κασσάνδρα Χαλκιδικής[α]. Τον Φεβρουάριο του 1798 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Αρδαμερίου.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στις 28 Μαρτίου 1821 φυλακίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα τέλη Μαΐου του 1821 δραπέτευσε και μετέβη στην επαρχία του. Εκεί κήρυξε τον απελευθερωτικό αγώνα και υπηρέτησε στα όπλα, έχοντας μάλιστα και δικό του σώμα στρατιωτών που συντηρούσε από την ιδιωτική του περιουσία. Έβαλε φωτιά και έκαψε την Μητρόπολη για να δείξει ότι για να απελευθερωθούν οι Έλληνες έπρεπε να χάσουν τα πάντα και να τα επανακτήσουν μετά την απελευθέρωση.
Όταν διαλύθηκε η επανάσταση στην Κασσάνδρα, αφού εργάστηκε για λίγο ως δάσκαλος στη Σκόπελο (Δεκέμβριος 1821-Ιούνιος 1822), μετέβη στην Πελοπόννησο, στη Μονεμβασία. Στις 9 Ιανουαρίου 1825 διορίστηκε από την επαναστατική κυβέρνηση εκκλησιαστικός τοποτηρητής Μονεμβασίας. Το 1826 πήγε στις Σπέτσες και μετά στη Γραμβούσα της Κρήτης, όπου ανέπτυξε επαναστατική δράση.
Έγινε παράδειγμα αρετής και ακτημοσύνης. Ήταν μορφωμένος ο ίδιος[1] και επί της επανάστασης έδινε μαθήματα Ελληνικών σε φτωχά παιδιά και τους έδινε υποτροφίες. Ασχολήθηκε πολύ με την ίδρυση σχολείων στην επαρχία του[1]. Επί κυβέρνησης Καποδίστρια έπαιρνε σύνταξη 200 φοίνικες, από τα οποία αμέσως ίδρυσε σχολή. Όταν η κυβέρνηση το έμαθε αύξησε το ποσό και το έκανε 300 φοίνικες, τα οποία ο αρχιερέας επίσης δαπάνησε στην σχολή αυξάνοντας τους μαθητές.
Μετά από πρόσκληση του Καποδίστρια πήγε στο Ναύπλιο το 1830. Τον Δεκέμβριο του 1832 διορίστηκε και πάλι εκκλησιαστικός τοποτηρητής Μονεμβασίας. Την περίοδο της Αντιβασιλείας συμμετείχε σε μικτή επιτροπή κληρικών και λαϊκών που συνεστήθη για να μελετήσει την ανεξαρτητοποίηση της Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο[2]. Μετά τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1833, εξελέγη από την Αντιβασιλεία στις 21 Νοεμβρίου 1833 Επίσκοπος Ερυμανθίας. Στις 24 Ιουλίου 1834 η χηρεύουσα Επισκοπή Γορτύνης συνενώθηκε με την Επισκοπή Ερυμανθίας και ο τίτλος του επισκόπου Ιγνατίου μεταβλήθηκε από «Ερυμανθίας» σε «Γορτύνης».
Τον Ιούλιο του 1839 έγινε συνοδικός και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και απεβίωσε στις 17 Σεπτεμβρίου 1839.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
ΕπεξεργασίαΥποσημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ κατ'άλλους από τα Αμπελάκια Θεσσαλίας[1]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ιερέως και Οικονόμου Αμπελακίων, Αναστασίου (1814). Απολογία Ιστορικοκριτική. Τεργέστη. σελ. 217.
- ↑ Φραντζής, Αμβρόσιος (1841). Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος. Αθήνα. σελ. 135.
Πηγές
Επεξεργασία- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης (1821) χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |