Κουνασίρ
Συντεταγμένες: 44°07′N 145°51′E / 44.117°N 145.850°E
Το Κουνασίρ (ρωσικά: Кунаши́р, ιαπωνικά: 国後島, Kunashiri-tō) είναι ένα νησί και ειδικότερα το τρίτο μεγαλύτερο νησί, σε έκταση, των Κουρίλων νήσων μετά το Ιτουρούπ και το Παραμουσίρ. Έχει έκταση 1.490 τ.χλμ. και 7.800 κατοίκους (2002). Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Γιούζνο-Κουρίλσκ με 5.832 κατοίκους (2010).
| Кунаши́р | |
|---|---|
 Δορυφορική εικόνα του Κουνασίρ. | |
 | |
| Γεωγραφία | |
| Τοποθεσία | Βορειοανατολική Ασία |
| Αρχιπέλαγος | Κουρίλες |
| Αριθμός νήσων | 56 |
| Έκταση | 1.490 km² |
| Υψόμετρο | 1.819 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Τιάτια |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Σαχαλίνη |
| Μεγαλύτερη πόλη | Γιούζνο-Κουρίλσκ |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 7.800 (απογραφής 2002) |
| Πυκνότητα | 5,2 /χλμ2 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Κουνασίρ, μαζί με τα Ιτουρούπ, Σικοτάν καθώς και τις νησίδες Χαμπομάι, διεκδικούνται από την Ιαπωνία, γεγονός που έχει οδηγήσει στην διαμάχη των Κουρίλων. Τα τέσσερα αυτά νησιά προσαρτήθηκαν από τον στρατό της τότε Σοβιετικής Ένωσης στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΟι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Αϊνού. Το 1643 ο Ολλάνδος γεωγράφος Μάαρτεν Χέριτς (Maarten Gerritsz Vries) της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών επισκέφτηκε τις Νότιες Κουρίλες,[1] το Κουνασίρ, το Ιτουρούπ (το οποίο ονόμασε «Στάτεν Άιλαντ» (Staten Island)) και το Ουρούπ όπου συνάντησε τους Αϊνού και το οποίο ονόμασε «Κόμπανι Άιλαντ» (Company Island) και τα διεκδίκησε για την Ολλανδία.
Το 1754 οι Νταΐμιο (φεουδάρχες άρχοντες) του Ματσούμαε ίδρυσαν στο νότιο άκρο του Κουνασίρ έναν οικισμό αλιείας και εμπορίου (国 後 場所, Kunashiri-basho).[2] Η διοίκηση αυτού του οικισμού βρίσκονταν στο Tomari (σημερινό Γκολόβνινο) και η περιοχή αλιείας και εμπορίου κάλυπτε τα νησιά Κουνασίρ, Ιτουρούπ και Ουρούπ.
Το 1789 στο Κουνασίρ και στο Χοκάιντο έλαβε μέρος η μάχη Menashi-Kunashiri στην οποία οι Αϊνού εξεγέρθηκαν εναντίον των Ιαπώνων εμπόρων και αποίκων.
Το 1811 ο Ρώσος πλοηγός Βασίλι Γκολόβνιν (Vasily Golovnin) προσπάθησε να χαρτογραφήσει και να εξερευνήσει το νησί, αλλά συνελήφθη από τις ιαπωνικές αρχές και πέρασε δύο χρόνια στη φυλακή.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1945, ή μία ημέρα πριν από την υπογραφή των εγγράφων παράδοσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Διάσκεψη της Γιάλτας, η Σοβιετική Ένωση κατέλαβε τις Κουρίλες Νήσους. Αυτό συνέβη αφότου η Σοβιετική Ένωση αποκήρυξε το Σοβιετικοϊαπωνικό Σύμφωνο Ουδετερότητας τον Απρίλιο του 1945 και κήρυξε πόλεμο στην Ιαπωνία στις 9 Αυγούστου του 1945 (επισήμως, το ίδιο το σύμφωνο παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τις 13 Απριλίου του 1946). Αν και η Ιαπωνία συμφώνησε μετά από διαβουλεύσεις να παραχωρήσει τις αξιώσεις της σε ολόκληρη την αλυσίδα των νησιών, συμπεριλαμβανομένων των Βόρειων Εδαφών ως μέρος της Συνθήκη του Σαν Φρανσίσκο το 1951,[3] η ιαπωνική κυβέρνηση ισχυρίζεται από τη δεκαετία του 1960 ότι τα νότια νησιά δεν ήταν μέρος των παραδιδόμενων Κουρίλων Νήσων.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Покорение мохнатых(Ρωσικά)
- ↑ 戸祭由美夫『絵図に見る幕末の北辺防備：五稜郭と城郭・陣屋・台場』古今書院、2018年、71頁（Tomatsuri Yumio, Japanese Military Architectures around the Coast of Yezo Province in the Nineteenth Century, (Tokyo: Kokon Shoin Publishers Ltd), p.71. (ISBN 9784772220248)）
- ↑ No. 1832. TREATY 1 OF PEACE WITH JAPAN. SIGNED AT SAN FRANCISCO, ON 8 SEPTEMBER 1951(Αγγλικά)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ρωσίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |