Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Ιανουαρίου 1878

Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1878 - (Ιανουάριος - Οκτώβριος 1878) - σχηματίστηκε μετά την παραίτηση της προηγούμενης κυβέρνησης. Ο Κουμουνδούρος ως αρχηγός της πλειοψηφίας έγινε πρωθυπουργός, ωστόσο η κυβέρνηση διατηρήθηκε στην εξουσία με τις ψήφους ανοχής των ομάδων του Θρ. Ζαΐμη και του Χαρ. Τρικούπη. Εξάλλου, στις τάξεις του περιλάμβανε και τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη, που ήταν αρχηγός μια μικρής ομάδας βουλευτών.
Ο Κουμουνδούρος ήταν - όπως και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού - υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στον συνεχιζόμενο Ρωσο-τουρκικό πόλεμο, και όταν μάλιστα - εκθέτοντας το πρόγραμμα της κυβέρνησής του στη Βουλή ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης - μίλησε για την «ενεργό προστασία των αλυτρώτων Ελλήνων και την υπεράσπισιν των δικαίων του ελληνισμού», απέσπασε συντριπτική πλειοψηφία.[3]

Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Ιανουαρίου 1878
8η κυβέρνηση Κουμουνδούρου
Ημερομηνία σχηματισμού11 Ιανουαρίου 1878
Ημερομηνία διάλυσης21 Οκτωβρίου 1878
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΑλέξανδρος Κουμουνδούρος
Συνολικός αριθμός Μελών5
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση πλειοψηφίας
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1875
Θητεία νομοθετικού σώματος11 Αυγούστου 1875 - 14 Ιουλίου 1879 (Ζ' κοινοβουλευτική περίοδος)[1]
ΠροϋπολογισμοίΈσοδα 1878: 42.789,970 δρχ.
Έξοδα 1878: 41.132,951 δρχ. [2]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη 1878

Ο Κουμουνδούρος κάτω από την πίεση του λαού, που απαιτούσε πλέον την έξοδο της χώρας στον πόλεμο, καταφεύγοντας μάλιστα σε βιαιότητες εναντίον των πολιτικών που διέλυσαν την οικουμενική κυβέρνηση, αποφάσισε - αν και ο πόλεμος τελείωνε, καθώς γίνονταν διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου

- να διατάξει την έξοδο του ελληνικού στρατού από τη Λαμία όπου στρατοπέδευε, και στις 21 Ιανουαρίου του 1878, ο στρατός εισέβαλλε στα τουρκικά εδάφη. Ωστόσο, με την ανακωχή ήδη τετελεσμένο γεγονός, ο στρατός διατάχθηκε έπειτα από λίγες ημέρες να επιστρέψει στα ελληνικά εδάφη. [4]
Στο συνέδριο του Βερολίνου, που άρχισε τις εργασίες του στις 1η Ιουνίου (π.ημ.) 1878 η Ελλάδα έστειλε αντιπροσωπεία, προκειμένου να αναδείξει τις ελληνικές θέσεις για τις διευθετήσεις των συνόρων.

Τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, με επικεφαλής τον υπουργό εξωτερικών, Θεόδωρο Δηλιγιάννη, στο Συνέδριο του Βερολίνου

Οι Τρικούπης και Ζαΐμης άσκησαν έντονη κριτική στην κυβέρνηση για τη συμμετοχή της στο συνέδριο και το αν τελικά ωφελήθηκε η Ελλάδα από αυτό, [5]και στο τέλος, όταν η κυβέρνηση στις 21 Οκτωβρίου φέρνει νομοσχέδιο για την κλήση εφέδρων και την αναδιοργάνωση του στρατού, οι δυο πολιτικοί αποσύρουν την υποστήριξή τους, η κυβέρνηση χάνει την πλειοψηφία ( με 80 ψήφους υπέρ και 96 κατά) και παραιτείται.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου Επεξεργασία

[6]

στις 22 - 6 - 1877 αντικαταστάθηκε προσωρινά, από τον Γεώργιο Μπούμπουλη
στις 7 - 7 - 1877 αντικαταστάθηκε από τον μέχρι τότε αρχηγό του «Στρατού της Δυτικής Ελλάδας», Βασίλειο Σαπουντζάκη
  • «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά, Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά, Θεόδωρος Δηλιγιάννης
  • «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Γεώργιος Μπούμπουλης


Πηγές - Παραπομπές Επεξεργασία

  1. https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/I-Bibliothiki/Koinovouleftiki-Syllogi/Praktika-Synedriaseon/Praktika-Voulis-1862-1910/
  2. ΦΕΚ Α9 /1878
  3. Ανδρέας Δημητρόπουλος, «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», σελ. 34. http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842 Αρχειοθετήθηκε 2007-10-19 στο Wayback Machine.
  4. Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου: «Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α' (1862-1898)», σελ. 493 - 500
  5. Σπύρος Μαρκεζίνης: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος 1828 - 1964» τόμος β', εκδ. "Πάπυρος", 1968, σελ. 143
  6. ΦΕΚ Α7 /1878, ΦΕΚ Α46 / 1878