Λαϊκή συνέλευση

Μια λαϊκή συνέλευση (ή λαϊκή συνέλευση ) είναι μια συγκέντρωση που καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα που έχουν σημασία για τους συμμετέχοντες. Οι συνελεύσεις τείνουν να είναι ελεύθερα ανοιχτές στη συμμετοχή και να λειτουργούν με άμεση δημοκρατία . Ορισμένες συνελεύσεις είναι από άτομα από μια τοποθεσία, ορισμένες από ένα δεδομένο χώρο εργασίας, βιομηχανίας ή εκπαιδευτικού ιδρύματος, άλλες καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα συγκεκριμένο ζήτημα.

Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει συγκεντρώσεις που αφορούν, τι νιώθουν οι συμμετέχοντες, τις επιπτώσεις ενός δημοκρατικού ελλείμματος σε αντιπροσωπευτικά δημοκρατικά συστήματα . ^[1] Μερικές φορές δημιουργούνται συνελεύσεις για να σχηματίσουν μια εναλλακτική δομή εξουσίας, άλλες φορές συνεργάζονται με άλλες μορφές διακυβέρνησης .

Ως κυβέρνηση Επεξεργασία

Αρχαία Ελλάδα Επεξεργασία

Αθήνα Επεξεργασία

Στην αθηναϊκή δημοκρατία η Εκκλησία ήταν η συνέλευση όλων των ανδρών πολιτών.

Μοντέρνοι καιροί Επεξεργασία

Νέα Αγγλία Επεξεργασία

Η συνεδρίαση της πόλης είναι το παραδοσιακό διοικητικό όργανο της πόλης της Νέας Αγγλίας, το οποίο στην παραδοσιακή του μορφή είναι ανοιχτό σε όλους τους ενήλικες κατοίκους για να συζητήσουν και να ψηφίσουν τα κύρια ζητήματα της κυβέρνησης της πόλης. Ιδρύθηκε στην εποχή της αποικιοκρατίας ως απόρροια των εκκλησιαστικών συναντήσεων, οι οποίες στη συνέχεια εκκοσμικεύτηκαν ως μια καθαρά κυβερνητική συνάντηση. ^[2] Αν και οι μεγαλύτερες πόλεις έχουν από τότε μετακινηθεί σε πιο αντιπροσωπευτικές μορφές διακυβέρνησης, εξακολουθεί να εφαρμόζεται ευρέως σε μικρότερες και πιο αγροτικές κοινότητες.

Η παρόμοια ονομαζόμενη συνεδρίαση του δημαρχείου, όπου οι πολιτικοί συναντώνται με τους ψηφοφόρους τους και συζητούν θέματα, έχει το όνομά της και προορίζεται να μοιάζει με τη συνεδρίαση της πόλης.

Παραδείγματα Επεξεργασία

Συνέλευση Επιμελητείας
Μπολιβαριανοί Κύκλοι
Ευρωπαϊκή Συνέλευση για την Κλιματική Δικαιοσύνη 2010
Occupy κίνημα 2011
Συνελεύσεις κίνησης 15M 2011–σήμερα

Αργεντινή οικονομική κρίση (1999–2002) Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης της Αργεντινής (1999–2002) πολλοί Αργεντινοί πολίτες άρχισαν να συμμετέχουν και να οργανώνουν τις δράσεις τους μέσω συνελεύσεων.

Μετά το κλείσιμο, το τυπογραφείο Chilvert καταλήφθηκε από εργάτες που οργανώθηκαν μέσω μιας συνέλευσης. Μέσα σε λίγες εβδομάδες από τότε άνοιξε ξανά, σαν ένας συνεταιρισμός εργαζομένων Chilvert και τύπωσε ένα βιβλίο με το όνομα Que son las Asembleas Populares; ή Τι είναι οι Λαϊκές Συνελεύσεις;, ^[3] μια συλλογή άρθρων που γράφτηκαν από γνωστούς διανοούμενους Miguel Bonasso, Stella Calloni και Rafael Bielsa καθώς και από εργάτες και συμμετέχοντες στις συνελεύσεις.

Όπως και με άλλους χώρους εργασίας, ^[4] το εργοστάσιο εκτύπωσης σώθηκε από το κλείσιμο με τις ενέργειες μιας λαϊκής συνέλευσης. Ο στρατός και η αστυνομία εμποδίστηκαν να εισέλθουν στο εργοστάσιο αφού η λαϊκή συνέλευση της Πομπέγια κάλεσε τους κατοίκους της γειτονιάς να προστατεύσουν τον χώρο εργασίας. Μεμονωμένοι αστυνομικοί εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους εργάτες και τη λαϊκή συνέλευση και ζήτησαν επιτυχώς από τον δικαστή να ακυρώσει την εντολή του για κατάληψη του εργοστασίου από την αστυνομία.

Το κίνημα των συνελεύσεων αναφέρεται ότι ανέβηκε στην εξουσία γρήγορα και έπεσε από οποιαδήποτε σημαντική σημασία μέσα σε μήνες. Αναφέρεται ^[5] ότι ο Grigera συνοψίζει την ανάλυσή του για τις καταστάσεις asambleas

«ανεξάρτητα από το πόσο προοδευτικές ή «προχωρημένες» λέγεται ότι είναι οι κοινωνικές σχέσεις, οι μορφές λήψης αποφάσεων και οι δραστηριότητες των asambleas, η μικρή τους κλίμακα, η έλλειψη επιρροής και ο ελαττωματικός συντονισμός μεταξύ τους και άλλων κινημάτων καθιστούν αυτό το κίνημα ανίκανο να ξεπεράσει πολύ στενούς περιορισμούς».

Cherán (2011 - σήμερα) Επεξεργασία

Η πόλη Cherán στο Μεξικό είδε ένοπλους πολίτες να εκδιώκουν τη διεφθαρμένη αστυνομία, τα καρτέλ ναρκωτικών και τον δήμαρχο το 2011. Έκτοτε έχουν υιοθετήσει ένα σύστημα λαϊκών συνελεύσεων για τη διακυβέρνηση της πόλης, η οποία είναι κάπως ανεξάρτητη από την κεντρική κυβέρνηση. ^[6]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αυτονομία
Αναρχισμός
Διαβουλευτική δημοκρατία
Άμεση δημοκρατία
Landsgemeinde
Συμμετοχική δημοκρατία
Δημοψήφισμα
Συμβούλιο Τύπου
Εργατικό συμβούλιο
Δημοκρατία στο χώρο εργασίας

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ «BEYOND INSURRECTION. ARGENTINA AND NEW INTERNATIONALISM|Ana c. Dinerstein|The Commoner N.5 Autumn 2002» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2011.
↑ «New England Town Meetings». community.weber.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2021.
↑ "Throw them all out" Argentina's grassroots rebellion|Roger Burbach|Spotlight|2 July 2002
↑ The Argentine rebellion|Roger Burbach|Spotlight|21 February 2002
↑ Debating the lessons of the Argentine Insurrection |Joe Craig|12 May 2006
↑ Cárdenas, Lourdes. «Life Without Politicians: A Mexican Indigenous Community Finds Its Own Way». Truthout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Βίντεο Επεξεργασία

Βίντεο της Λαϊκής Συνέλευσης κατά τη διάρκεια της COP15 έξω από το Bella Centre, Κοπεγχάγη - 16 Δεκεμβρίου 2009
Peoples Assemblies Video από τον Dylan Strain

[Dinerstein-1] «BEYOND INSURRECTION. ARGENTINA AND NEW INTERNATIONALISM|Ana c. Dinerstein|The Commoner N.5 Autumn 2002» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2011.

[2] «New England Town Meetings». community.weber.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2021.

[Burbach-3] "Throw them all out" Argentina's grassroots rebellion|Roger Burbach|Spotlight|2 July 2002

[Burbach2-4] The Argentine rebellion|Roger Burbach|Spotlight|21 February 2002

[Craig-5] Debating the lessons of the Argentine Insurrection |Joe Craig|12 May 2006

[6] Cárdenas, Lourdes. «Life Without Politicians: A Mexican Indigenous Community Finds Its Own Way». Truthout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]