Ιοβάτης
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στην ελληνική μυθολογία, ο Ιοβάτης ήταν βασιλιάς της Λυκίας στη Μικρά Ασία. Κάποτε που ο βασιλιάς της Τίρυνθας Προίτος είχε εκδιωχθεί από τον αδελφό του Ακρίσιο, κατέφυγε στον Ιοβάτη, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να πάρει την κόρη του Σθενέβοια ως σύζυγο (ο Όμηρος την ονομάζει Άντεια). Στη συνέχεια, ο Λύκιος βασιλιάς του έδωσε στρατό με τον οποίο ο Προίτος κατάφερε να ξανακερδίσει την Τίρυνθα, περιορίζοντας τον Ακρίσιο στο νόμιμο μερίδιό του.
Ιοβάτης | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Φιλονόη Σθενέβοια[1] Αλκιμέδουσα |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μονάρχης |
Μετά από καιρό, η Σθενέβοια ερωτεύθηκε τον Βελλεροφόντη (τότε ονομαζόταν Ιππόνοος) και όταν αυτός δεν ανταποκρίθηκε τον συκοφάντησε στον Προίτο ότι θέλησε να τη βιάσει. Τότε ο Προίτος έστειλε τον Βελλεροφόντη στον πεθερό του, τον Ιοβάτη, εφοδιάζοντάς τον με επιστολή που περιείχε «σήματα λυγρά» (Ιλιάδα, Ζ 168), ζητώντας δηλαδή από τον Ιοβάτη να σκοτώσει τον κομιστή, επειδή ο Προίτος, σεβόμενος παλαιότερο έθιμο, δεν ήθελε να σκοτώσει με τα χέρια του άνθρωπο με τον οποίο είχε φάει στο ίδιο τραπέζι.
Ο Ιοβάτης, αφού διάβασε το γράμμα, ανέθεσε στον Βελλεροφόντη αρκετές επικίνδυνες αποστολές, με την ελπίδα πως έτσι θα εκπληρωνόταν η επιθυμία του γαμπρού του χωρίς να χρειασθεί και ο ίδιος να σκοτώσει άνθρωπο. Αντίθετα όμως, αυτό έγινε η αιτία για τα ηρωικά κατορθώματα του Βελλεροφόντη (για περισσότερα βλ. Βελλεροφόντης). Απελπισμένος στο τέλος ο Ιοβάτης, συγκέντρωσε τους γενναιότερους Λυκίους και τους διέταξε να του στήσουν ενέδρα. Κι αυτή όμως η ενέργεια, που στοίχισε τον θάνατο σε όλους τους ανθρώπους του Ιοβάτη, απέτυχε. Μετά από όλα αυτά, ο Ιοβάτης αναγνώρισε την αξία του Βελλεροφόντη, του έδειξε το γράμμα του Προίτου και του ζήτησε να μείνει μαζί του. Του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του, τη Φιλονόη (ή Κασσάνδρα, ή Αντίκλεια, ή Αλκιμένη) και τον άφησε διάδοχό του στον θρόνο.
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969