Ιωάννης Βούρος
Ο Ιωάννης Βούρος (1808 – 1885) ήταν Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και ιατρός. Μπορεί να θεωρηθεί ως ο θεμελιωτής της νεώτερης ιατρικής στην Ελλάδα.
| Ιωάννης Βούρος | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Βούρος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1ιουλ. / 13 Ιουλίου 1808γρηγ.[1] Χίος |
| Θάνατος | 28 Ιανουαρίουιουλ. / 9 Φεβρουαρίου 1885γρηγ. Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βιέννης και Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | μη μυθοπλαστικός συγγραφέας, ιατρός, διδάσκων πανεπιστημίου και συγγραφέας |
| δεδομένα () | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Χίο την 1η Ιουλίου 1808.[2] Την αρχική του παιδεία την έλαβε στην Ακαδημία της Χίου. Μετά την καταστροφή της Χίου μετακόμισε με τους γονείς του για την Τεργέστη όπου σπόυδασε πειραματική φυσική και Φυσική ιστορία στη Βασιλική Ακαδημία (Academia Reale). Παράλληλα παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα λογικής, ρητορικής, λατινικών και ιταλικών.[2] Από το 1825 έως το 1829 σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και διέμενε στην οικία του Έλληνα γιατρού Στέφανου Οικονόμου, στον οποίον αφιέρωσε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο De pharmacologia Graecorum veterum in genere.[2] Συνέχισε τις σπουδές του στο Χάλλε, από όπου έλαβε το διδακτορικό του το 1832, και στο Παρίσι. Εκεί γνωρίστηκε με τον Αδαμάντιο Κοραή. Το 1831 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε νομίατρος Κυκλάδων.[2] Διορίστηκε τακτικός καθηγητής ειδικής νοσολογίας και κλινικής και έγινε ο πρώτος καθηγητής ιατρικής αμέσως μετά τη σύστασή του Εθνικού Πανεπιστημίου το 1837. Δίδαξε ως το 1848, όταν παραιτήθηκε για λόγους υγείας.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου και διορίστηκε αρχίατρος και σύμβουλος του Όθωνα. Επίσης, εργάστηκε ως τμηματάρχης του υγειονομικού τμήματος του υπουργείου εσωτερικών.
Μετά τη μεταπολίτευση μετακόμισε επαγγελματικά στην Κωνσταντινούπολη, όπου έχασε μέρος της περιουσίας του στη μεγάλη Πυρκαγιά του Σταυροδρομίου και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 28 Ιανουαρίου 1885.
Συγγράμματα
ΕπεξεργασίαΈγραψε πολλά αξιόλογα βιβλία, από τα οποία ένα περί χολέρας. Επίσης όλη η υγειονομική νομοθεσία ήταν έργο του. Άλλο έργο του ήταν η ισχύουσα φαρμακοποιία, την οποία σύνεταξε μαζί με τον άλλο καθηγητή της χημείας, Ξάβερ Λάντερερ και τον διευθυντή του Βασιλικού φαρμακείου Γιόζεφ Σαρτόριους. Ενδιαφέρουσα είναι και η αρθογραφία του από την περίοδο που ήταν νομίατρος Κυκλάδων. Τότε δημοσίευσε αρθρο στο περιοδικό Ασκληπιός με τίτλο Νοσολογική κατάστασις των Κυκλάδων κατά το 1834 έτος, ενώ το άρθρο του περί γαιοτρεφούς τινός γυναικός περιγράφει την περίπτωση γυναίκας η οποία τρεφόταν με μεγάλες ποσότητες πηλού για τρία χρόνια.[3]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 100437397. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Μπασδράς, Αθανάσιος (2000). Οι γιατροί του Μακρυγιάννη. (Η άσκηση της ιατρικής τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια) - Διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. σελ. 134.
- ↑ Αθανάσιος Μπασδράς, ό.π., σελ. 134-135
Πηγές
Επεξεργασία- Αθανάσιος Μπασδράς, Οι γιατροί του Μακρυγιάννη. (Η άσκηση της ιατρικής τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια) - Διδακτορική διατριβή, Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 2000, σελ. 134-136
- Ιωάννης Βούρος συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- Ιωάννης Αρσένης (1886). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Επί του Τυπογραφείου Αττικού Μουσείου. σελίδες 475-476. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2010.
- Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών (1939). Αριστοτέλης Κούζης, επιμ. Εκατονταετηρίς 1837 - 1937, Τόμος Γ΄, Ιστορία της Ιατρικής Σχολής. Αθήναι: Τύπος «Πυρσού» Α.Ε. σελίδες 23. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2010.