Λανδούλφος Ε΄ του Μπενεβέντο

Ο Λανδούλφος Ε΄ (απεβ. τον Σεπτέμβριο του 1033) από τον Οίκο των Λανδουλφιδών (της Κάπουας) ήταν πρίγκιπας του Μπενεβέντο από τον Μάιο του 987, όταν συγκυβέρνησε για πρώτη φορά με τον πατέρα του Πανδόλφο Β΄, μέχρι το τέλος του. Ήταν ο κύριος πρίγκιπας από το τέλος τού πατέρα του το 1014.

Λανδούλφος Ε΄ του Μπενεβέντο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ος αιώνας Ιταλία
Θάνατος	Σεπτέμβριος 1033
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Πάντουλφ Γ΄ του Μπενεβέντο Πάπας Βίκτωρ Γ΄ Ατενόλφος του Μπενεβέντο
Γονείς	Πανδόλφος Β΄ του Μπενεβέντο
Αδέλφια	Πανδόλφος Δ΄ της Κάπουα Μαρία του Αμάλφι και της Κάπουα
Οικογένεια	Λανδουλφίδες

Βιογραφία

Το 999 ο Όθωνας Γ΄ της Γερμανίας επισκέφτηκε το ιερό του Αγίου Μιχαήλ του Αρχαγγέλου στο Mόντε Γκαργκάνo. Κατά την επιστροφή του μέσω του Μπενεβέντο, υπέγραψε καταστατικό υπέρ της μονής της Σάντα Σοφία στις 11 Μαρτίου. Η Σάντα Σοφία ήταν το οικογενειακό ίδρυμα τού κλάδου τού Λανδούλφου Ε΄ και πιθανότατα λειτουργούσε ως ένα είδος δυναστικού μαυσωλείου. Για άγνωστους λόγους, ο Όθωνας Γ΄ και οι πρίγκιπες του Μπενεβέντο είχαν μία σύγκρουση το 1000, πιθανώς για τα λείψανα του Αγίου Βαρθολομαίου, προστάτη του Μπενεβέντο, στον οποίο ο Όθων είχε κατασκευάσει μία νέα εκκλησία στην νήσο Τιβερίνα -τη Σαν Μπαρτολομέο αλ'Ίζολα- μόλις πρόσφατα. Σύμφωνα με τα Χρονικά του Μπενεβέντο (Annales Beneventani), ο "βασιλιάς Όθωνας Γ΄ με μεγάλο στρατό πολιόρκησε το Μπενεβέντο" (Otto rex cum magno exercitu obsedit Benevento). Ωστόσο τίποτε δεν προέκυψε από αυτό, εκτός ίσως από την παράδοση ορισμένων λειψάνων (το δέρμα του Αγ. Βαρθολομαίου;).

Το 1003 μία εξέγερση με επικεφαλής τον Άντελφερ κόμη του Αβελλίνο, έδιωξε τον Λανδούλφο Ε΄ και τον πατέρα του από το Μπενεβέντo. Οι πρίγκιπες δεν έμειναν όμως για πολύ εξόριστοι. Το 1005 τους βρίσκουμε πάλι να κυβερνούν από την πρωτεύουσά τους. Όμως η εξέγερση ήταν ένα κακό σημάδι: οι εμφύλιες αναταραχές αυξάνονταν στο πριγκιπάτο.

Έκανε τον γιο του Πανδόλφος Γ΄ συγκυβερνήτη στο Μπενεβέντο το 1012 ή περίπου εκεί. Δύο χρόνια αργότερα, ο Πανδόλφος Β΄ ο Πρεσβύτερος απεβίωσε, αφήνοντας τον Λανδούλφο Ε΄ μοναδικό πρίγκιπα με τον γιο του. Αμέσως μετά το τέλος, οι πολίτες του Μπενεβέντο εξεγέρθηκαν κατά του Λανδούλφου Ε΄ και του Πανδόλφου Γ΄. Η εξέγερση, σε αντίθεση με την προηγούμενη του Άντελφερ, δεν κατάφερε να αποσπάσει τους πρίγκιπες από την εξουσία. Ωστόσο, οι πολίτες έκαναν παραχωρήσεις εξουσίας στην αριστοκρατία της πόλης. Τα Χρονικά (Annales) λένε ότι "έγινε η πρώτη κοινότητα" (facta est communitas prima).

Ο Λανδούλφος Ε΄ αναγκάστηκε να υποταχθεί στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, της οποίας ο κατεπάνω της Ιταλίας Βασίλειος Βοϊωάννης είχε κτίσει την οχυρή πόλη της Τρόια κοντά. Το 1022 ο βασιλιάς Ερρίκος Β΄ της Γερμανίας ένωσε τον στρατό του με δύο άλλους στρατούς υπό τον Πόπο της Ακουιλέια και τον Πελεγρίνο της Κολωνίας στο Μπενεβέντο, το οποίο υποτάχθηκε μετά από μία γρήγορη πολιορκία. Από εκεί βάδισαν προς την Τρόια, αλλά δεν κατάφεραν να την πάρουν. Μετά την υποταγή στον βασιλιά, ο Λανδούλφος Ε΄ δεν αναφέρεται ξανά στις σελίδες της ιστορίας μέχρι το τέλος του. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Πανδόλφος Γ΄. Ο άλλος γιος του, ο Ατενούλφος, αργότερα εξελέγη ηγέτης των Νορμανδών στη Νότια Ιταλία.

Ακόμη περισσότερο από τη βασιλεία τού πατέρα του, ο Λανδούλφος Ε΄ γνώρισε την παρακμή τού πριγκιπάτου. Αναγκασμένο να υποταχθεί τόσο στον Αυτοκράτορα (της Κωνσταντινούπολης), όσο και στον βασιλιά Ερρίκο Β΄, το Μπενεβέντο δύσκολα θα μπορούσε πλέον να διεκδικήσει ακόμη και μία de facto ανεξαρτησία. Επιπλέον, ο Λανδούλφος Ε΄ στη μακρά περίοδο (47 ετών) της διακυβέρνησής του είδε τις απαρχές μίας Βυζαντινής αναζωπύρωσης στην Απουλία, και την απάντηση των Λομβαρδών. Το Μπενεβέντο έκανε ό,τι μπορούσε για να είναι στη νικήτρια πλευρά, και πρόσφερε στους αντι-Βυζαντινούς αντάρτες μόνο μυστική υποστήριξη. Με το τέλος του, το άλλοτε μεγάλο πριγκιπάτο είχε μειωθεί εδαφικά σε λίγο περισσότερο από την πόλη και την γύρω ύπαιθρό της.

Οικογένεια

Είχε τέκνα:

• Πανδόλφος Γ΄ απεβ. 1060, πρίγκιπας το υΜπενεβέντο.
• Ατενούλφος άκμασε 1040-1042, ηγέτης Νορμανδών μισθοφόρων.
• πάπας Βίκτωρ Γ΄ 1027-1087, κοσμικό όνομα Ντάουφερ/Νταουφέριο.

Πηγές

• Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LXIII Labroca – Laterza . Ρώμη, 2004.