Ιωάννα της Αραγωνίας
Ο Ιωάννα της Αραγωνίας , (Giovanna d'Aragona), ήταν ευγενής του Βασιλείου της Νάπολης και Δoύκισα του Αμάλφι σαν συγκυβερνήτης του γιου της από το 1498 έως το 1510. Η τραγική της ζωή ενέπνευσε διάφορα έργα λογοτεχνίας, κυρίως το έργο του Τζων Ουέμπστερ Η Δούκισσα του Αμάλφι.
| Ιωάννα της Αραγωνίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1477 Νάπολη |
| Θάνατος | 1510 Αμάλφι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλφόνσο Α΄ Πικκολόμινι Αντόνιο Μπεκαντέλι της Μπολόνια |
| Τέκνα | Αλφόνσο Πικκολόμινι |
| Γονείς | Ενρίκο της Αραγωνίας |
| Αδέλφια | Luigi d'Aragona |
| Οικογένεια | Trastámara d'Aragona of Naples |
| Θυρεός | |
 | |
Η Ιωάννα ήταν κόρη του Ερρίκου της Αραγωνίας, αδελφού του βασιλιά Φρειδερίκου της Νεαπόλεως. Είχε δύο αδέλφια, τον καρδινάριο Λουίτζι της Αραγωνίας και τον Κάρλο μαρκήσιο του Τζεράσκε. Το 1490, σε ηλικία δώδεκα ετών παντρεύτηκε τον Αλφόνσο Α΄ Πικκολόμινι, ο οποίος έγινε Δούκας του Αμάλφι το 1493. Σκοτώθηκε το 1498, μαχαιρωμένος σε μάχη με τον Κόμη του Σελάνο. Πέντε μήνες αργότερα, το Μάρτιο του 1499, γεννήθηκε ο γιος του, ο οποίος ονομάζεται επίσης Αλφόνσο, ως μοναδικός κληρονόμος του πατέρα του[1][2].
Η Ιωάννα έγινε συγκυβερνήτης του Αμάλφι μετά το θάνατο του συζύγου της, επειδή ο γιος της ήταν ακόμα βρέφος, κυβέρνησε για δώδεκα χρόνια. Η Ιωάννα προσέλαβε τον Αντόνιο Μπεκαδέλι ως υπηρέτη της, για να διαχειριστεί το κτήμα της<[1]. Οι δύο σύντομα άρχισαν να εμπλέκονται στενά και παντρεύτηκαν κρυφά επειδή αυτός δεν ευγενής στην καταγωγή[3]. Απέκτησε ακόμα δύο παιδιά από τον σύζυγό της, γεγονός που το ζευγάρι κατάφερε να κρατήσει μυστικό από την οικογένεια της Ιωάννας, η οποία θα ερμήνευε τον γάμο της με έναν υπηρέτη ως ντροπή για την ευγενική γενεαλογία τους. Τα παιδιά αυτά, ο Φρειδερίκος και η Ιωάννα, μεγάλωσαν χωριστά από τη μητέρα τους, η οποία τα έβλεπε μόνο κρυφά[1].
Έγκυος και πάλι γνώριζε ότι το μυστικό της δεν μπορούσε πλέον να κρατηθεί κρυφό, άφησε ξαφνικά την Αμάλφι τον Νοέμβριο του 1510, ισχυριζόμενη ότι πηγαίνει σε προσκύνημα στο Λορέτο. Στην πραγματικότητα το Λορέτο ήταν στο δρόμο για την Ανκόνα, όπου την περίμενε ο σύζυγός της. Αφού σταμάτησε και προσκύνησε στο Λορέτο, προχώρησε στην Ανκόνα, στην οποία περίμενε να είναι ασφαλής καθώς ήταν πέρα από τα όρια του Βασιλείου της Νάπολης. Εκεί εξήγησε την κατάσταση στην αδελφή της. Στην Ανκόνα γέννησε το τρίτο παιδί τους παιδί. Ωστόσο, ο αδελφός της Καρδινάλιος Λουίτζι της Αραγωνίας, χρησιμοποίησε την επιρροή του για να αναγκάσει την οικογένεια να διωχτεί από την Ανκόνα. Το ζευγάρι στη συνέχεια πήγε στη Σιένα, από την οποία προσπάθησε να φτάσει στη Βενετία, αλλά δέχτηκε πράκτορες που έστειλε η ισχυρή οικογένειά της, οι οποίοι την έφεραν με τα τρία παιδιά της από τον Αντόνιο πίσω στο Αμάλφι. Ο Αντόνιο κατάφερε να δραπετεύσει στο Μιλάνο. Εκείνη, η υπηρέτρια της και τα παιδιά της δεν θα τα ξαναδεί ποτέ αφού υποτίθεται ότι δολοφονήθηκαν[1].
Ο σύζυγός της επέζησε στο Μιλάνο, αγνοώντας την τύχη της συζύγου του, προφανώς πιστεύοντας ότι η οικογένειά του ήταν ζωντανή αλλά κρατήθηκε σε περιορισμό. Ο ίδιος σκοτώθηκε από έναν δολοφόνο το 1513. Ενώ στο Μιλάνο συναντήθηκε με τον Ματτέο Μπαντέλλο, ο οποίος αργότερα δημοσίευσε την ιστορία αυτών των γεγονότων. Την ιστορία πήρε πολλοί άλλοι συγγραφείς.
Η Μπαντέλο λέει ότι η Δούκισσα, η υπηρέτρια της και τα παιδιά της στραγγαλίστηκαν με την υποκίνηση των αδελφών της, αλλά η πραγματική τους τύχη δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα[1] Ο τοπικός θρύλος λέει ότι πέθανε στο φρούριο γνωστό ως "Torre dello Ziro" στην Ατράνι[4].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Charles R. Forker, Skull beneath the Skin: The Achievement of John Webster, Southern Illinois University Press, Carbondale, IL., 1986, p.115.
- ↑ "The Duchess of Amalfi", The Home friend, SPCK, 1854, pp.452 ff.
- ↑ Leah Marcus (ed), The Duchess of Malfi, Bloomsbury, pp.17ff.
- ↑ Yvonne Labande-Mailfert, Edmond René Labande, Naples and Its Surroundings, N. Kaye, 1955, p.191.