Κατασκοπεία

παράνομη απόκτηση εμπιστευτικών πληροφοριών

Κατασκοπεία θεωρείται η απόκτηση απόρρητων ή εμπιστευτικών πληροφοριών από μια κυβέρνηση, εταιρεία/επιχείρηση ή φυσικό πρόσωπο, χωρίς την άδεια του κατόχου των πληροφοριών.[1] Είναι εγγενώς μυστική, όπως είναι αυτονόητο ότι είναι ανεπιθύμητη και σε πολλές περιπτώσεις παράνομη και τιμωρείται από το νόμο. Είναι ένα υποσύνολο της "συλλογής πληροφοριών", το οποίο αλλιώς μπορεί να διεξάγεται από δημόσιες πηγές και με τη χρήση απολύτως νόμιμων και ηθικών μέσων. Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση της κατασκοπείας από την "συλλογή πληροφοριών", καθώς η τελευταία δεν συνεπάγεται αναγκαστικά την κατασκοπεία, αλλά συχνά αντιπαραβάλει πληροφορίες open-source.

Κατασκοπεία, Oπάβα, Τσεχία.

Η κατασκοπεία είναι συχνά μέρος μίας θεσμικής προσπάθειας από μια κυβέρνηση ή έχει εμπορικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, ο όρος συνδέεται γενικά με την κρατική κατασκοπεία σε δυνητικούς ή πραγματικούς εχθρούς κυρίως για στρατιωτικούς σκοπούς. Η κατασκοπεία που αφορά τις επιχειρήσεις είναι γνωστή ως βιομηχανική κατασκοπεία.

Τρόποι δράσης

Επεξεργασία

Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για τη συλλογή δεδομένων και πληροφοριών σχετικά με τον εχθρό (ή πιθανό εχθρό) είναι με τη διείσδυση στις τάξεις του εχθρού. Αυτή είναι η δουλειά του κατασκόπου. Ο κατάσκοπος μπορεί να φέρει πίσω όλα τα είδη των πληροφοριών σχετικά με το μέγεθος και τη δύναμη του στρατού του εχθρού. Μπορεί επίσης να βρει τους διαφωνούντες στο εσωτερικό των δυνάμεων του εχθρού και να τους επηρεάσει ώστε να αποστατήσουν. Σε περιόδους κρίσης, οι κατάσκοποι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να κλέψουν την τεχνολογία και να σαμποτάρουν τον εχθρό με διάφορους τρόπους. Οι υπάλληλοι της αντικατασκοπείας μπορούν να τροφοδοτήσουν με ψευδείς πληροφορίες τους κατασκόπους του εχθρού, για την προστασία των σημαντικών εγχώριων μυστικών, και την πρόληψη αποπειρών ανατροπής. Σχεδόν κάθε χώρα έχει πολύ αυστηρούς νόμους σχετικά με την κατασκοπεία, και η ποινή για τη σύλληψη είναι συχνά σοβαρή. Ωστόσο, τα οφέλη που μπορούν να αποκτηθούν μέσω της κατασκοπείας είναι γενικά αρκετά μεγάλα ώστε οι περισσότερες κυβερνήσεις και πολλές μεγάλες εταιρείες κάνουν χρήση της σε διαφορετικό βαθμό.

Γεγονότα που αφορούν την κατασκοπεία είναι καλά τεκμηριωμένες σε όλη την ιστορία. Οι αρχαίες γραφές των Κινέζων και Ινδών στρατιωτικών, όπως ο Σουν Τσου και ο Τσανάκια περιέχουν πληροφορίες σχετικά με την εξαπάτηση και την ανατροπή. Ο Τσαντραγκούπτα Μαουρύα, μαθητής του Τσανάκια και ιδρυτής της Αυτοκρατορίας των Μαουρύα στην Ινδία, έκανε χρήση των δολοφονιών, κατασκόπων και μυστικών πρακτόρων, οι οποίες περιγράφονται στο Αρθασάστρα του Τσανάκια. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν ένα καλά ανεπτυγμένο σύστημα για την απόκτηση πληροφοριών, και οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν κατασκόπους, όπως και στην ιστορία της Ραάβ. Η κατασκοπεία ήταν επίσης διαδεδομένη στην Ελληνική και Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.[2] Κατά τη διάρκεια του 13ου και 14ου αιώνα, οι Μογγόλοι στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην κατασκοπεία για τις κατακτήσεις τους στην Ασία και την Ευρώπη. Στην φεουδαρχική Ιαπωνία χρησιμοποιούνταν συχνά οι νίντζα για τη συγκέντρωση πληροφοριών. Πιο πρόσφατα, οι κατάσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελισαβετιανή Αγγλία. Πολλές σύγχρονες μέθοδοι κατασκοπείας είχαν εδραιωθεί ακόμα και τότε. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τους Pochtecas, τους υπεύθυνους του εμπορίου, ως κατασκόπους και διπλωμάτες, και είχαν διπλωματική ασυλία. Μαζί με τους pochteca, πριν από μια μάχη ή πόλεμο, μυστικοί πράκτορες, οι quimitchin, στέλνονταν να κατασκοπεύσουν τους εχθρούς συνήθως φορώντας την τοπική φορεσιά και μιλώντας την τοπική γλώσσα, τεχνικές παρόμοιες με τους σύγχρονους μυστικούς πράκτορες.[3]

Ο Ψυχρός Πόλεμος περιελάμβανε έντονη δραστηριότητα κατασκοπείας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους και της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας και των συμμάχων τους, και κυρίως σχετίζονταν με μυστικά για τα πυρηνικά όπλα. Πρόσφατα, οι υπηρεσίες κατασκοπείας έχουν βάλει στο στόχαστρο το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών και τους τρομοκράτες.

Διαφορετικές υπηρεσίες πληροφοριών εκτιμούν ορισμένες τεχνικές συλλογής πληροφοριών περισσότερο από άλλες. Η πρώην Σοβιετική Ένωση, για παράδειγμα, προτιμούσε τις ανθρώπινες πηγές αντί για την έρευνα σε ανοικτές πηγές, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την τάση να δίνουν έμφαση σε τεχνολογικές μεθόδους, όπως το SIGINT και IMINT. Τόσο η σοβιετική KGB όσο και η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών GRU[4], έκριναν τους αξιωματικούς από τον αριθμό των πρακτόρων που στρατολογούσαν.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «WHAT IS ESPIONAGE?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2014. 
  2. "Espionage in Ancient Rome". HistoryNet.
  3. Soustelle, Jacques (2002). The Daily Life of the Aztecas. Phoenix Press. σελ. 209. ISBN 1842125087. 
  4. Suvorov, Victor (1987). Inside the Aquarium. Berkley. ISBN 0-425-09474-X. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία