Κλίμακα Ράνκιν (ιατρική)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η τροποποιημένη κλίμακα Ράνκιν (συντομογραφία: mRS) είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη κλίμακα για τη μέτρηση του βαθμού αναπηρίας ή της εξάρτησης στις καθημερινές δραστηριότητες ατόμων που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο ή άλλες αιτίες νευρολογικής αναπηρίας. Έχει γίνει το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο κλινικό μέτρο έκβασης για κλινικές δοκιμές εγκεφαλικού επεισοδίου.
Χρήση και κριτική Επεξεργασία
Η κλίμακα εισήχθη αρχικά το 1957 από τον δρα Τζον Ράνκιν του Νοσοκομείου Στόμπχιλ στη Γλασκώβη της Σκωτίας[1][2] και στη συνέχεια τροποποιήθηκε στη σημερινή αποδεκτή μορφή του από την ομάδα του καθηγητή Σ. Γουόρλοου στο Δυτικό Γενικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου για χρήση. Η πρώτη δημοσίευση της τρέχουσας τροποποιημένης κλίμακας Ράνκιν έγινε το 1988 από τους βαν Σβίτεν κ.ά., οι οποίοι δημοσίευσαν και την πρώτη ανάλυση της συμφωνίας με την τροποποιημένοη κλίμακα Ράνκιν.[3]
Η αξιοπιστία του Integrserver της mRS μπορεί να βελτιωθεί χρησιμοποιώντας ένα δομημένο ερωτηματολόγιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συνέντευξης[4][5] και με την ύπαρξη κριτών που υποβάλλονται σε μια διαδικασία κατάρτισης πολυμέσων.[6] Το σύστημα εκπαίδευσης πολυμέσων mRS, το οποίο αναπτύχθηκε από την ομάδα του καθηγητή Κ. Λις στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Η mRS συχνά επικρίνεται για τον υποκειμενικό χαρακτήρα της, ο οποίος θεωρείται ότι επηρεάζει τα αποτελέσματα, αλλά χρησιμοποιείται σε όλα τα νοσοκομειακά συστήματα για την εκτίμηση των αναγκών αποκατάστασης και της πορείας εξωτερικών ασθενών. Αυτές οι κριτικές ασχολήθηκαν με τους ερευνητές που δημιούργησαν δομημένες συνεντεύξεις, οι οποίες θέτουν απλές ερωτήσεις τόσο στον ασθενή όσο και στον/την φροντιστή.[7]
Πιο πρόσφατα, αναπτύχθηκαν διάφορα εργαλεία για τον συστηματικό προσδιορισμό της mRS, συμπεριλαμβανομένων των mRS-SI,[8] RFA,[9] και mRS-9Q.[10]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Dr John Rankin; his life, legacy, and the 50th anniversary of the Rankin Stroke Scale». Scott Med J 53 (1): 44–7. 2008. doi:. PMID 18422210.
- ↑ Rankin J (May 1957). «Cerebral vascular accidents in patients over the age of 60. II. Prognosis». Scott Med J 2 (5): 200–15. doi:. PMID 13432835.
- ↑ van Swieten, J C; Koudstaal, P J; Visser, M C; Schouten, H J; van Gijn, J (May 1988). «Interobserver agreement for the assessment of handicap in stroke patients.» (στα αγγλικά). Stroke 19 (5): 604–607. doi:. ISSN 0039-2499. PMID 3363593. https://archive.org/details/sim_stroke_1988-05_19_5/page/n75.
- ↑ «Improving the Assessment of Outcomes in Stroke: Use of a Structured Interview to Assign Grades on the Modified Rankin Scale.». Stroke 33 (9): 2243–2246. 2002. doi:. PMID 12215594. https://archive.org/details/sim_stroke_2002-09_33_9/page/2243.
- ↑ «Reliability of the Modified Rankin Scale Across Multiple Raters: Benefits of a Structured Interview.». Stroke 36 (4): 777–781. 2005. doi:. PMID 15718510. https://archive.org/details/sim_stroke_2005-04_36_4/page/n90.
- ↑ «Initial experience of a digital training resource for modified Rankin scale assessment in clinical trials.». Stroke 38 (8): 2257–2261. 2007. doi:. PMID 17600236. https://archive.org/details/sim_stroke_2007-08_38_8/page/2257.
- ↑ «Modified Rankin Scale for Neurologic Disability». MDCalc. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ «Improving modified Rankin Scale assessment with a simplified questionnaire». Stroke 41 (5): 1048–50. 2010. doi:. PMID 20224060. https://archive.org/details/sim_stroke_2010-05_41_5/page/n233.
- ↑ «Improving the reliability of stroke disability grading in clinical trials and clinical practice: the Rankin Focused Assessment (RFA)». Stroke 41 (5): 992–95. 2010. doi:. PMID 20360551. PMC 2930146. https://archive.org/details/sim_stroke_2010-05_41_5/page/992.
- ↑ «Simple and reliable determination of the modified Rankin Scale in neurosurgical and neurological patients: The mRS-9Q». Neurosurgery 71 (5): 971–5; discussion 975. July 2012. doi:. PMID 22843133.