Λεοντία Πορφυρογέννητη

Θυγατέρα του Αυτοκράτορα Λέοντος

Η Λεοντία (457 - μετά το 479) ήταν η κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος Α΄ και της Βερίνας, αδερφή της Αριάδνης.

Λεοντία Πορφυρογέννητη
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση457
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος5ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙούλιος Πατρίκιος
Μαρκιανός
ΓονείςΛέων Α΄ και Βερίνα

Η Λεοντία ήταν η κόρη του αυτοκράτορα Λέοντα Α΄ και της συζύγου του Βερίνας. Ήταν μικρότερη αδελφή της Αριάδνης, αλλά, σε αντίθεση με αυτήν, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι πορφυρογέννητη, επειδή γεννήθηκε κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του πατέρα της (457). Ο Λέων, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο για την στρατιωτική του αξία και δεν είχε οικογενειακούς δεσμούς με τη ρωμαϊκή αριστοκρατία, χρησιμοποιούσε το γάμο των θυγατέρων του για να ενισχύσει τη θέση του. Όπως η Αριάδνη είχε παντρευτεί τον Ζήνωνα, ο γάμος της Λεοντίας σχεδιάστηκε για να την συνδέσει με ένα άλλον που είχε συστατικό μέρος του στρατού, τον γιο του Άσπαρ. Συνέβη, ωστόσο, κατά την αναγγελία του γάμου μεταξύ του γιου του Άσπαρ, του Ιούλιου Πατρίκιου, και της Λεοντίας να ξεσπάσουν ταραχές (470). Για τον κλήρο και το λαό της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν αποδεκτό για έναν αρειανό σαν τον Πατρίκιο να έχει τη δυνατότητα να γίνει αυτοκράτορας. Οι ταραχές σταμάτησαν μόνο όταν αποφασίστηκε ότι πριν παντρευτεί την Λεοντία θα γινόταν ορθόδοξος.

Το 471 ο Πατρίκιος εξαφανίζεται από τα χρονικά: ο πατέρας του Άσπαρ και ο αδελφός του Αρδαβούρος δολοφονήθηκαν με απόφαση του Λέοντα. Η Λεοντία παντρεύτηκε τον Μαρκιανό, το γιο του δυτικού αυτοκράτορα Αρτέμιου: ο γάμος συνέδεσε τους δύο βασιλικούς οίκους της Δύσης και της Ανατολής. Αυτό συνέβη, ωστόσο, όταν το 472 ο Ανθέμιος πέθανε, τον διαδέχθηκε ο Ολύμπριος, και μετά τον θάνατο του Λέοντα τον διαδέχτηκε ο Ζήνωνας στον ανατολικό θρόνο. Διωγμένοι κι από τους δύο θρόνους, ο Μαρκιανός και η Λεοντία έκαναν μια εξέγερση εναντίον του Ζήνωνα, το 479, η οποία βασίστηκε στο δικαίωμα της Λεοντίας στον θρόνο επειδή ήταν πορφυρογέννητη, η εξέγερση όμως καταπνίγηκε. [1] [2] [3] [4] [5]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Alemany, Agustí, Sources on the Alans: A Critical Compilation, Brill Academic Publishers, 2000, ISBN 90-04-11442-4, p. 114.
  2. Amory, Patrick, People and Identity in Ostrogothic Italy, 489-554, Cambridge University Press, 1997, ISBN 0-521-52635-3, p. 284, 288.
  3. Bury, John Bagnall, "X.1 Leo I (A.D. 457‑474)", History of the Later Roman Empire, 1958, Dover Books, pp. 389–395
  4. Thiele, Andreas, Erzählende genealogische Stammtafeln zur europäischen Geschichte Band III Europäische Kaiser-, Königs- und Fürstenhäuser Ergänzungsband, R.G. Fischer Verlag 1994 Tafel 490
  5. Williams, Stephen, The Rome That Did Not Fall: the survival of the East in the fifth century, Routledge, 1999, ISBN 0-415-15403-0, p. 180.