Λάμπρος Φωτιάδης
Ο Λάμπρος Φωτιάδης (1752-1805) ήταν Έλληνας λόγιος και διαφωτιστής του 18ου αιώνα.
Λάμπρος Φωτιάδης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λάμπρος Φωτιάδης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1752 Ιωάννινα[1] |
Θάνατος | 1805 |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας ποιητής |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1752. Έχει χαρακτηριστεί πολλές φορές «Διδάσκαλος του Γένους».
Το όνομα του Φωτιάδη έχει συνδεθεί άρρικτα με το γλωσσικό ζήτημα και την αλληλογραφία του με το Δημήτριο Καταρτζή-Φωτιάδη (1730-1807).
Το εύρος της ποιητικής του παραγωγής ήταν μεγάλο όπως μαρτυρεί ο μαθητής του Δημήτριος Σχινάς σε σχετική «Νεκρολογία» του:
«συνέθετο Ποιήματα παντοία: Ανακρεόντεια, λέγω, Ημιιάμβεια, Ηρωελεγεία, Ηρωικά, Σαπφικά, Πινδαρικά, Τροχαϊκά, Επίμικτα, Ιαμβεία, Πτερύγια, Βωμούς, Πελέκεις, Ωά, Σύριγγας, και ως έπος ειπείν, πάντα Ποιήσεως είδη της Ποιητικής ιδέας και στομβότητος ου κατόπιν απολειπόμενα». [2]
Διετέλεσε σχολάρχης στην Ακαδημία του Βουκουρεστίου επί δεκατρία χρόνια. Ερμήνευσε τα έργα των δέκα ρητόρων, ολόκληρο τον Ξενοφώντα, τις Μούσες του Ηροδότου, τα συγγράμματα του Θουκυδίδη, τους λόγους του Γρηγορίου, και πολλά άλλα.
Απεβίωσε στο Βουκουρέστι το 1805.
Η αναφερόμενη ως εικόνα του είναι ξυλογραφία από το περιοδικό Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού του 1863.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ www
.biolex .ios-regensburg .de /BioLexViewview .php?ID=1533. - ↑ Δημήτριος Σχινάς, Ερμής ο Λόγιος, 15 Μαρτίου 1811 (Βλ. Διαμαντοπούλου 2013, 294).
Πηγές
Επεξεργασία- Πανδώρα, Τεύχος 99. Αθήναι. 1854. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2010.[νεκρός σύνδεσμος]
- Διαμαντοπούλου, Λίλια: «Ο Λάμπρος Φωτιάδης (1752-1805) ποιητής», Μνημοσύνη. Ετήσιον περιοδικόν της εταιρείας ιστορικών σπουδών επί του νεώτερου Ελληνισμού, τ. 19, Πρακτικά συνεδρίου «Λόγιοι της Τουρκοκρατίας», Αθήνα 2013, σ. 289-314. https://www.academia.edu/6970302/_Ο_Λάμπρος_Φωτιάδης_17521805_ποιητής_Μνημοσύνη._Ετήσιον_περιοδικόν_της_εταιρείας_ιστορικών_σπουδών_επί_του_νεώτερου_Ελληνισμού_τ._19_Πρακτικά_συνεδρίου_Λόγιοι_της_Τουρκοκρατίας_Αθήνα_2013_σ._289-314