Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874

Η Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874 (ή Υπουργείον Βούλγαρη) - (Φεβρουάριος 1874 - Απρίλιος 1875) ήταν η τελευταία κυβέρνηση του Υδραίου αγωνιστή της Επανάστασης του 1821, και σημαντικότατου πολιτικού ανδρός της μετα - Οθωνικής περιόδου. Ο Βούλγαρης που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή από την έξωση του Όθωνα και έπειτα, θα εγκαταλείψει την πολιτική οριστικά μετά τις αντι-κοινοβουλευτικές πρακτικές της κυβέρνησής του, και τις ταραχές που ξεσήκωσαν, τον χειμώνα του 1874 - 1875, τα λεγόμενα Στηλιτικά.

Όγδοη Κυβέρνηση Βούλγαρη

Βασιλευομένη δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	9 Φεβρουαρίου 1874
Ημερομηνία διάλυσης	27 Απριλίου 1875
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Δημήτριος Βούλγαρης
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1874
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1873
Θητεία νομοθετικού σώματος	14 Φεβρουαρίου 1873 - 26 Απριλίου 1874 (Ε' κοινοβουλευτική περίοδος) 25 Ιουλίου 1874 - 28 Μαρτίου 1875 (ΣΤ' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872
Διάδοχη	Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1875

Μετά την παραίτηση της «κυβέρνησης Δεληγιώργη» και με βάση τις αλλαγές στην δύναμη των παρατάξεων που είχαν συμβεί λόγω των εκλογών του ίδιου έτους, το κόμμα του Κουμουνδούρου είχε την μεγαλύτερη πλειοψηφία στην νέα βουλή. Παρόλα αυτά, όμως, ο βασιλιάς, επέλεξε να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δημήτριο Βούλγαρη, αν και αριθμούσε μόνο 12 υποστηρικτές - βουλευτές. Ο Βούλγαρης σχημάτισε μεν κυβέρνηση, αλλά μην έχοντας την πλειοψηφία αδυνατούσε στην ουσία να κυβερνήσει. Τους επόμενους μήνες, ο Υδραίος πολιτικός θα υποβάλλει δυο φορές την παραίτησή του, αλλά ο βασιλιάς δεν θα τις κάνει δεκτές. Ωστόσο, αποφασίζει την προκήρυξη νέων εκλογών για τον Ιούνιο του 1874, και η κυβέρνηση Βούλγαρη κατακτά την πολυπόθητη πλειοψηφία.
Στους επόμενους μήνες όμως, αρχίζει η διαρροή των βουλευτών, έτσι που τον Νοέμβριο του 1875 και όταν έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος από το Σύνταγμα αριθμός παρόντων βουλευτών για να ψηφιστεί ο νόμος. Ο «βουλγαρικός» πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Ζάρκος, θα ξεκινήσει μια πρακτική που θα συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες - να μετατρέπει τον αριθμό των παρόντων βουλευτών ερμηνεύοντας το άρθρο 56 του Συντάγματος του 1864 κατά το δοκούν, και ξεσηκώνοντας τον πολιτικό και νομικό κόσμο της χώρας με τις αντι- συνταγματικές πρακτικές του. Ο βασιλιάς υπό το βάρος της κατακραυγής (που πλέον αφορούσε και τον ίδιο, για τις επιλογές του) ζήτησε και πήρε την παραίτηση της κυβέρνησης.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Δημήτριος Βούλγαρης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Ιωάννης Δεληγιάννης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Βούλγαρης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος

- αντικαταστάθηκε στις 4 - 10 - 1874 προσωρινά, από τον Βασίλειο Νικολόπουλο

• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Δημήτριος Τριγγέτας

- στις 27 Απριλίου 1874 τη θέση του πήρε ο αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Γρίβας

• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Βασίλειος Νικολόπουλος
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Ιωάννης Βαλασόπουλος
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: προσωρινά, ο Βασίλειος Νικολόπουλος

- στις 27 Απριλίου, επικεφαλής του υπουργείου τέθηκε ο Δημήτριος Τριγγέτας