Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης

Έλληνας πολιτικός

Ο Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης ήταν Κερκυραίος αγωνιστής, νομομαθής και πολιτικός της ιστορικής οικογένειας των Θεοτόκηδων, του κλάδου των Νταβιάτζο ή Πολιτικών.[2]

Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ιωάννης — Βαπτιστής Αναστασίου Θεοτόκης (Ελληνικά)
Γέννηση1778[1]
Κέρκυρα
Θάνατος1865
Κέρκυρα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΕκκλησία της Ελλάδος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΤέκναΣπυρίδων Θεοτόκης
Νικόλαος Θεοτόκης
ΟικογένειαΟικογένεια Θεοτόκη
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας
μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1778 στην Κέρκυρα και γονείς του ήταν ο Αναστάσιος Θεοτόκης και η Μαριετίνα Σάβα.[3] Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε ανάμεσα στην Κέρκυρα και τη Βενετία.[4] Το 1792 κατετάγη στον βενετικό στρατό, όπου παρέμεινε μέχρι την κατάλυση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας από τους Γάλλους δημοκρατικούς το 1797. Τότε, συμμετείχε στο στράτευμα του στρατηγού Τζεντίλι και αργότερα προσελήφθη από τον στρατηγό Σαμπό, ο οποίος τον χρησιμοποίησε ως διερμηνέα, καθώς ο Ιωάννης Βαπτιστής ήταν γλωσσομαθής.[5]

Όταν ιδρύθηκε η Επτάνησος Πολιτεία το 1799, οργανώθηκε τακτικός στρατός, στον οποίο κατετάγη ο Θεοτόκης με τον βαθμό του υπολοχαγού. Αργότερα, ο ηγεμόνας της Επτανήσου Πολιτείας Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης, προσέλαβε τον Ιωάννη Βαπτιστή ως υπασπιστή του και του ανέθεσε εμπιστευτικές αποστολές.

Το 1808 ο Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης παντρεύτηκε την Αγγελική Μάρμορα, γόνο ευγενούς κερκυραϊκής οικογένειας με σημαντική περιουσία, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά.[6] Από τότε ξεκίνησε η ενασχόληση του με το εμπόριο, επεκτείνοντας τη δράση του στην Ιταλία μέχρι το 1810, οπότε υπέστη σημαντικές οικονομικές ζημιές και αναγκάστηκε να εκποιήσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του. Στη συνέχεια διορίστηκε συντηρητής του Ενεχυροδανειστηρίου, θέση που κατείχε ως το 1815.

Από το 1815 έως το 1821 ο Θεοτόκης δεν κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα. Αφού μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία ανέλαβε έφορός της στην πατρίδα του.

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, εγκατέλειψε την Κέρκυρα, συμμετείχε σε πολλές μάχες και πολιορκίες στην σκλαβωμένη Ελλάδα ενώ αργότερα έλαβε διάφορα αξιώματα στο πλαίσιο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.[7] Πιο συγκεκριμένα το 1822 τοποθετήθηκε από τον Κωλέττη ως γενικός γραμματέας στα υπουργεία Εσωτερικών και Πολέμου. Το επόμενο έτος στην Τριπολιτσά επιχείρησε να συγκροτήσει επτανησιακό στρατιωτικό σώμα, προσπάθεια που δεν τελεσφόρησε.

Κατά τη διάρκεια του Αγώνα ανέλαβε υπουργός της Δικαιοσύνης από τον Σεπτέμβριο του 1824 μέχρι τον Αύγουστο του 1825.[8] Επί Ιωάννου Καποδίστρια διορίστηκε διοικητής του Ναυπλίου το 1828. Ο Καποδίστριας τον τίμησε για τη δράση του κατά την επαναστατική περίοδο με τα παράσημα του Αριστείου του Αγώνος και του Τάγματος του Σωτήρος.[9]

Επί Βασιλείας του Όθωνα σταδιοδρόμησε ως δημόσιος λειτουργός. Πιο συγκεκριμένα, χρημάτισε διοικητής των Βορείων Σποράδων, σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου το 1833, διοικητής της Τήνου το 1838 και γερουσιαστής επί πέντε περιόδους, από το 1845[10] μέχρι την κατάργηση της βασιλείας του Όθωνα το 1862. Πέθανε το 1865.

Το σημαντικό και πλούσιο αρχείο του Ιωάννη Βαπτιστή Θεοτόκη σώζεται στην ιδιωτική βιβλιοθήκη του απογόνου του Γεωργίου Ι. Θεοτόκη, στο Λιβάδι Ρόππα της Κέρκυρας. Ανάμεσα στ’ άλλα, περιλαμβάνει την αλληλογραφία του με διάφορους οπλαρχηγούς, πολιτικούς της επαναστατημένης Ελλάδας και τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια καθώς επίσης και το ημερολόγιο του Ιωάννη Βαπτιστή Θεοτόκη, τεκμήριο για τα βιώματα του συγγραφέα και τη θέση του στα γεγονότα της εποχής.[11]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 117302708. Ανακτήθηκε στις 30  Μαΐου 2020.
  2. Κώστας Δαφνής 1972, σ. 68.
  3. Σπύρος Μ. Θεοτόκης 1965, σ. 39-40.
  4. Κώστας Δαφνής 1998, σ. 19.
  5. Σπύρος Μ. Θεοτόκης 1965, σ. 40-41.
  6. Κώστας Δαφνής 1998, σ. 20, 22.
  7. Σπύρος Μ. Θεοτόκης 1965, σ. 43-47. Κώστας Δαφνής 1998, σ. 20-22.
  8. Σπύρος Μ. Θεοτόκης 1965, σ. 46-47. Κώστας Δαφνής 1998, σ. 21-22.
  9. Eugène Rizo Rangabè 1925, σ. 244.
  10. Κώστας Δαφνής 1998, σ. 22.
  11. Ο Σπ. Θεοτόκης δεν πρόλαβε να παρουσιάσει το ημερολόγιο του Ιωάννη Βαπτιστή Θεοτόκη, που ήταν γραμμένο στα ιταλικά, τμήμα του οποίου εκδόθηκε αργότερα στο Ιωάννου Βαπτιστού Θεοτόκη, «Ιστορικόν Ημερολόγιον από της αφίξεως του Κυβερνήτου στην Ελλάδα», Θ. Μακρή και Ν. Λευτεριώτη (μετάφραση), Κερκυραϊκά Χρονικά, τ. 11 (1965), σ. 52-75.
  • Κώστας Δαφνής (επιμ.), «Λαυρεντίου Βροκίνη έργα. Βιογραφικά σχεδάρια. Τεύχη Α΄ και Β’», Κερκυραϊκά Χρονικά, τ. 16 (1972), σ. 1-401
  • Κώστας Δαφνής, Γεώργιος Θεοτόκης, Δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, Κέρκυρα, 1998
  • Σπύρος Μ. Θεοτόκης, «Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης και η δράσις αυτού κατά την Επανάστασιν του 1821. Ιστορική μελέτη», Κερκυραϊκά Χρονικά, τ. 11 (1965), σ. 39-51
  • Ευστάθιος Πουλιάσης, «Ιωάννης-Βαπτιστής Θεοτόκης: Σχεδίασμα Βιογραφίας», Δελτίο Αναγνωστικής Εταιρίας Κέρκυρας, αρ.29 (2020), σ.199-221.
  • Ιωάννης Βαπτιστής Θεοτόκης, «Ιστορικόν Ημερολόγιον από της αφίξεως του Κυβερνήτου στην Ελλάδα», Θ. Μακρής και Ν. Λευτεριώτης (μετάφρ.), Κερκυραϊκά Χρονικά, τ. 11 (1965), σ. 52-75
  • Eugène Rizo Rangabè, Livre d’Or de la Noblesse Ionienne. Corfou, Maison d’Editions «Eleftheroudakis», Athènes, 1925