Ιωάννης Αθαλάριχος
Ο Ιωάννης Αθαλάριχος Αταλαλίχος[1], Αθαλαρίκος[2], και Αταλάριχ[3] ( Ἰωάννης Ἀθαλάριχος), ήταν Βυζαντινός πρίγκιπας και σφετεριστής του βυζαντινού θρόνου. Ήταν νόθος γιος του βυζαντινού αυτοκράτορα Ηρακλείου και άγνωστης γυναίκας. Το 637, έλαβε μέρος σε μια συνωμοσία για την ανατροπή του Ηρακλείου και την κατάληψη του θρόνου. Το όνομά του, Αθαλάριχος, είναι Γοτθικό, ίσως από τη μητέρα του, προέρχεται από το Αθάλα (από την πρωτογερμανική λέξη *aþalą που σημαίνει «ευγενής») και τον πλούτο (από το *reiks που σημαίνει «κυβερνήτης»).
| Ιωάννης Αθαλάριχος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἰωάννης Ἀθαλάριχος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 7ος αιώνας Καρχηδόνα |
| Θάνατος | 637 Πρίγκηπος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ηράκλειος |
Ο Αθαλάριχος εμφανίζεται για πρώτη φορά το 622, όταν στάλθηκε, μαζί με τον ανιψιό του Ηράκλειου Στεφάνο και τον Ιωάννη, τον νόθο γιο του πατριλαρχη Βόνου, ως όμηρος των Αβάρων για να συνάψουν ειρηνευτική συμφωνία[4].
Το 635 ή το 637 μερικοί Αρμένιοι ευγενείς, που την εποχή εκείνη είχαν μεγάλη επιρροή στην Κωνσταντινούπολη[2], θεώρησαν ότι τα συμφέροντά τους θα εξυπηρετούταν καλύτερα από έναν νέο Αυτοκράτορα. Ο υποψήφιος για αντικατάσταση του Ηράκλειου ήταν ο Αθαλάριχος. Συμμετείχαν επίσης ο Varaztirots II Bagratuni κουροπαλάτης, γιος του Σαμπάτ Μπαγκρατούνι· ο Δαυίδ Σαχαρούνι, εξάδελφος του Αθαλάριχου· και ο ανιψιός του Ηρακλείου, ο μάγιστρος Θεόδωρος. Το σχέδιο της συνωμοσίας ήταν ο Αυτοκράτορας να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τον θρόνο[3][5].
Το σχέδιο όμως δεν εκτελέστηκε ποτέ, καθώς ένας πληροφοριοδότης των συνωμοτών το αποκάλυψε στον Ηράκλειο. Μόλις ο Ηράκλειος επιβεβαίωσε την ιστορία, διέταξε τη σύλληψη όλων των εμπλεκομένων[6]. Οι σύμβουλοί του τού συνέστησαν να εκτελεστούν, αλλά ο Ηράκλειος τους τιμώρησε τον κάθε συνωμότη με ακρωτηριασμό της μύτης και των χεριών. Επιπλέον ο Αθαλάριχος εξορίστηκε στην νήσο Πρίγκιπο, ένα από τα Πριγκιποννήσια[6].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Kaegi 2003, p. 120.
- ↑ 2,0 2,1 Charanis 1959, σελ. 34
- ↑ 3,0 3,1 Sebeos; Translated from Old Armenian by Robert Bedrosian. «Sebeos History:A History of Heraclius». History Workshop. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2009.
Chapter 29
- ↑ Martindale, Jones & Morris (1992), p. 706
- ↑ Martindale, Jones & Morris (1992), pp. 706, 1282–1285, 1363–1364
- ↑ 6,0 6,1 Nicephorus, ed. Mango (1990), p. 73
Πηγές Επεξεργασία
- Charanis, Peter (1959), «Ethnic Changes in the Byzantine Empire in the Seventh Century», Dumbarton Oaks Papers (Trustees for Harvard University) 13 (1): 23–44, ISSN 0070-7546
- Kaegi, Walter Emil, Heraclius: emperor of Byzantium (2003 έκδοση), Cambridge University Press, ISBN 0-521-81459-6
- Nikephoros, Patriarch of Constantinople: Short History (1990 έκδοση), Dumbarton Oaks, 1990, ISBN 0-88402-184-X
- Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire - Volume III, AD 527–641, Cambridge University Press, ISBN 0-521-20160-8