Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874

Η Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874 (Φεβρουάριος 1874 - Απρίλιος 1875) ήταν η τελευταία κυβέρνηση του Υδραίου αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 και πολιτικού της μετά τον Όθωνα περιόδου. Ο Βούλγαρης που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή από την έξωση του Όθωνα και έπειτα, εγκατέλειψε την πολιτική οριστικά μετά τις αντικοινοβουλευτικές πρακτικές της κυβέρνησής του και τις ταραχές που ξεσήκωσαν τον χειμώνα του 1874-1875, τα λεγόμενα Στηλιτικά.

Κυβέρνηση Βούλγαρη
Βασιλευομένη δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού9 Φεβρουαρίου 1874
Ημερομηνία διάλυσης27 Απριλίου 1875
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΔημήτριος Βούλγαρης
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1874
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1873
Θητεία νομοθετικού σώματος14 Φεβρουαρίου 1873 - 26 Απριλίου 1874 (Ε' κοινοβουλευτική περίοδος)
25 Ιουλίου 1874 - 28 Μαρτίου 1875 (ΣΤ' κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1875

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Δεληγιώργη και με βάση τις αλλαγές στην δύναμη των παρατάξεων που είχαν συμβεί λόγω των εκλογών του ίδιου έτους, το κόμμα του Κουμουνδούρου είχε την μεγαλύτερη πλειοψηφία στην νέα βουλή. Παρόλα αυτά, όμως, ο βασιλιάς επέλεξε να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δημήτριο Βούλγαρη, αν και αριθμούσε μόνο 12 υποστηρικτές-βουλευτές. Ο Βούλγαρης σχημάτισε μεν κυβέρνηση, αλλά μην έχοντας την πλειοψηφία αδυνατούσε στην ουσία να κυβερνήσει. Τους επόμενους μήνες, ο Βούλγαρης υπέβαλε δυο φορές την παραίτησή του, αλλά ο βασιλιάς δεν τις έκανε δεκτές. Αποφάσισε την προκήρυξη νέων εκλογών για τον Ιούνιο του 1874 και η κυβέρνηση Βούλγαρη κατέκτησε την πλειοψηφία.

Στους επόμενους μήνες όμως, άρχισε η διαρροή των βουλευτών, έτσι που τον Νοέμβριο του 1875 και όταν ήλθε προς ψήφιση στη Βουλή ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, δεν υπήρχε ο απαιτούμενος από το Σύνταγμα αριθμός παρόντων βουλευτών για να ψηφιστεί ο νόμος. Ο προσκείμενος στον Βούλγαρη πρόεδρος της Βουλής Ιωάννης Ζάρκος ξεκίνησε μια πρακτική που συνεχίστηκε και τους επόμενους μήνες, να μετατρέπει τον αριθμό των παρόντων βουλευτών ερμηνεύοντας το άρθρο 56 του Συντάγματος του 1864 κατά το δοκούν και ξεσηκώνοντας τον πολιτικό και νομικό κόσμο της χώρας με τις αντισυνταγματικές πρακτικές του. Ο βασιλιάς υπό το βάρος της κατακραυγής (που πλέον αφορούσε και τον ίδιο, για τις επιλογές του) ζήτησε και πήρε την παραίτηση της κυβέρνησης.[1]

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

Επεξεργασία

[2]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Ανδρέας Δημητρόπουλος: Οι ελληνικές κυβερνήσεις: 1843 - 2004, σελ. 27
  2. ΦΕΚ Α6 /1874, Α/19 1874, Α38 / 1874