Κούλης Αλέπης
Ο Κούλης Αλέπης (Σεπτέμβριος 1903 - 13 Αυγούστου 1986) ήταν Έλληνας ποιητής, μεταφραστής και ζωγράφος. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
| Κούλης Αλέπης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κούλης Αλέπης (Ελληνικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Κυριάκος Αλέπης |
| Γέννηση | Σεπτέμβριος 1903 Αρεόπολη Λακωνίας |
| Θάνατος | 13 Αυγούστου 1986 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Κυριάκος Αλέπης γεννήθηκε στην Αρεόπολη Λακωνίας και ήταν το έκτο από τα δώδεκα παιδιά[1] του εργολάβου και μαρμαρογλύπτη[2] Θεόδωρου και της Φωτεινής. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο εγκαταστάθηκε την Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία και νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.[3] Εργάστηκε για χρόνια στο Υπουργείο Οικονομικών και συνταξιοδοτήθηκε το 1960. Το 1983 αποσύρθηκε σε γηροκομείο και απεβίωσε τρία χρόνια αργότερα, στις 13 Αυγούστου 1986.[4] Ήταν ιδρυτικό μέλος και σύμβουλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.[5] Γνώριζε λατινικά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά και αρμένικα.[1]
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΟ Αλέπης πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1924 όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο του ποίημα.[1] Στις 15 Ιουνίου του 1926, το έργο του παρουσιάστηκε με θετικά σχόλια στην εφημερίδα Ελεύθερον Βήμα από τον Κωστή Παλαμά. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές "Ερημικοί περίπατοι" (1931), "De profundis" (1937), "Στον ίσκιο της αγάπης" (1948), "Χρυσές μνήμες" (1959), "Σκόρπια φύλλα" και το αυτοβιογραφικό έργο "Το χρονικό της ζωής μου" (1963).[5]
Παράλληλα ασχολήθηκε και με τις μεταφράσεις: συγκεκριμένα μετέφρασε τη "Μήδεια" και τις "Βάκχες" του Ευριπίδη (μάλιστα αυτές οι μεταφράσεις του Αλέπη μεταδόθηκαν από την Ελληνική Ραδιοφωνία), τη "Μητέρα του Χριστού" του Ιταλού λογοτέχνη Αντζιόλο Σίλβιο Νοβάρο, τα "Εικοσιτέσσερα Σονέτα" της Λουίζ Λαμπέ και άλλους Γάλλους, Ιταλούς και Γερμανούς λογοτέχνες. Σημαντικό είναι το έργο του "Αρμενική Μούσα" που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1938 και αποτελούσε μια ανθολογία των σημαντικότερων αρμενικών ποιημάτων της εποχής του.[1][5]
Κριτική και διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΤο ποιητικό και μεταφραστικό έργο του Αλέπη έλαβε θετικά σχόλια από φυσιογνωμίες όπως οι Κωστής Παλαμάς, Λάμπρος Πορφύρας, Σωτήρης Σκίπης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος[6], Κώστας Ασημακόπουλος[4], Παναγιώτης Κανελλόπουλος[1] κ.ά. Το 1939 τιμήθηκε από την αρμενική κοινότητα της Αθήνας[1] για το μεταφραστικό του έργο ενώ το 1970, κατά την απονομή των κρατικών βραβείων αποφασίστηκε από επιτροπή του Υφυπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως[6] η αγορά του ποιητικού έργου του Αλέπη της περιόδου 1931-1968.
Ζωγραφική
ΕπεξεργασίαΜετά τη συνταξιοδότησή του ο Αλέπης ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική με την οποία είχε καταπιαστεί για ένα διάστημα και κατά τη νεανική του ηλικία[6], αφήνοντας έργο που περιλάμβανε περισσότερους από σαράντα πίνακες[1] και αποκομίζοντας τιμητική διάκριση το 1970.[6]
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- "Λακωνικά", Διμηνιαία επιθεώρηση του Συνδέσμου Λακεδαιμονίων Αττικής, Έτος Ε’, Τ.30 Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1968.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Οβαννές Γαζαριάν, Αρμενικά, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2013 τεύχος 79.
- ↑ Νικολάου Γ. Φραγκινέα, Λακωνική γη, Δίφρος, Αθήνα 1971, σ. 257.
- ↑ Βιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2015-07-15 στο Wayback Machine. στον ιστότοπο mani.org, ανάκτηση 23-5-2015.
- ↑ 4,0 4,1 Κώστας Ασημακόπουλος, "Κούλης Αλέπης", Νέα Εστία, τ. 1421, σελ. 1227 Αρχειοθετήθηκε 2016-04-10 στο Wayback Machine..
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Νικολάου Γ. Φραγκινέα, 1971, σ. 258 - 259.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Νικολάου Γ. Φραγκινέα, Λακωνική γη, Δίφρος, Αθήνα 1971, σ. 259.