Ο κάκτος (αγγ.: cactus) είναι φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Κακτοειδών (Cactaceae). Το όνομα «κάκτος» προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη. Οι κάκτοι ευδοκιμούν κυρίως στην Αμερική, από τα νότια σύνορα του Καναδά μέχρι την Παταγονία, ενώ κάποια είδη ευδοκιμούν στην Αφρική.

Κάκτος
Φερόκακτος
Φερόκακτος
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Φυτά (Plantae)
Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Τάξη: Καρυοφυλλώδη (Caryophyllales)
Οικογένεια: Κακτοειδή (Cactaceae)

Οι περισσότεροι κάκτοι ζουν σε μέρη θερμά και ξηρά. Έτσι αναγκάζονται να εξοικονομήσουν νερό. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξοικονόμησης, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, αλλά αγκάθια που εμποδίζουν τα φυτοφάγα ζώα να φάνε τον κάκτο. Με αυτόν τον τρόπο δεν ανοίγει το εξωτερικό περίβλημα του κάκτου και δεν χάνεται νερό. Επειδή, όμως, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, η φωτοσύνθεση γίνεται από τον βλαστό τους. Επίσης μπορούν να αποθηκεύσουν νερό στο βλαστό τους.

Μορφολογία Επεξεργασία

Υπάρχουν 1.500 με 1.800 είδη κάκτων πάνω στη Γη. Οι περισσότεροι κάκτοι έχουν παχύ βλαστό, καθόλου φύλλα, πολλά αγκάθια, ενώ ανθίζουν από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο[1]. Η ρίζα του κάκτου είναι πολύ ρηχή, δηλαδή το βάθος είναι μικρό [2].

Περιβάλλον Επεξεργασία

 
Περιοχές που ζουν οι κάκτοι. Μπλε χρώμα: Κάκτος Rhipsalis baccifera, πράσινο χρώμα: Όλοι οι άλλοι κάκτοι
 
Κάκτος στην Αθήνα

Οι κάκτοι προτιμούν θερμές και άνυδρες περιοχές. Ζουν σε όλη τη Νότια Αμερική (στη Βραζιλία όμως ζει στα νότια, μακριά από τον Αμαζόνιο), στην Κεντρική Αμερική, στις ΗΠΑ και στον νότιο Καναδά. Το είδος Rhipsalis baccifera ευδοκιμεί στην Κεντρική και νότια Αφρική και στη Μαδαγασκάρη.

Πολλά είδη κάκτων εισήχθησαν σε άλλες χώρες. Τον 19ο αιώνα η Φραγκοσυκιά, ένα είδος κάκτου, εισήχθη στην Αυστραλία που σήμερα τα τρώει ο σκόρος[3].

Οι κάκτοι μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στο εύκρατο κλίμα της Ευρώπης. Σήμερα, όλο και περισσότερα σπίτια έχουν στο μπαλκόνι τους κάκτους.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Kaktos.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2013. 
  2. «Η βιολογία των κάκτων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2013. 
  3. «Ο σκόρος που τρώει τους κάκτους της Αυστραλίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία