Κώστας Σούκουλης
Ο Κώστας Σούκουλης (15 Ιανουαρίου 1951 - 14 Μαρτίου 2024) ήταν Συνεργαζόμενος Ερευνητής στο Εργαστήριο Έιμς (Ames Laboratory) και Διακεκριμένος Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής στο Πολιτιακό Πανεπιστήμιο της Άιοβα στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής Συμπυκνωμένης Ύλης και Οπτικής.
| Κώστας Σούκουλης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 15 Ιανουαρίου 1951 Άγιος Ιωάννης Κορινθίας |
| Θάνατος | 14 Μαρτίου 2024 (73 ετών) Έιμς |
| Υπηκοότητα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ελλάδα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Σικάγου και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Βραβεύσεις | Max Born Award (2014), βραβείο Χούμπολτ, Descartes Prize (2005), James C. McGroddy Prize for New Materials (2013), συνεργάτης της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής, Fellow of the Optical Society, μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης και επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (2011) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | φυσική |
| Επηρεάστηκε από | Ελευθέριος Ν. Οικονόμου |
| Ιδιότητα | φυσικός και διδάσκων πανεπιστημίου |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1951, στον Άγιο Ιωάννη Κορινθίας.[1] Έλαβε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1974, το μεταπτυχιακό (1975) και το διδακτορικό (1978) του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Από το 1978 έως το 1981 εργαζόταν στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, για τρία χρόνια (1981-84) εργάστηκε στην εταιρεία Exxon Research and Engineering Co, και από το 1984 εργαζόταν στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊόβα και το Εργαστήριο Έιμς. Επίσης, από το 1984 έως τον θάνατό του ήταν μέλος του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΗΔΛ-ΙΤΕ) στο Ηράκλειο Κρήτης.[2] Απεβίωσε στις 14 Μαρτίου 2024 σε ηλικία 73 ετών.[3]
Έρευνα
ΕπεξεργασίαΟ Σούκουλης και οι συνεργάτες του στο Εργαστήριο Έιμς του Πολιτιακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα πρότειναν το 1990 και το 1994, τον φωτονικό κρυσταλλικό σχεδιασμό (δικτύωμα διαμαντιού[4][5] και δομή από σωρό ξύλου,[6] αντίστοιχα), ο οποίος έδωσε το μεγαλύτερο αμφικατευθυντικό φωτονικό φάσμα. Πολλές επιστημονικές ομάδες ανά τον κοσμό χρησιμοποιούν ακόμη τη δομή του με σωρούς ξύλου για την κατασκευή φωτωνικών κρυστάλλων σε οπτικά μήκη κύματος, την ενίσχυση της τυχαίας εκπομπής και την παραγωγή νανολέιζερ με χαμηλή τιμή κατωφλίου. Ο Σούκουλης και ο Βέγκενερ (Wegener) αναπαριστούν μαγνητικές αποκρίσεις[7] και αρνητικό δείκτη διάθλασης σε οπτικές συχνότητες[8] σε μετα-υλικά, που δεν υπάρχουν σε φυσική ύλη. Σε άλλα πεδία έρευνας του περιλαμβάνονται το φως και ο εντοπισμός Άντερσον, τυχαία λέιζερ, η γραφίνη και η πλασμονική.
Βραβεύσεις
Επεξεργασία- Είναι συνεργάτης της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικών (APS), της Αμερικανικής Εταιρείας Οπτικών (OSA) και του Αμερικανικού Συνδέσμου για την Πρόοδο της Επιστήμης (AAAS).
- Είναι κάτοχος του Βραβείου Έρευνας Χούμπολτ (2002) και ο πρώτος κάτοχος της τιμητικής έδρας Φυσικής "Frances M. Craig" του Πολιτιακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα (2007).
- Μοιράστηκε το Βραβείο Ντεκάρτ από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τους Τζον Πέντρι, Ντέιβιντ Σμιθ, Εκμέλ Οζμπάι και Βέγκενερ το 2005, για τη συνεισφορά του στα μετα-υλικά.
- Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Βρίγιε στις Βρυξέλλες (2011).
- Σούκουλης, Πέντρυ και Σμιθ είναι κάτοιχοι του Βραβείου APS James C. McGroddy Prize του 2013 για την «ανακάλυψη των μετα-υλικών».
- Κάτοχος του Βραβείου Μαξ Μπορν 2014 από την Αμερικανική Εταιρεία Οπτικών.
- Το 2014 και το 2015 εξελέγη στους καλύτερους ερευνητές από το Reuters.
- Κάτοχος του Μεταλλίου Rolf Landauer της Διεθνούς Εταιρείας ETOPIM (2015).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «ΚΩΣΤΑΣ ΣΟΥΚΟΥΛΗΣ - Πρωτοπόρος στην έρευνα μετα-υλικών». www.ellines.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Costas M. Soukoulis - Curriculum Vitae» (PDF). soukoulis.physics.iastate.edu. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016.
- ↑ korinthosTV (15 Μαρτίου 2024). «Κωνσταντίνος Σούκουλης: "Έφυγε" από τη ζωή ο διακεκριμένος Κορίνθιος ερευνητής και ακαδημαϊκός». KorinthosTV. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2024.
- ↑ Ho, K. M.; Chan, C. T.; Soukoulis, C. M. (1990-12-17). «Existence of a photonic gap in periodic dielectric structures». Physical Review Letters 65 (25): 3152–3155. doi:. http://link.aps.org/doi/10.1103/PhysRevLett.65.3152.
- ↑ Chan, C. T.; Ho, K. M.; Soukoulis, C. M. (1991-01-01). «Photonic Band Gaps in Experimentally Realizable Periodic Dielectric Structures» (στα αγγλικά). EPL (Europhysics Letters) 16 (6): 563. doi:. ISSN 0295-5075. http://stacks.iop.org/0295-5075/16/i=6/a=009.
- ↑ Ho, K. M.; Chan, C. T.; Soukoulis, C. M.; Biswas, R.; Sigalas, M. (1994-02-01). «Photonic band gaps in three dimensions: New layer-by-layer periodic structures». Solid State Communications 89 (5): 413–416. doi:. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/003810989490202X.
- ↑ Linden, Stefan; Enkrich, Christian; Wegener, Martin; Zhou, Jiangfeng; Koschny, Thomas; Soukoulis, Costas M. (2004-11-19). «Magnetic Response of Metamaterials at 100 Terahertz» (στα αγγλικά). Science 306 (5700): 1351–1353. doi:. ISSN 0036-8075. PMID 15550664. http://science.sciencemag.org/content/306/5700/1351.
- ↑ Soukoulis, Costas M.; Linden, Stefan; Wegener, Martin (2007-01-05). «Negative Refractive Index at Optical Wavelengths» (στα αγγλικά). Science 315 (5808): 47–49. doi:. ISSN 0036-8075. PMID 17204630. http://science.sciencemag.org/content/315/5808/47.