Κυβέρνηση
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Κατά το Συνταγματικό Δίκαιο, κυβέρνηση ονομάζεται το ανώτατο "συλλογικό" όργανο, το οποίο ασκεί δημόσια διοίκηση σ΄ένα Κράτος. Είναι το έτερο των κυρίων οργάνων, δια μέσω των οποίων ασκείται η εκτελεστική εξουσία. Οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα της κυβέρνησης απορρέουν από τον θεμελιώδη και προσδιοριστικό Νόμο του πολιτεύματος της Πολιτείας, που είναι το Σύνταγμα της, όπως αυτό διαμορφώνεται και ισχύει ανάλογα. Κάθε χώρα έχει δικό της τύπο ανώτατης μορφής συλλογικής διοίκησης, που θα πρέπει να είναι νόμιμη και προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις και ανάγκες του λαού της.
Η Κυβέρνηση απαρτίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό και το Υπουργικό Συμβούλιο. Η σύνθεση και η λειτουργία του υπουργικού συμβουλίου ορίζονται πάντα με ειδικό νόμο.
Στην περίπτωση του ευρέως ορισμού της, η κυβέρνηση αποτελείται από τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία. Η κυβέρνηση είναι μέσο από το οποίο επιβάλλονται οργανωτικές πολιτικές και μηχανισμός ορισμού της πολιτικής. Κάθε κυβέρνηση έχει ένα είδος συντάγματος, μια δήλωση αρχουσών διατάξεων και φιλοσοφίας.
Ενώ όλα τα είδη οργανώσεων έχουν κάποιο είδος διακυβέρνησης, ο όρος κυβέρνηση αναφέρεται πιο συχνά στις 200 περίπου ανεξάρτητες εθνικές κυβερνήσεις και τους οργανισμούς των κυβερνήσεων.
Ορισμοί και ετυμολογία
ΕπεξεργασίαΗ κυβέρνηση είναι το σύστημα διακυβέρνησης ενός κράτους ή μιας κοινότητας. Η λέξη είναι ελληνικής προέλευσης.
Η εγκυκλοπαίδεια Κολούμπια (Columbia) ορίζει την κυβέρνηση ως "ένα σύστημα κοινωνικού ελέγχου το οποίο έχει το δικαίωμα να θεσπίζει νόμους και το δικαίωμα εφαρμογής τους δίνεται σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα".[1]
Τι περιλαμβάνει
ΕπεξεργασίαΣτα δημοκρατικά πολιτεύματα, η κυβέρνηση αποτελεί το κεντρικό συλλογικό όργανο της εκτελεστικής εξουσίας. Η εκτελεστική εξουσία περιλαμβάνει τόσο την κεντρική κυβέρνηση, όσο και τη δημόσια διοίκηση. Αυτή μπορεί να είναι κεντρικές ή περιφερειακές υπηρεσίες στις οποίες περιλαμβάνονται υπουργεία, νομαρχίες, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και αυτόνομοι οργανισμοί που εποπτεύονται από τα "καθ' ύλην" αρμόδια υπουργεία.
Γενικά όμως διαφέρουν οι υπηρεσίες αυτές στην οργάνωση της κρατικής διοίκησης, αφού για παράδειγμα σε ένα απολυταρχικό ή ολιγαρχικό (δικτατορικό ή ολοκληρωτικό) καθεστώς, η κυβέρνηση (ανώτατος άρχων με ειδικά συμβούλια) είναι δυνατόν να συγκεντρώνει και τις τρεις διακριτές εξουσίες.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ στιγμή και το μέρος που το φαινόμενο της ανθρώπινης κυβέρνησης αναπτύχθηκε χάθηκε στα βάθη της ιστορίας. Ωστόσο η γραπτή ιστορία έχει καταγράψει πολλά παραδείγματα πρώιμων κυβερνήσεων. Περίπου 5.000 χρόνια πριν άρχισαν να σχηματίζονται οι πρώτες πόλεις-κράτη.[2] Από την τρίτη και τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. κάποια από αυτά είχαν μετεξελιχθεί σε μεγαλύτερες κυβερνώμενες περιοχές: οι Σουμέριοι, η Αρχαία Αίγυπτος, ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού και ο πολιτισμός του Κίτρινου Ποταμού.[3]Αντίστοιχες πόλεις-κράτη συναντάμε στον Ελληνικό χώρο.
Η ανάπτυξη της γεωργίας και του ελέγχου των υδάτων ήταν καταλύτης για την ανάπτυξη του μηχανισμού των κυβερνήσεων.[4] Οι φύλαρχοι εκλέγονταν από διάφορα τελετουργικά με στόχο να εκλεγεί ο ικανότερος, μερικές φορές μαζί με μια ομάδα γερόντων ως κριτές. Η ανθρώπινη ικανότητα να επικοινωνεί αφηρημένα, η εκμάθηση της γνώσης οδήγησε τους ανθρώπους να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στη γεωργία, [5] επιτρέποντας μεγαλύτερες πληθυσμιακές πυκνότητες.[2] Ο Ντέιβιντ Κρίστιαν εξηγεί πως αυτό οδήγησε σε κράτη με νόμους και κυβέρνηση.
Καθώς οι αγροτικοί πληθυσμοί συγκεντρώνονταν σε μεγαλύτερες και πυκνότερες κοινότητες, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διαφορετικών ομάδων ανέβηκαν και η κοινωνική πίεση επίσης αυξήθηκε μέχρι τη δημιουργία ενός παράλληλου με σχήμα αστεριού. Νέες δομές εμφανίστηκρ ξαφνικά με νέο επίπεδο πολυπλοκότητας. Όπως τα αστέρια, οι πόλεις και τα κράτη αναδιοργανώνουν και ενεργοποιούν τα μικρότερα αντικείμενα στο βαρυτικό τους πεδίο.[2]
Ξεκινώντας από το τέλος του 17ου αιώνα, η κυριαρχία δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης αυξήθηκε. Η Ένδοξη Επανάσταση στην Αγγλία, η Αμερικανική Επανάσταση και η Γαλλική Επανάσταση συνέβαλαν στην άνοδο αντιπροσωπευτικών μορφών διακυβέρνησης. Η Σοβιετική Ένωση έγινε η πρώτη μεγάλη χώρα με κομμουνιστικό πολίτευμα και κυβέρνηση.[6] Έπειτα από την πτώση του τείχος του Βερολίνου, η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει γίνει η κυρίαρχη μορφή διακυβέρνησης.[7]
Στον 19ο και 20ό αιώνα υπήρξε σημαντική αύξηση στο μέγεθος και την κλίμακα της κυβέρνησης σε εθνικό επίπεδο.[8] Αυτό περιλαμβάνει τον έλεγχο των επιχειρήσεων και την ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας.[7]
Πολιτική επιστήμη
ΕπεξεργασίαΤαξινόμηση
ΕπεξεργασίαΣτην πολιτική επιστήμη ένας μακροχρόνιος στόχος είναι η δημιουργία μιας τυπολογίας ή ταξινόμησης των πολιτευμάτων καθώς οι τυπολογίες των πολιτικών συστημάτων δεν είναι προφανείς.[9] Είναι εξαιρετικά σημαντικό στα πεδία της συγκριτικής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων. Όπως όλες οι κατηγορίες που αναφέρονται εντός των μορφών κυβέρνησης, τα όρια των ταξινομήσεων των κυβερνήσεων είναι είτε ρευστά ή ανεπαρκώς ορισμένα.
Όλες οι κυβερνήσεις έχουν μια επίσημη ή ιδανική μορφή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια συνταγματική δημοκρατία και η Σοβιετική Ένωση ήταν μια σοσιαλιστική δημοκρατία. Ωστόσο ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι αντικειμενικός, και όπως σημειώνουν οι Κόπσταϊν και Λίχμπαχ, ο ορισμός των καθεστώτων μπορεί να κρύβει κάποιες παγίδες.[10] Για παράδειγμα, ο Βολταίρος έγραφε ότι "η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είναι ούτε Αγία, ούτε Ρωμαϊκή αλλά ούτε και Αυτοκρατορία".[11]
Η ταυτοποίηση μιας μορφής κυβέρνησης μπορεί να είναι δύσκολη καθώς πολλά πολιτικά συστήματα πηγάζουν ως κοινωνικοοικονομικά κινήματα και μετά γίνονται κυβερνήσεις από κόμματα που ονομάζονται από τέτοια κινήματα, ανταγωνιζόμενα αντίπαλες πολιτικές ιδεολογίες. Η εμπειρία με αυτά τα κινήματα στην εξουσία και οι ισχυροί δεσμοί που μπορεί να έχουν με ιδιαίτερες μορφές διακυβέρνησης μπορεί να τα οδηγήσει στο να θεωρηθούν μορφές διακυβέρνησης από μόνα τους.
Άλλες πολυπλοκότητες είναι για παράδειγμα η γενική έλλειψη συναίνεσης ή η σκόπιμη "παραμόρφωση ή προκατάληψη" διαφόρων λογικών τεχνικών ορισμών για πολιτικές ιδεολογίες και σχετιζόμενες μορφές διακυβέρνησης, λόγω της φύσης της πολιτικής στη σύγχρονη εποχή. Για παράδειγμα: Η σημασία του "συντηρητισμού" στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει λίγα κοινά στοιχεία με τον ορισμό της λέξης όπως χρησιμοποιείται στον υπόλοιπο κόσμο. Όπως ο Ριμπούφο σημειώνει, "αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν συντηρητισμό ο περισσότερος κόσμος το αποκαλεί φιλελευθερισμός ή νεοφιλελευθερισμός", ένας "συντηρητικός" στη Φινλανδία θα ονομαζόταν "σοσιαλιστής" στις Ηνωμένες Πολιτείες.[12] Από τη δεκαετία του 1950 ο συντηρητισμός στην Αμερική συνδέεται κυρίως με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ωστόσο στην εποχή των φυλετικών διακρίσεων πολλοί Νότιοι Δημοκράτες ήταν συντηρητικοί και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Συντηρητικό Συνασπισμό που ήλεγχε το Κογκρέσο από το 1937 έως το 1963.[13]
Πολιτικοοικονομική αμφιβολία
ΕπεξεργασίαΟι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις για τους τύπους και της ιδιότητες των υπαρχουσών κυβερνήσεων. Οι "αποχρώσεις του γκρι" είναι κοινές σε κάθε κυβέρνηση και την αντίστοιχη ταξινόμηση της. Ακόμη και οι πιο φιλελεύθερες δημοκρατίες περιορίζουν την αντίπαλη πολιτική δραστηριότητα σε κάποια έκταση ενώ οι περισσότερες τυραννικές δικτατορίες πρέπει να οργανώσουν μια ευρεία βάση υποστήριξης για να δημιουργήσουν δυσκολίες για την "κατάταξη" των κυβερνήσεων σε στενές κατηγορίες. Ένα παράδειγμα είναι οι αξιώσεις ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλουτοκρατία και όχι δημοκρατία καθώς ένα μέρος των Αμερικανών πιστεύει ότι οι εκλογές χειραγωγούνται από τους πλούσιους.[14]
Διαλεκτικές μορφές
ΕπεξεργασίαΟ αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων σχολιάζει πέντε είδη πολιτευμάτων: την αριστοκρατία, την τιμοκρατία, την ολιγαρχία, τη δημοκρατία και την τυραννία. Ο Πλάτων αναθέτει σε πέντε άνδρες να βρουν τι ακριβώς εκπροσωπούν τα πολιτεύματα. Ο τυραννικός άνθρωπος θα εκπροσωπούσε την τυραννία για παράδειγμα. Αυτά τα πέντε πολιτεύματα σταδιακά εκφυλίζονται ξεκινώντας με την αριστοκρατία από πάνω και φτάνοντας στην τυραννία προς τα κάτω.
Τύποι κυβέρνησης
ΕπεξεργασίαΜια μέθοδος ταξινόμησης των κυβερνήσεων είναι με βάση το ποιος έχει το δικαίωμα να κυβερνήσει. Αυτό μπορεί να είναι είτε ένα άτομο (σε ένα αυτοκρατικό καθεστώς όπως η μοναρχία), μια επίλεκτη ομάδα ανθρώπων (αριστοκρατία), ή ο λαός στο σύνολό του (δημοκρατία).
Ο Τόμας Χομπς γράφει τα εξής για την κατάταξη των κυβερνήσεων:
Απολυταρχία
ΕπεξεργασίαΜια απολυταρχία είναι το σύστημα κυβέρνησης όπου η ανώτατη εξουσία είναι συγκεντρωμένη στα χέρια ενός ατόμου, όπου οι αποφάσεις δεν υπόκεινται σε νομικό έλεγχο ή σε μηχανισμούς λαϊκού ελέγχου τους (εκτός πιθανότατα για την απειλή ενός πραξικοπήματος ή μαζικής εξέγερσης).[15]
Αριστοκρατία
ΕπεξεργασίαΗ αριστοκρατία είναι μια μορφή κυβέρνησης όπου η εξουσία ανατίθεται σε μια μικρή ομάδα, την προνομιούχα άρχουσα τάξη.[16]
Πολλές μοναρχίες ήταν αριστοκρατίες, αν και σήμερα στις, σύγχρονες συνταγματικές μοναρχίες ο μονάρχης είναι κυρίως διακοσμητικός. Ο όρος αριστοκρατία μπορεί να αναφέρεται και στις πληθυσμιακές ομάδες που δεν ήταν αγρότες, υπηρέτες και κάτοικοι πόλεων στο φεουδαρχικό σύστημα.
Δημοκρατία
ΕπεξεργασίαΗ δημοκρατία είναι το σύστημα κυβέρνησης όπου οι πολίτες ασκούν την εξουσία μέσω της ψηφοφορίας. Σε μια άμεση δημοκρατία, οι πολίτες ως σύνολο αποτελούν διοικητικό όργανο και να ψηφίζουν άμεσα για κάθε θέμα. Σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οι πολίτες ψηφίζουν τους εκπροσώπους τους μεταξύ τους. Οι εκπρόσωποι αποτελούν μέλος ενός κοινοβουλευτικού σώματος όπως το νομοθετικό σώμα. Σε μια συνταγματική δημοκρατία οι εξουσίες της πλειοψηφίας ασκούνται στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αλλά το σύνταγμα περιορίζει την πλειοψηφία και προστατεύει τη μειοψηφία, συνήθως περιορίζοντας την απόλαυση κάποιων δικαιωμάτων σε όλους, όπως π.χ. την ελευθερία του λόγου ή του συνεταιρίζεσθαι.[17][18]
Δημοκρατία
ΕπεξεργασίαΗ δημοκρατία είναι μια μορφή πολιτεύματος που πρωτοεμφανίστηκε στην Αρχαία Αθηνα όπου η χώρα θεωρείται "δημόσιο ζήτημα" (λατινικά: res publica) και όχι ιδιωτικό ζήτημα ή κτήμα των αρχόντων και όπου τα αξιώματα των κρατών εκλέγονται άμεσα ή έμμεσα και δεν είναι κληρονομικά. Ο λαός, ή έστω ένα σημαντικό τμήμα του, έχουν τον ανώτατο έλεγχο πάνω στην κυβέρνηση και όπου τα αξιώματα εκλέγονται ή επιλέγονται από τους εκλεγμένους πολιτευτές.[19] Ένας γνωστός, απλός ορισμός είναι αυτός: Η δημοκρατία είναι μια μορφή κυβέρνησης όπου ο αρχηγός του κράτους δεν είναι ο μονάρχης.[20][21] Ο Μοντεσκιέ συμπεριλάμβανε τόσο τις δημοκρατίες, όπου ο λαός έχει μερίδιο στην εξουσία, αλλά και τις αριστοκρατίες ή ολιγαρχίες ως δημοκρατικές μορφές διακυβέρνησης.
Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράφουν τα διάφορα είδη δημοκρατιών είναι η λαϊκή δημοκρατία, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η ημιπροεδρική δημοκρατία, η προεδρική δημοκρατία, η ομοσπονδιακή δημοκρατία και η ισλαμική δημοκρατία.
Ομοσπονδία - φεντεραλισμός
ΕπεξεργασίαΟ φεντεραλισμός είναι μια πολιτική έννοια όπου μια ομάδα μελών είναι ενωμένα μεταξύ τους και έχουν ένα κοινό αρχηγό. Ο όρος "φεντεραλισμός" χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου η κυριαρχία χωρίζεται συνταγματικά μεταξύ μιας κεντρικής πολιτικής αρχής και των πολιτικών συστατικών μονάδων της χώρας αυτής (π.χ. κρατίδια, επαρχίες, κ.ο.κ.). Ο φεντεραλισμός είναι ένα σύστημα που βασίζεται σε δημοκρατικές αρχές και τα θεσμικά όργανα που έχουν το δικαίωμα κυβέρνησης μοιράζονται μεταξύ των εθνικών και τοπικών/κρατιδιακών κυβερνήσεων, κάτι που συχνά αποκαλείται ομοσπονδία. Οι υποστηρικτές συχνά ονομάζονται φεντεραλιστές.
Οικονομικά συστήματα
ΕπεξεργασίαΙστορικά, τα περισσότερα πολιτικά συστήματα προέρχονται από κοινωνικοοικονομικές ιδεολογίες. Η εμπειρία με αυτά τα κινήματα στην εξουσία και οι ισχυροί δεσμοί που μπορεί να έχουν με ιδιαίτερες μορφές κυβέρνησης μπορεί να τα κάνει να θεωρούνται μορφές κυβέρνησης από μόνα τους.
Όρος | Ορισμός |
---|---|
Καπιταλισμός | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο τα μέσα παραγωγής (μηχανές, εργαλεία, εργοστάσια, κ.ά.) είναι ιδιωτική ιδιοκτησία και χρησιμοποιούνται κερδοσκοπικά. |
Κομμουνισμός | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο τα μέσα παραγωγής ανήκουν συλλογικά στον λαό (είτε ανήκουν απευθείας στον λαό, μέσα από την κοινότητα ή από την κομμουνιστική κοινωνία) και η παραγωγή χρησιμοποιείται για χρήση και όχι για κέρδος.[22][23] Η κομμουνιστική κοινωνία είναι μη κρατική, μη ταξική, μη χρηματική και δημοκρατική. |
Διανομισμός | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα όπου η διαδεδομένη ιδιοκτησία αντικειμένων θεωρείται θεμελιώδες δικαίωμα. Τα μέσα παραγωγής διαδίδονται όσο το δυνατόν ευρύτερα, αντί η ιδιοκτησία τους να είναι συγκεντρωμένη σε κρατικούς φορείς (κρατικού σοσιαλισμού), σε μερικά άτομα (πλουτοκρατία), ή εταιρείες (εταιριοκρατία). Ο διανομισμός αντιτάσσεται αποφασιστικά έναντι του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού, ιδεολογίες που σύμφωνα με τους διανομιστές είναι εξίσου ελαττωματικές και εκμεταλλευτικές. Σε αντίθεση, ο διανομισμός επιδιώκει να υποτάξει την οικονομική δραστηριότητα για την ανθρώπινη ζωή ως σύνολο, για την πνευματική μας ζωή, την πνευματική μας ζωή, την οικογενειακή μας ζωή".[24] |
Φεουδαρχία | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που αφορά την κατοχή της γης και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτή. Υπό το φεουδαρχικό σύστημα όλη η γη του βασιλείου ανήκει στον βασιλιά. Ωστόσο, ο βασιλιάς δίνει μερικές εκτάσεις γης προς τους άρχοντες ή τους ευγενείς που πολέμησαν για αυτούς. Αυτά τα δώρα γης ονομάζονταν αρχοντικά. Στη συνέχεια, οι ευγενείς έδιναν ένα τμήμα της γης τους στους υποτελείς. Οι υποτελείς στη συνέχεια ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν καθήκοντα για τους ευγενείς που υπηρετούσαν. Τα εδάφη των υποτελών ονομάζονταν φέουδα. |
Σοσιαλισμός | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο οι εργαζόμενοι δημοκρατικώς και κοινωνικώς κατέχουν τα μέσα παραγωγής[25] και το οικονομικό πλαίσιο μπορεί να είναι αποκεντρωμένο, κατανεμημένο ή κεντρικά σχεδιασμένο ή αυτοδιαχειριζόμενο σε αυτόνομες οικονομικές μονάδες. Οι δημόσιες υπηρεσίες θα ήταν κοινές, συλλογικές και κρατικές (π.χ. υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση). |
Κρατισμός | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που συγκεντρώνει την κρατική εξουσία στο κράτος σε βάρος των ατομικών ελευθεριών. Ανάμεσα σε άλλες παραλλαγές, ο κρατισμός εντάσσει διάφορα πολιτεύματα, όπως τη θεοκρατία, την απόλυτη μοναρχία, τον ναζισμό, τον φασισμό, τον αυταρχικό σοσιαλισμό και την απλή, λιτή δικτατορία. Αυτές οι παραλλαγές διαφέρουν σε ζητήματα μορφής, τακτικής και ιδεολογίας. |
Κράτος πρόνοιας | Ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο το κράτος παίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία και την προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των πολιτών του. Βασίζεται στις αρχές της ισότητας των ευκαιριών, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, και τη δημόσια ευθύνη για εκείνους που δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις ελάχιστες διατάξεις για μια καλή ζωή. |
Σημείωση
Επεξεργασία- Ειδικά για τον τρόπο άσκησης εξουσίας μιας κυβέρνησης χρησιμοποιείται ο όρος "διακυβέρνηση". Ο ίδιος όρος ως επίθετο, "διακυβερνητικός", αποδίδεται περισσότερο ως διεθνής, σε διακρατική σχέση μεταξύ κυβερνήσεων διαφορετικών χωρών, σε συγκεκριμένη εποχή ή επί συγκεκριμένης συνθήκης που έχει συνομολογηθεί.
- Επίσης με τον όρο κυβέρνηση χαρακτηρίζεται και η δια της πηδαλιουχίας διεύθυνση ενός σκάφους.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Columbia Encyclopedia, 6th edition. Columbia University Press. 2000.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Christian 2004, σελ. 245.
- ↑ Christian 2004, σελ. 294.
- ↑ The New Encyclopædia Britannica (15th edition)
- ↑ Christian 2004, σελίδες 146–147.
- ↑ Smelser & Baltes 2001, σελ. ?.
- ↑ 7,0 7,1 Kuper & Kuper 2008, σελ. ?.
- ↑ Haider-Markel 2014, σελ. ?.
- ↑ Lewellen 2003, σελ. ?.
- ↑ Comparative politics : interests, identities, and institutions in a changing global order, Jeffrey Kopstein, Mark Lichbach (eds.), 2nd ed, Cambridge University Press, 2005, (ISBN 0521708400), p. 4.
- ↑ Renna, Thomas (Sep 2015). «The Holy Roman Empire was neither holy, nor Roman, nor an empire». Michigan Academician 42 (1): 60–75. doi: .
- ↑ Leo P. Ribuffo, "20 Suggestions for Studying the Right now that Studying the Right is Trendy," Historically Speaking Jan 2011 v.12#1 pp. 2–6, quote on p. 6
- ↑ Kari Frederickson, The Dixiecrat Revolt and the End of the Solid South, 1932–1968, p. 12, "...conservative southern Democrats viewed warily the potential of New Deal programs to threaten the region's economic dependence on cheap labor while stirring the democratic ambitions of the disfranchised and undermining white supremacy.", The University of North Carolina Press, 2000, (ISBN 978-0-8078-4910-1)
- ↑ "Plutocrats – The Rise of the New Global Super-Rich and the Fall of Everyone Else" Αρχειοθετήθηκε 7 April 2014 στο Wayback Machine.
- ↑ Paul M. Johnson. «Autocracy: A Glossary of Political Economy Terms». Auburn.edu. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ «Aristocracy». Oxford English Dictionary. December 1989. http://dictionary.oed.com/cgi/entry/50011987?single=1&query_type=word&queryword=aristocracy&first=1&max_to_show=10. Ανακτήθηκε στις December 22, 2009.
- ↑ Oxford English Dictionary: "democracy".
- ↑ Watkins, Frederick (1970). «Democracy» (στα αγγλικά). Encyclopædia Britannica. 7 (Expo '70 hardcover έκδοση). William Benton, σσ. 215–23. ISBN 978-0-85229-135-1.
- ↑ «Republic». Encyclopædia Britannica.
- ↑ «republic». WordNet 3.0. http://dictionary.reference.com/browse/republic. Ανακτήθηκε στις 20 March 2009.
- ↑ «Republic». Merriam-Webster.
- ↑ Steele, David Ramsay (Σεπτεμβρίου 1999). From Marx to Mises: Post Capitalist Society and the Challenge of Economic Calculation. Open Court. σελ. 66. ISBN 978-0875484495.
Marx distinguishes between two phases of marketless communism: an initial phase, with labor vouchers, and a higher phase, with free access.
- ↑ Busky, Donald F. (20 Ιουλίου 2000). Democratic Socialism: A Global Survey. Praeger. σελ. 4. ISBN 978-0275968861.
Communism would mean free distribution of goods and services. The communist slogan, 'From each according to his ability, to each according to his needs' (as opposed to 'work') would then rule
- ↑ Storck, Thomas. "Capitalism and Distributism: two systems at war," in Beyond Capitalism & Socialism. Tobias J. Lanz, ed. IHS Press, 2008. p. 75
- ↑ Sinclair, Upton (1918). Upton Sinclair's: A Monthly Magazine: for Social Justice, by Peaceful Means If Possible.
Socialism, you see, is a bird with two wings. The definition is 'social ownership and democratic control of the instruments and means of production.'