Βικιπαίδεια

Λουίτζι Λάντσι

Ο Λουίτζι Λάντσι (Luigi Lanzi) (Τρέια, 14 Ιουνίου 1732 - Φλωρεντία, 31 Μαρτίου 1810) ήταν αρχαιολόγος και ιστορικός της τέχνης.

Λουίτζι Λάντσι
Πορτρέτο του Λουίτζι Λάντσι από τον Τζιοβάνι Μπότζι, π. 1800
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Luigi Antonio Lanzi (Ιταλικά)
Γέννηση14  Ιουνίου 1732[1][2][3]
Τρέια[4]
Θάνατος31  Μαρτίου 1810[5][6][7]
Φλωρεντία[3]
Τόπος ταφήςΒασιλική της Σάντα Κρότσε[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΠαπικά Κράτη
Θρησκευτικό τάγμαΕταιρεία του Ιησού
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[9][10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταανθρωπολόγος
γλωσσολόγος
ιστορικός της τέχνης[11]
αρχαιολόγος[12]
συγγραφέας[13]
ιστορικός[12]
κλασικός φιλόλογος[14]
φιλόλογος
Περίοδος ακμής1759[15] - 1810[15]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφικό

Επεξεργασία
 
Το ταφικό μνημείο του Λάντσι στη Σάντα Κρότσε, Φλωρεντία.

Γεννημένος στην Τρέια, ο Λάντσι εκπαιδεύτηκε αρχικά για να γίνει ιερέας. Έκανε τις πρώτες σπουδές στο Κολέγιο των Ιησουιτών του Φέρμο και εισήλθε στην Εταιρεία του Ιησού στις 23 Οκτωβρίου 1749 στη Ρώμη. Εκεί σπούδασε ρητορική με τον Raimondo Cunich, διάσημο ελληνιστή, μεταξύ 1751 και 1752, και αποφοίτησε στη φιλοσοφία και στη θεολογία από το Ρωμαϊκό Κολλέγιο (1763). Στις 28 Οκτωβρίου 1761 χειροτονήθηκε ιερέας. Μετά την διάλυση της Εταιρείας του Ιησού, το 1775, κλήθηκε από τον Μεγάλο Δούκα Pietro Leopoldo στην Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία ως αναπληρωτής διευθυντής και αρχαιοδίφης.

Ο Λάντσι αφιερώθηκε κυρίως στη μελέτη της ιταλικής ζωγραφικής και της ιστορίας και της ετρουσκικής γλώσσας. Στο πρώτο πεδίο ο καρπός της δουλειάς του εκπροσωπείται από τη μνημειώδη Storia pittorica dell'Italia (ιστορία της ιταλικής ζωγραφικής).Το πρώτο μέρος του έργου, το οποίο ασχολείται με τη σχολή της Φλωρεντίας, της Σιένα, της Ρώμης και της Νάπολης, εμφανίστηκε το 1792, ενώ το υπόλοιπο το 1796. Η Storia pittorica dell'Italia έγινε τεράστια επιτυχία και μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες [16],καθιστώντας τον Λάντσι ως πατέρας της νεότερης ιταλικής καλλιτεχνικής ιστοριογραφίας [17]

Στον τομέα της ετρουσκολογίας το κύριο έργο του ήταν το Saggio di lingua etrusca e di altre antiche d'Italia (1789). Σημαντικό είναι επίσης το Dei vasi antichi dipinti volgarmente chiamati Etruschi (1806), στο οποίο ο Λάντσι απέδειξε ότι η ετρουσκική τέχνη προέρχεται από την ελληνική.

Στόχος του Saggio di lingua etrusca είναι να καταδείξει ότι η Ετρουσκική σχετίζεται με τις γλώσσες των γειτονικών λαών: Ρωμαίων, Όσκων και Ελλήνων. Στο έργο του ο Λάντσι πραγματοποιεί μια ευρεία ανάλυση σχετικά με την κουλτούρα, την τέχνη και τον πολιτισμό των Ετρούσκων και των αρχαίων λαών της κεντρικής και νότιας Ιταλίας. Οι εκτιμήσεις του για τα διάφορα στυλ της αρχαίας γλυπτικής που δημοσιεύονται σε ένα παράρτημα του Saggio di lingua Etrusca, προέρχονται από μια σχολαστική μελέτη της συλλογής των Μεδίκων, που μεταφέρθηκε εκείνη την περίοδο από τη Villa Medici της Ρώμης στη Φλωρεντία. Τα πλεονεκτήματα του Lanzi στον τομέα της φιλολογίας και της ετρουσκικής αρχαιολογίας τον έχουν καταστήσει έναν από τους ιδρυτές της νεότερης ετρουσκολογίας [18]

Μεταξύ των άλλων έργων του υπάρχει μια κριτική έκδοση του Έργα και Ημέραι του Ησίοδου. Το έργο ξεκίνησε το 1785, αλλά η έκδοση του ολοκληρώθηκε και δημοσιεύθηκε το 1808[19].

Εργογραφία

Επεξεργασία
  • Storia pittorica della Italia, I-II, Bassano del Grappa, Remondini, 1795-1796;
  • Saggio di lingua etrusca e di altre antiche d’Italia per servire alla storia de’ popoli, delle lingue e delle belle arti, Roma, Pagliarini, 1789;
  • Storia pittorica della Italia. Dal risorgimento delle belle arti fin presso al fine del XVIII secolo, I-VI, Bassano del Grappa, Remondini, 1809 (ed. a cura di M. CAPUCCI, I-III, Firenze, Sansoni, 1968-1974);
  • Dissertazione sopra una urnetta toscanica e difesa del Saggio di lingua etrusca, «Memorie per servire alla storia letteraria e civile», (1799) luglio-agosto, 39-61; settembre-ottobre, 75-98; novembre-dicembre, 5-22;
  • Elogio del P.D. Francesco Maria Stella Barnabita, «Memorie per servire alla storia letteraria e civile», 1799 (novembre-dicembre), 83-85;
  • Elogio del P.D. Angelo Maria Cortenovis chierico regolare della Congregazione di San Paolo, «Memorie per servire alla storia letteraria e civile», (1800) luglio-agosto, 90-106;
  • Elogio del P.D. Angelo Maria Cortenovis chierico regolare della Congregazione di San Paolo, Udine, Pecile, 1801;
  • Serie di pitture copiate da tredici vasi antichi detti volgarmente etruschi, esposte con illustrazioni in italiano e francese, Venezia, Remondini, 1801;
  • De' vasi antichi dipinti volgarmente chiamati etruschi: Dissertazioni tre, Firenze, presso Giuseppe Fantosini, 1806;
  • ΗΣΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΣΚΡΑΙΟΥ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ Hesiodi Ascraei opera et dies di Esiodo Ascreo i lavori e le giornate opera ... con annotazioni, nella stamperia Carli e C°., 1808.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Elogio dell'abate L. Lanzi, di Onofrio Boni, Presso Niccolò Capurro, Pisa, (1816).
  • Giulio Natali, "Nel primo centenario dalla morte di Luigi Lanzi", in Real deputazione di storia patria per le provincie delle Marche, atti e memorie, volume vi (N. S., Ancona, 1911)
  • Paola Barocchi - Giovanna Ragionieri (επιμ.), Gli Uffizi: quattro secoli di una galleria, vol. 2, Firenze, Leo S. Olschki, 1983, ISBN 88-222-3200-3.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6m92cv1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. lanzi-luigi. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. Luigi-Gaetano-Lanzi. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2020.
  4. ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. luigi-antonio-lanzi. Ανακτήθηκε στις 7  Νοεμβρίου 2023.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120197222. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
  7. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 361353. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 «LANZI, Luigi Antonio». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. luigi-antonio-lanzi.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120197222. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ CONOR.SI. 40951907.
  11. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 13  Ιουνίου 2013. 500321073. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/136136. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 361353. Ανακτήθηκε στις 22  Φεβρουαρίου 2023.
  16. ↑ Αγγλική μετάφραση: The History of Painting in Italy, from the Period of the Revival of the Fine Arts to the End of the Eighteenth Century. Translated from the original Italian of the Abate Luigi Lanzi, by Thomas Roscoe. 6 vols. 8vo., London, Simpkin and Marshall, 1828; γερμανική μετάφραση: Geschichte der Malerei in Italien, vom Wiederaufleben der Kunst bis Ende des 18. Jahrhunderts, 3 Bände, Leipzig: Johann Ambrosius Barth 1830, Herausgeber Adolph Wagner, Übersetzung und Kommentar J. G. von Quandt; γαλλική μετάφραση: Histoire de la peinture en Italie, depuis la renaissance des beaux-arts, jusques vers la fin du XVIIIe siècle par l'abbé Lanzi...; trad. de l'italien sur la 3e éd., par Mme Armande Dieudé Paris: chez H. Seguin et Dufart, 1824. 5 vol.
  17. ↑ Fabrizio Capanni - Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 63 (2004)
  18. ↑ Europa Oggi - Luigi Lanzi, fondatore di un metodo
  19. ↑ Elogio dell'abate don Luigi Lanzi tratto dalle di lui opere dal cav. Onofrio Boni di Cortona, Onofrio Boni, presso i Carli, 1814, p. 259
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίτζι_Λάντσι&oldid=7426610"