Βασίλειος Βοϊωάννης
Ο Βασίλειος Βοϊωάννης, Βουγιανός από τους λατίνους συγγραφείς, ήταν βυζαντινός στρατηγός και Κατεπάνω της Ιταλίας από το 1017[1] έως το 1027[2]. Ένας από τις μεγαλύτερους βυζαντινούς στρατηγούς του χρόνου του. Με τα κατορθώματά του έδωσε τη δυνατότητα στην βυζαντινή αυτοκρατορία να γίνει υπολογίσιμη δύναμη στη νότια Ιταλία μετά από αιώνες παρακμής.
| Βασίλειος Βοϊωάννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1017 |
| Θάνατος | 11ος αιώνας (πιθανώς) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Εξακουστός Βοϊωάννης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατεπάνω της Ιταλίας (1017–1027) |
Μετά το διορισμό του από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ τον Δεκέμβριο του 1017, ζήτησε αμέσως ενισχύσεις από την Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του Λομβαρδού ηγέτη Μέλη. Το αίτημα του έγινε δεκτό και στάλθηκε η ελίτ της φρουράς των Βάραγγων. Οι δύο δυνάμεις συναντήθηκαν στις όχθες του ποταμού Οφάντο κοντά στις Κάννες, όπου ο Βασίλειος πέτυχε αποφασιστική νίκη.
Ο Βοϊωάννης για προστασία της περιοχής έχτισε ένα μεγάλο φρούριο στα Απέννινα όπου φύλαγε την είσοδο του κάμπου της Απουλίας. Ίδρυσε την Τροία μία νέα πόλη δίνοντας το όνομά της αρχαίας πόλης της Μικράς Ασίας. Σύντομα, όλο το Μεσοτζιόρνο είχε περάσει στην βυζαντινή εξουσία, με εξαίρεση το Δουκάτο του Μπενεβέντο, το οποίο παρέμεινε πιστό στον παπισμό.
Τρομαγμένος από την αλλαγή στο νότο, ο Πάπας Βενέδικτος πήγε βόρεια το 1020 στο Μπάμπεργκ να συνεννοηθεί με τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Ερρίκο Β΄. Ο αυτοκράτορας δεν έλαβε άμεση δράση, αλλά τα γεγονότα του επόμενου έτους τον έπεισαν να παρέμβει. Ο Βοϊωάννης και ο νέος σύμμαχος του Πρίγκιπας Πανδόλφος της Κάπουα βάδισε κατά του Μέλη και του Ντάτους και κατέλαβαν τον πύργο του στο Καριγκλιάμο. Στις 15 Ιουνίου, ο Ντάτους ήταν δεμένος σε ένα σακί μαζί με μια μαϊμού, έναν κόκορα, και ένα φίδι και ρίχτηκε στη θάλασσα. Το επόμενο έτος, σε απάντηση, ένας τεράστιος ρωμαϊκός αυτοκρατορικός στρατός βάδισε στο νότο για να επιτεθεί στο νέο φρούριο της Τροίας. Η φρουρά δεν έπεσε ποτέ. Ο Βοϊωάννης χορήγησε προνόμια στην πόλη για την πίστη της σε αυτόν.
Το 1025, ο Βοϊωάννης ετοιμαζόταν να οδηγήσει μια νέα Σικελική εκστρατεία με εντολή του αυτοκράτορα Βασίλειου Β', όταν ο αυτοκράτορας πέθανε. Ο νέος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ακύρωσε την αποστολή, και ο κατεπάνω πήγε βόρεια να βοηθήσει τον Πανδούλφο να ανακαταλάβει την Κάπουα που είχε καταλάβει ο Ερρίκος Β΄ τρία χρόνια νωρίτερα. Ο Βοϊωάννης πρόσφερε στον νέο πρίγκιπα της Κάπουα, Πανδούλφο της Τιάνο, ασφαλή μετάβαση στη Νάπολη και την αποδοχή της παραίτησης του τον Μάιο του 1026. Αυτή ήταν η τελευταία σημαντική εκστρατεία του. Στο 1027, ανεκλήθη. Κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα, η βυζαντινή επιρροή στην Ιταλία μειώθηκε σταθερά στο μηδέν.
Το 1041, ο γιος του Εξακουστός Βοϊωάννης ονομάστηκε κατεπάνω, αλλά δεν κράτησε παραπάνω από ένα χρόνο στην θέση.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Catherine Holmes, University College, Oxford - Roman Emperors DIR Basil II.
- ↑ Ferdinand Chalandon, Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile, Paris, 1907.
Πηγές Επεξεργασία
- John Julius Norwich, The Normans in the South 1016-1130, Longmans London, 1967