Η Κυρρηστική ήταν αρχαία χώρα στη περιοχή της Συρίας που εκτεινόταν μεταξύ του όρους Αμανού, δυτικά, της Κομμαγηνής, βόρεια, του Ευφράτη (ανατολικά) και της Χαλκιδικής της Συρίας και του ποταμού Ορόντη, (νότια).[1][2]

Χάρτης της αρχαίας Συρίας. Η Κυρρηστική φαίνεται επάνω αριστερά ("Cyrrhestica")

Κυριότερες πόλεις της Κυρρηστικής πολλών από τις οποίες έχουν διασωθεί και νομίσματα, ήταν η Κύρρος, πρωτεύουσα αυτής,[1] από την οποία και ονομάσθηκε η χώρα, η Βέροια Συρίας, (το σημερινό Χαλέπι), η Ιερόπολις ή Ιεράπολη Συρίας, (η παλαιά Βαμβύκη), η Ηράκλεια που απείχε περί τα 4 χλμ. από το αρχαίο ιερό της Κυρρηστίδος Αθηνάς που λατρεύονταν ιδιαίτερα στη περιοχή, καθώς και άλλες μικρότερες πόλεις όπως ο Εύρωπος, η Νικατορίς, το Ζεύγμα (παρά τον Ευφράτη) και ο Μελεάγρου Χάραξ.[3]

Κατά τους χρόνους του Μ. Αλεξάνδρου της χώρας αυτής και ιδιαίτερα της πόλης Βαμβύκης δυνάστευε ο Αρχιερέας Αβδ Χαδάδ (ή Αμπντ. Χαντάντ) στο όνομα του οποίου είχαν κοπεί νομίσματα. Στην εποχή των Επιγόνων Βασιλείς της περιοχής ήταν οι Σελευκίδες. Στη χώρα αυτή συνελήφθη το 286 π.Χ. ο Δημήτριος ο Πολιορκητής από τον Σέλευκο.

Οι Κυρρηστές, όπως αναφέρονταν οι κάτοικοι της χώρας θεωρούνταν από τους πλέον απείθαρχους υπηκόους των Σελευκιδών. Αυτό αποκαλύπτεται από την μεγάλη στάση τους, επί Αντιόχου Γ΄ του Μεγάλου, που τελικά καταβλήθηκε με τακτική μάχη, όταν υποκινούμενοι από τον Αχαιό, αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Ηγεμόνα τους στην κατά Βαβυλώνα εκστρατεία του. Επί Αντιόχου του Γρυπού τύραννος της Κυρρηστικής ήταν ο Ηρακλείων και μετά τον θάνατο αυτού η σύζυγός του Λαοδίκη Δ' της Συρίας και στη συνέχεια ο γιος του Διονύσιος. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους η Κυρρηστική καταλήφθηκε και κατέστη επαρχία της Ασίας.[1] Αργότερα η χώρα αυτή περιήλθε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από την οποία και την κατέλαβαν οι Άραβες περί τον 7ο αιώνα (μ.Χ.).

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Νέα Δομή. Τόμος 19, σελ 158
  2. Historia tes Hellados, Γεωγραφία της Ελλάδος, ΙΘ
  3. Carl Ritter, Erdkunde, vol. x. p. 928.
  • Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.11ος, σ.810.
  • Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τ.ΙΕ΄, σ.495-496
  • Νέα Δομή. Τόμος 19, σελ 158