Κάστρο της Μαρουόκα
Συντεταγμένες: 36°9′8″N 136°16′20″E / 36.15222°N 136.27222°E
Το κάστρο Μαρουόκα (丸岡城, Maruoka-jō) είναι ένα Ιαπωνικό κάστρο σε στυλ χιραγιάμα, που βρίσκεται στην περιοχή Μαρουόκα στην πόλη Σακάι, στο νομό Φουκούι, στην περιοχή Χοκουρίκου της Ιαπωνίας. Ονομάζεται επίσης Κασουμί-γκα-τζο (Kasumi-ga-jō) (霞ヶ城, Κάστρο Ομίχλη) γιατί σύμφωνα με το θρύλο όποτε ο εχθρός πλησιάζει στο κάστρο, πυκνή ομίχλη εμφανίζεται και το καλύπτει. [2] Χτισμένο στο τέλος της περιόδου Σενγκόκου, το κάστρο καταλήφθηκε από μία διαδοχή νταϊμιό της περιφέρειας Μαρουόκα υπό το σογκουνάτο Τοκουγκάβα της περιόδου Έντο. Η τοποθεσία είναι τώρα ένα δημόσιο πάρκο φημισμένο για τα άνθη κερασιάς του (sakura). Το κυρίως μέρος του κάστρου (tenshu), που είναι σχετικά μικρό, θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο στη χώρα, ένας ισχυρισμός, που τίθεται υπό αμφισβήτηση από τα κάστρα Ινουγιάμα και Ματσουμότο.
| Κάστρο της Μαρουόκα | |
|---|---|
| 丸岡城 και 霞ヶ城 | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | ιαπωνικό κάστρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°9′8″N 136°16′20″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σακάι |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1576 |
| Όροφοι | 3 |
| Προστασία | σημαντικό πολιτιστικό αγαθό της Ιαπωνίας[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Τοποθεσία
ΕπεξεργασίαΤο κάστρο Μαρουόκα βρίσκεται στην κορυφή ενός μικρού λόφου στις πεδιάδες βόρεια της πόλης Φουκούι. Η περιοχή γύρω από τους πρόποδες του λόφου ήταν ισοπεδωμένη και προστατευόταν από τείχη και μια τάφρο πενταγωνικού σχήματος. Το κάστρο βρίσκεται στον αυτοκινητόδρομο Χοκουρικουντό, που συνδέει την επαρχία Κάγκα με την επαρχία Ετσιζέν, στη διασταύρωση της εθνικής οδού Μίνο Καϊντό, που συνδέει την επαρχία Μίνο με τη Θάλασσα της Ιαπωνίας.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΚατασκευή
ΕπεξεργασίαΤο κάστρο Μαρουόκα θεωρείται ότι κατασκευάστηκε το 1576 από τον Σιμπάτα Κατσουτόγιο, ο οποίος ήταν ο ανιψιός και υιοθετημένος γιος του Σιμπάτα Κατσούε, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς του Όντα Νομπουνάγκα. [3]
Σύμφωνα με το μύθο της "Ο-σίζου, Χιτομπασίρα" το κάστρο κατασκευάστηκε με ανθρώπινη κολόνα. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής, η πέτρινη βάση του τενσού κατέρρεε συνεχώς ανεξάρτητα από το πόσες φορές είχε κατασκευαστεί. Υπήρχε ένας υποτελής, που πρότεινε να θυσιάσουν κάποιον άνθρωπο (Χιτομπασίρα), για να εξευμενίσει τους θεούς. Η Ο-σίζου, μια μονόφθαλμη γυναίκα, που είχε δύο παιδιά και έζησε μια φτωχική ζωή, επιλέχθηκε ως Χιτομπασίρα. Αποφάσισε να θυσιαστεί με την προϋπόθεση ότι ένα από τα παιδιά της να προσληφθεί από τον Κατσουτόγιο και να γίνει σαμουράι. Στέκονταν στη θέση της και οι θεμέλιοι λίθοι τοποθετήθηκαν γύρω της, έως ότου τελικά την συνέθλιψαν μέχρι θανάτου.[3] Η θυσία της επέτρεψε την επιτυχή ολοκλήρωση της κατασκευής.
Ο Κατσουτόγιο ωστόσο δεν μπόρεσε να εκπληρώσει την υπόσχεσή του στην Ο-σίζου προτού μετακομίσει σε άλλη επαρχία.[3] Δυσαρεστημένη που ο γιος της δεν είχε γίνει σαμουράι το πνεύμα της σύμφωνα με το θρύλο θα έκανε την τάφρο να ξεχειλίζει με την ανοιξιάτικη βροχή, όταν η εποχή της κοπής φυκιών ερχόταν τον Απρίλιο κάθε έτους. Οι άνθρωποι ονόμασαν το φαινόμενο «η βροχή που προκλήθηκε από τα δάκρυα της θλίψης της Ο-σίζου» και ανέγειραν έναν μικρό τάφο, για να ηρεμήσει το πνεύμα της. Υπήρχε ένα ποίημα, που παραδόθηκε, "Η βροχή που πέφτει όταν έρχεται η σεζόν κοπής φυκιών είναι η βροχή που θυμίζει τα δάκρυα της θλίψης της φτωχής Ο-σίζου". [4]
Αν και χτίστηκε την περίοδο Μομογιάμα (1575-1600), ο σχεδιασμός είναι πιο ενδεικτικός των παλαιότερων φρουρίων της περιόδου των πολεμικών κρατών (1477-1575). Καθώς ήταν τοποθετημένο στην κορυφή ενός χαμηλού λόφου, αποφασίστηκε να τοποθετηθεί το τενσού σε μια ψηλή πέτρινη βάση, για να κερδίσει επιπλέον ύψος. Ωστόσο, τότε οι επιτυχημένες τεχνικές κατασκευής μιας τέτοιας απότομης βάσης ήταν ακόμη στα σπάργανα, ειδικά όταν χρησιμοποιούσαν ακατέργαστες πέτρες (γνωστές ως nozurazumi) σε μια απότομα κεκλιμένη βάση, όπως υιοθετήθηκε στο Μαρουόκα.[3] Αυτή η τυχαία συσσώρευση λίθων θεωρείται ως πηγή αστάθειας στους τοίχους κατά την περίοδο κατασκευής. [5]
Τοκουγκάβα Σογκουνάτο
ΕπεξεργασίαΑφού ο Σιμπάτα Κατσουτόγιο πέθανε από ασθένεια κατά τη διάρκεια της Μάχης του Σιζουγκατάκε το 1583, το κάστρο παραδόθηκε στη φυλή Αογιάμα. Ωστόσο, οι Αογιάμα συμμάχησαν με τον Δυτικό Στρατό υπό τον Ισίντα Μιτσουνάρι κατά τη διάρκεια της Μάχης της Σεκιγκαχάρα και ως εκ τούτου εκτοπίστηκαν από τον νικηφόρο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου. Ο Ιεγιάσου δώρισε την επαρχία Ετσιζέν στον γιο του, Γιούκι Χιντεάσου, ο οποίος με τη σειρά του δημιούργησε μια εκμετάλλευση 26.000 κόκου με επίκεντρο το Μαρουόκα για τον υπηρέτη του, Ιμαμούρα Μοριτσούγκου. Το 1613, [6] λόγω ενός Οϊέ Σόντο εντός της επαρχίας Φουκούι, το Σογκουνάτο Τοκουγκάβα αύξησε την περιοχή Μαρουόκα σε 40.000 κόκου και το ανέθεσε στο Χόντα Ναρισίγκε, γιο του Χόντα Σιγκετσούγκου, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς του Ιεγιάσου. Λόγω των προσπαθειών του Χόντα Ναρισίγκε στην πολιορκία της Οζάκα το 1624, το κοκουντάκα της περιοχής αυξήθηκε περαιτέρω σε 46.300 κόκου. Ο γιος και ο εγγονός του ολοκλήρωσαν το κάστρο και τα γύρω τζοκαμάτσι (jōkamachi). Ωστόσο, ο εγγονός του, ο Χόντα Σιγκεμάσου ήταν αλκοολικός και ανίκανος, και εκδιώχθηκε από το σογκουνάτο το 1695. Η οικογένεια Χόντα αντικαταστάθηκε από τον Αρίμα Κιγιοσούμι, έναν απόγονο του Κιρισιτάν νταϊμιό Αρίμα Χαρουνόμπου . Η οικογένεια Αρίμα εξακολούθησε να κυβερνά τη Μαρουόκα για οκτώ γενιές μέχρι την κατάργηση του συστήματος χαν τον Ιούλιο του 1871 κατά τη διάρκεια της μεταρρύθμισης Μεϊτζί.
Αποκατάσταση Μεϊτζί
ΕπεξεργασίαΜετά την αποκατάσταση του Μεϊτζί σχεδόν όλα τα ιαπωνικά κάστρα σε όλη τη χώρα κατεδαφίστηκαν. Στην περίπτωση της Μαρουόκα, ενώ πολλά από τα κτήρια του κάστρου κατεδαφίστηκαν και διάφορες πύλες, πέτρινοι τοίχοι και δέντρα πουλήθηκαν, ο χώρος του τενσού και του κάστρου αγοράστηκε το 1901 από την πόλη Μαρουόκα και έγινε πάρκο. Η τάφρος με το πεντάγωνο σχήμα, που περιβάλλει το κάστρο, γέμισε σταδιακά και εν μέρει χτίστηκε μεταξύ της ύστερης εποχής Ταϊσό έως τις αρχές της εποχής Σόουα.
Το τενσού καταχωρήθηκε ως εθνικός θησαυρός στις 30 Ιανουαρίου 1934.
Το τενσού κατέρρευσε λόγω της καταστροφής της πέτρινης βάσης του κατά τη διάρκεια του σεισμού του Φουκούι του 1948.[3] Το 1955 η βάση ξαναχτίστηκε χρησιμοποιώντας το 70% των αρχικών πυλώνων και περίπου το 60% των αρχικών δοκών εγκαθιστώντας ένα πλαίσιο από οπλισμένο σκυρόδεμα και συσσωρεύοντας τις αρχικές πέτρες γύρω από αυτό πριν ξαναχτίσει το τενσού στην κορυφή. [7] Εκείνη την εποχή, η δομή των παραθύρων στον τελευταίο όροφο άλλαξε από συρόμενες πόρτες σε παράθυρα, που ανοίγουν προς τα πάνω.
Το κάστρο ορίστηκε ως σημαντική πολιτιστική ιδιοκτησία το 1950. Ορισμένες από τις πύλες του κάστρου επιβίωσαν επίσης σε ιδιωτικά χέρια, συμπεριλαμβανομένου ενός στο ναό του Κόζεν-τζι στο Κομάτσου, στο νομό Ισικάβα και ενός στο ναό του Ρενσό-τζι στην πόλη Αβάρα, στο νομό Φουκούι.
Έρευνες σχετικά με την ημερομηνία κατασκευής του
ΕπεξεργασίαΗ Επιτροπή Έρευνας του Κάστρου Μαρουόκα με επικεφαλής τον Γιουνίτσι Γιοσίντα από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Φουκούι έλαβε την εντολή από το Συμβούλιο Εκπαίδευσης της πόλης Σακάι να διεξάγει έρευνα για το κάστρο. Χρονολογώντας την ξυλεία, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του τενσού από τους δακτυλίους της, τη συγκέντρωση ραδιενεργού άνθρακα και την αναλογία ισοτόπου οξυγόνου, ανέφεραν μετά από τέσσερα χρόνια ερευνών τον Μάρτιο του 2019 ότι οι περισσότεροι από τους πυλώνες, οι οποίοι διαδραματίζουν δομικά σημαντικό ρόλο, κόπηκαν μετά το 1626. [8] Η παρατήρηση ότι το αρχιτεκτονικό ύφος του τενσού του Μαρουόκα θεωρήθηκε ξεπερασμένο από τη δεκαετία του 1620 ήταν ένα θέμα, που προκάλεσε σύγχυση. Αυτό θα έδειχνε ότι αν είχε κατασκευαστεί το 1576 από τον Σιμπάτα Κατσουτόγιο, όπως υποτίθεται γενικά, θα είχε ανακατασκευαστεί σε μεγάλο βαθμό στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1620 (πιθανότατα το 1628) από την οικογένεια Χόντα μετά την ανάθεση του κάστρου στον Χόντα Ναρισίγκε το 1613. [9]
Τον Οκτώβριο του 2019 το βορειοανατολικό εξωτερικό τοίχωμα του τενσού υπέστη ζημιά από έναν τυφώνα και στη συνέχεια επισκευάστηκε από την Tanaka Shrine Co. [10]
Σημερινή κατάσταση
ΕπεξεργασίαΤο κάστρο Μαρουόκα είναι ένα από τα δώδεκα κάστρα στην Ιαπωνία, που κατάφερε να διατηρήσει το αρχικό του τενσού.
Οι πρώην χώροι του κάστρου έχουν πλέον ενσωματωθεί στο Πάρκο Κασουμιγκάτζο, το οποίο περιέχει μερικά απομεινάρια από τα τείχη και τις τάφρους, καθώς και ένα μικρό μουσείο, που περιέχει μερικά όπλα, πανοπλία και οικιακά αντικείμενα, που σχετίζονται με τους πρώην άρχοντες του. Η περιοχή φημίζεται για περίπου 400 δέντρα κερασιάς. [11] Ένα ετήσιο φεστιβάλ ανθέων κερασιάς πραγματοποιείται κατά τις πρώτες τρεις εβδομάδες του Απριλίου κατά τη διάρκεια του οποίου τα δέντρα φωτίζονται τα βράδια από πάνω από 300 χάρτινα φανάρια.
Περιγραφή
ΕπεξεργασίαΤο κάστρο βρίσκεται στην κορυφή μιας πέτρινης πλατφόρμας ύψους 6,2 μέτρα ανάμεσα σε ιαπωνικά μαύρα πεύκα και κερασιές. Η πρόσβαση στο τενσού γίνεται μέσω μιας μακράς σκάλας, που οδηγεί απευθείας στο μαύρο ξύλινο εσωτερικό του. Το τενσού έχει τρεις ορόφους, με το ανώτερο να λειτουργεί ως παρατηρητήριο. Το τενσού έχει μια σειρά από μοναδικά χαρακτηριστικά σχεδίασης. Ενώ η οροφή είχε αρχικά ξύλινες σανίδες [12] σε κάποιο στάδιο, αυτά αντικαταστάθηκαν με κεραμίδια από τοπική πέτρα, που ονομάζεται shakudani.[3] Αυτά τα πέτρινα πλακάκια σημαίνουν ότι η οροφή είναι ασυνήθιστα βαριά με βάρος 60 τόνων, που είναι υπερδιπλάσιο του βάρους μιας κανονικής στέγης με κεραμίδια ή ξύλινες σανίδες. Στα Ιαπωνικά άλλες πηγές αναφέρουν βάρος 120 τόνων. [13] Ο λόγος για τη χρήση πέτρινων πλακιδίων πιστεύεται ότι ήταν επειδή παρείχαν ανώτερη θερμομόνωση κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η οροφή διαθέτει επίσης πέτρινα στολίδια σασιχάκο (ψάρι / τίγρη).
Η δεξιά πλευρά του τενσού έχει μια σειρά από προεξέχοντα ισιοτοσιμάντο (πέτρινα παράθυρα), που επέτρεπαν στους υπερασπιστές να πυροβολούν τους εχθρούς μέσω ξύλινες σανίδες και επίσης μέσω μιας πόρτας παγίδας, για να ρίξουν πέτρες ή να ρίξουν λάδι ή βραστό νερό στους εισβολείς, που βρίσκονταν από κάτω. Το τενσού έχει επίσης ένα κρυφό δάπεδο, που δεν είναι εμφανές από το εξωτερικό, αλλά γενικά τόσο το μέγεθος του τενσού όσο και το εσωτερικό του είναι πολύ παρόμοια με αυτό του σύγχρονου Κάστρου Ινουγιάμα.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ kunishitei
.bunka .go .jp /heritage /detail /102 /831. - ↑ «Maruoka Castle». Japan National Tourism Organization. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Mitchelhill, Jennifer (2018). Samurai Castles: History – Architecture- Visitor’s Guides. Osaka, Japan: Tuttle. σελίδες 108–109. ISBN 978-4-8053-1387-9.
- ↑ Fukushima, Kazundo (January 31, 2013). «The English Found on Signs in the Maruoka Castle Complex Containing the Castle Keep Designated an Important Cultural Property». Information and Communication Studies. Tourism English 48 (4): 45. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-03. https://web.archive.org/web/20131103135931/http://sucra.saitama-u.ac.jp/modules/xoonips/download.php/BKSJ480005.pdf?file_id=28486. Ανακτήθηκε στις November 1, 2013.
- ↑ Mitchelhill, Jennifer Mitchelhill (2003). Castles of the Samurai : Power and Beauty (1st έκδοση). Tokyo, Japan: Kodansha International. σελ. 57. ISBN 978-4-77002-954-6.
- ↑ «Maruoka Castle (Kasumigajo)». Sakai City Maruoka Tourism Association. 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Nishikawa, Eisuke (March 1, 2017), «Development in earthquake countermeasures for heritage buildings in Japan», Archeomatica 8 (1): 34–38, http://mediageo.it/ojs/index.php/archeomatica/article/view/1371
- ↑ «丸岡城の天守、最古でない可能性 戦国時代でなく江戸時代の建築 (Maruoka Castle castle tower may not be the oldest)». Fukuishimbun. 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020.[νεκρός σύνδεσμος] In Japanese.
- ↑ «丸岡城天守は寛永５年（1628）ごろに創建・造営された！江戸時代初期の建築ということは国宝化に近づいたか!? (The castle tower of Maruoka Castle was built and built around 1628 (Kanei 5)! Did architecture in the early Edo period approach national treasure?)». 11 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. In Japanese.
- ↑ «丸岡城天守の壁が剥がれ落ちた件 (The case where the wall of the castle tower of Maruoka Castle was peeled off)». 21 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. In Japanese.
- ↑ «Maruoka Castle». Japan-Guide. 3 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «丸岡城シンポジウム参加レポート (Maruoka Castle Symposium Participation Report)». 17 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. In Japanese.
- ↑ Gunther, Michael D. «Maruoka Castle». Old Stones. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
Περαιτέρω ανάγνωση
Επεξεργασία- Benesch, Oleg· Zwigenberg, Ran (2019). Japan's Castles: Citadels of Modernity in War and Peace. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-10848-194-6.
- De Lange, William (2021). An Encyclopedia of Japanese Castles. Groningen: Toyo Press. σελίδες 600 pages. ISBN 978-9492722300.
- Goto, Osamu; Minamoto, Aihiko; Morris, Martin; Toru, Horie; Ono, Satoshi (2008). Tenons and tenoned beams in Japanese castle donjons. Tokyo: Kogakuin University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-06-10. https://web.archive.org/web/20210610185112/http://support.sbcindustry.com/Archive/2008/june/Paper_175.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021-06-10.
- Ikeda, Koichi: Maruoka-jo in: Miura, Masayuki (Hrsg.): Shiro to jinya. Tokoku-hen. Gakken, 2006. (ISBN 978-4-05604-378-5)
- Motoo, Hinago (1986). Japanese Castles. Tokyo: Kodansha. ISBN 0-87011-766-1.
- Mitchelhill, Jennifer (2003). Castles of the Samurai : Power and Beauty (1st έκδοση). Tokyo, Japan: Kodansha International. ISBN 978-4-77002-954-6.
- Schmorleitz, Morton S. (1974). Castles in Japan
. Tokyo: Charles E. Tuttle Co. σελίδες 144–145. ISBN 0-8048-1102-4. - Turnbull, Stephen (2008). Japanese Castles 1540-1640. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-429-0.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maruoka Castle στο Wikimedia Commons