Ο κάκτος Σαγκουάρο (επιστημονική ονομασία Carnegiea gigantea, προς τιμήν του σπουδαίου φιλάνθρωπου Άντριου Κάρνεγκι [1]), το χαρακτηριστικότερο σύμβολο των φυτών της ερήμου, είναι ένα είδος ενδημικό απειλούμενο με εξαφάνιση και συναντάται αποκλειστικά στην Έρημο Σονόρα. Το ύψος του κάκτου μπορεί να ξεπεράσει τα 12 μέτρα παρά την αργή του ανάπτυξη ενώ κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες εκτιμάται ότι μπορεί να ζήσει 150-200 χρόνια.[2][3]

Κάκτοι Σαγκουάρο
Εκτιμώμενη ηλικία κάκτων Σαγκουάρο βάσει του ύψους τους.[4]
Ύψος(Μέτρα) Ηλικία(Χρόνια)
0.15 9
0.3 13
1.5 27
3 41
6.1 83
7.6 107
9.1 131
10.7 157

Χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Ένας Σαγκουάρο έχει αγκάθια, άνθη και παράγει φρούτα .

Αγκάθια Επεξεργασία

Τα αγκάθια του Σαγκουάρο είναι εξαιρετικά αιχμηρά και το μήκος τους μπορεί να φτάσει τα 7 εκατοστά.[5] Τα αγκάθια μπορούν να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς σε ζώα : εφημερίδα δημοσίευσε ότι το κρανίο ενός μεγαλοκέρατου προβάτου διαπεράστηκε από ένα αγκάθι κάκτου Σαγκουάρο , αφού συγκρούστηκε με αυτόν.[6]

Άνθη Επεξεργασία

Τα λευκά άνθη του κάκτου ανθίζουν τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο , ανοίγουν πολύ μετά την δύση και κλείνουν το μεσημέρι ενώ συνεχίζουν να παράγουν νέκταρ μετά την ανατολή του ήλιου.[7]

Φρούτα Επεξεργασία

Ο Σαγκουάρο παράγει φρούτα κόκκινου χρώματος, μήκους 6-9 εκατοστά, τα οποία ωριμάζουν τον Ιούνιο . Το κάθε φρούτο περιέχει περίπου 2.000 σπόρους ενώ έχει πολύ γλυκιά γεύση.[2][8]

Οικολογία Επεξεργασία

Ο Σαγκουάρο έχει δυσανάλογα μεγάλη επίδραση στο φυσικό του περιβάλλον σε σχέση με την αφθονία του (keystone species) και παρέχει φαγητό, καταφύγιο και προστασία σε εκατοντάδες άλλα είδη.[9]

Πολιτισμός Επεξεργασία

Στις 13 Μαρτίου του 1903 η Αριζόνα έκανε το άνθος του Σαγκουάρο τοπικό της λουλούδι και στις 16 Μαρτίου του 1931 έγινε το λουλούδι της πολιτείας.[10]

Ο Σαγκουάρο χρησιμοποιείται συχνά ως έμβλημα σε διαφημίσεις και λογότυπα που προσπαθούν να μεταδώσουν μια αίσθηση Δύσης, ακόμα κι αν το προϊόν δεν έχει καμία σύνδεση με την Αριζόνα ή την Έρημο Σονόρα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. http://www.plantsoftheworldonline.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:47644-2
  2. 2,0 2,1 "Saguaro Cactus Fact Sheet". www.desertmuseum.org. Retrieved 2019-03-2
  3. Dk,Earth Matters,Dorling Kindersley LTD, Michael M. SCOTT, KIM Bryan, Frances Dipper, Chris' Woodford, Lynn DICK'S,2008
  4. Hastings, James Rodney; Alcorn, Stanley M. (1961). «Physical Determinations of Growth and Age in the Giant Cactus» (στα αγγλικά). Journal of the Arizona Academy of Science 2 (1): 32. doi:10.2307/40025669. https://www.jstor.org/stable/40025669. 
  5. Pavek, Diane S. (1993). "Carnegiea gigantea". US Forest Service Fire Effects Information System. U.S. Department of Agriculture, US Forest Service, Rocky Mountain Research Station, Fire Sciences Laboratory (Producer). Retrieved 2019-10-02.
  6. Jansen, Brian D.; Krausman, Paul R.; Heffelfinger, James R.; Jr, James C. deVos (24 March 2005). "Saguaro Spine Penetrated Bighorn Sheep Skull". The Southwestern Naturalist. 50 (4): 513–515. doi:[0513:SSPBSS[νεκρός σύνδεσμος] 10.1894/0038-4909(2005)050(0513:SSPBSS)2.0.CO;2. ISSN 0038-4909
  7. Fleming, Theodore H.; Sahley, Catherine T.; Holland, J. Nathaniel; Nason, John D.; Hamrick, J. L. (2001). "Sonoran Desert Columnar Cacti and the Evolution of Generalized Pollination Systems". Ecological Monographs. 71 (4): 511. doi:10.1890/0012-9615(2001)071(0511:SDCCAT)2.0.CO;2[νεκρός σύνδεσμος]. hdl:1911/21702. ISSN 0012-9615
  8. Nabhan, Gary Paul (2004).Conserving Migratory Pollinators and Nectar Corridors in Western North America. University of Arizona Press. p. 124. ISBN 978-0-8165-2254-5.
  9. Drezner, Taly Dawn (2014-06-01). "The keystone saguaro (Carnegiea gigantea, Cactaceae): a review of its ecology, associations, reproduction, limits, and demographics". Plant Ecology. 215 (6): 581–595. doi:10.1007/s11258-014-0326-y. ISSN 1573-5052. S2CID 18807470
  10. Arizona blue book, Janice K. Brewer, 2003–2004, retrieved 2020-01-31

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Carnegiea gigantea στο Wikimedia Commons