Κωνσταντίνος Πάλλης (αντιστράτηγος)

Αυτό το λήμμα αφορά τον στρατηγό του Ελληνικού Στρατού. Για τον συνταγματάρχη, δείτε: Κωνσταντίνος Πάλλης (συνταγματάρχης).

Ο Κωνσταντίνος Πάλλης (1871–1941) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, που υπηρέτησε ως αρχηγός του Επιτελείου (επιτελάρχης) της Στρατιάς Μικράς Ασίας την περίοδο 1920-22, κατά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1919–22, και ως Αρχηγός του ΓΕΣ κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940-41. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου.

Κωνσταντίνος Πάλης
Γέννηση	5 Μαρτίου 1871
Θάνατος	1941 Αθήνα
Χώρα	Ελλάδα
Κλάδος	Ελληνικός Στρατός Ξηράς
Εν ενεργεία	1893 - 1916 1920 - 1923 1940 - 1941
Βαθμός	Αντιστράτηγος
Διοικήσεις	Επιτελείο του Γενικού Στρατηγείου Επιτελάρχης Στρατιάς Μικράς Ασίας (Νοε - Μάιος 1922) Επιτελάρχης του ΓΕΣ
Μάχες/πόλεμοι	Ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897 Βαλκανικοί Πόλεμοι Μικρασιατική εκστρατεία
Ιδιότητα	Υπουργός, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (7 Δεκεμβρίου 1935 - 2 Ιουνίου 1936) Αρχηγός ΓΕΣ (1940 - 1941)
δεδομένα ()

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Μαρτίου 1871, και εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων αποφοιτώντας το 1893 ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897 συμμετείχε ως ανθυπολοχαγός στο εκστρατευτικό σώμα που εστάλη στην Κρήτη υπό το συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο.

Το 1904 έγινε υπολοχαγός, και ακολούθησαν οι προαγωγές σε λοχαγό Β΄ τάξης (1910) και λοχαγό Α΄ τάξης (1911). Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-13) υπηρέτησε ως επιτελικός αξιωματικός στο Γενικό Στρατηγείο του πρίγκηπα-διαδόχου, και αργότερα βασιλέα, Κωνσταντίνου. Το 1913 προήχθη σε ταγματάρχη, το 1915 σε αντισυνταγματάρχη, και το 1917 σε συνταγματάρχη. Την περίοδο 1915-17 υπήρξε επικεφαλής του 3ου Γραφείου του ΓΕΣ, υπεύθυνος για το σχεδιασμό και εποπτεία συνολικά της εκπαίδευσης του Ελληνικού Στρατού.

Εξαιτίας των βασιλικών του φρονημάτων, απελύθη από το στράτευμα μένοντας εκτός την περίοδο 1917-20, περίοδο εξουσίας του Κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά μετά τη νίκη της φιλοβασιλικής και σφόδρα αντιβενιζελικής Ηνωμένης Αντιπολίτευσης στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία με το βαθμό του συνταγματάρχη και τοποθετήθηκε επιτελάρχης της Στρατιάς Μικράς Ασίας, υπό τον διοικητή αυτής, αντιστράτηγο Αναστάσιο Παπούλα.

Παρέμεινε στη θέση του μέχρι την απομάκρυνση του Παπούλα στις 23 Μαΐου 1922, οπότε και ζήτησε να μετατεθεί, γεγονός που έγινε. Μετά τη μεγάλη τουρκική επίθεση και την απομάκρυνση και του διαδόχου του Παπούλα στην ηγεσία της Στρατιάς Μικράς Ασίας, αντιστράτηγου Γεωργίου Χατζανέστη, ο Πάλλης τοποθετήθηκε πάλι στις 26 Αυγούστου 1922 στη θέση του επιτελάρχη της ταχύτατα πια αποσυντιθέμενης στρατιάς, υπό τον νέο διοικητή αυτής, αντιστράτηγο Γεώργιο Πολυμενάκο.

Αποστρατεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1923. Το 1927, το Ειδικό Στρατιωτικό Συμβούλιο αποφάσισε την επανενεργοποίησή του και προαγωγή του σε αντιστράτηγο, αλλά ο Πάλλης αρνήθηκε και επέμεινε στην αποστρατεία του.

Στις 7 Δεκεμβρίου 1935 διορίστηκε Γενικός Διοικητής της Μακεδονίας (οι γενικοί διοικητές, αντίστοιχοι με τους σημερινούς περιφερειάρχες, αλλά με μεγαλύτερη ακόμα εξουσία, δεν ήταν αιρετοί τότε, αλλά διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση και είχαν εξουσίες παραπλήσιες με υπουργού στον τομέα ευθύνης τους) από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δεμερτζή, θέση που διατήρησε και υπό τον διάδοχο του Δεμερτζή, Ιωάννη Μεταξά, μέχρι την παραίτησή του στις 2 Ιουνίου 1936.

Με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Πάλλης ανακλήθηκε ακόμα μια φορά στην ενεργό υπηρεσία και τοποθετήθηκε αρχηγός του ΓΕΣ, με το βαθμό του αντιστράτηγου, θέση που διατήρησε μέχρι το Φεβρουάριο του 1941. Απεβίωσε την ίδια χρονιά, σε ηλικία 70 ετών.

Σύμφωνα με τον Βίκτωρα Δούσμανη, αρχηγό του ΓΕΣ όταν ο Πάλλης ήταν επιτελάρχης της Στρατιάς Μικράς Ασίας, ο Πάλλης ήταν αξιωματικός μαθήσεως και πείρας πολεμικής, κάτι που δεν ίσχυε για μεγάλο αριθμό των αξιωματικών τότε, σύμφωνα πάλι με τον ίδιο.