Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί
Ο Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί (γαλλικά: Louis-Léopold Boilly), 1761-1845, ήταν Γάλλος ζωγράφος και λιθογράφος, γνωστός ιδιαίτερα για τις σκηνές καθημερινής ζωής στο Παρίσι, πολυσύνθετες συνθέσεις- κοινωνικά χρονικά της αστικής μεσαίας τάξης, στα χρόνια που ακολούθησαν τη Γαλλική Επανάσταση.[8]
| Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία, περ. 1805 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis Léopold Boilly (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 5 Ιουλίου 1761 La Bassée |
| Θάνατος | 4 Ιανουαρίου 1845 Παρίσι[1] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′40″ s. š., 2°23′40″ v. d.) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[5] λιθογράφος[6] |
| Περίοδος ακμής | 1776[7] - 1844[7] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Edouard Boilly Julien-Léopold Boilly Alphonse Boilly |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχείαΕπεξεργασία
Ο Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1761 στο Λα Μπασέ, περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Λιλ, και ήταν γιος ξυλογλύπτη. Αυτοδίδακτος ζωγράφος, ξεκίνησε την καριέρα του σε πολύ νεαρή ηλικία, δημιουργώντας τα πρώτα του έργα σε ηλικία 12 ή 13 ετών. Το 1774 παρουσίασε τα έργα του στους Αυγουστίνους μοναχούς του Ντουαί που εντυπωσιάστηκαν: σε τρία χρόνια, ο επίσκοπος του Αράς κάλεσε τον νεαρό να εργαστεί και να σπουδάσει στην επισκοπή του. Εκείνη την εποχή, δημιούργησε πολλούς πίνακες – περίπου τριακόσια μικρά έργα προσωπογραφίας. Έμαθε την τεχνική της οπτικής απάτης (trompe-l'œil) από τον Ντομινίκ Ντονκρ (1743–1820) πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι γύρω στο 1787.
Για να ζήσει, έγινε προσωπογράφος. Το πρώιμο ύφος του θυμίζει το συναισθηματικό και χαριτωμένο ύφος των Ζαν-Μπατίστ Γκρεζ και Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ του 18ου αιώνα. Εξέθεσε για πρώτη φορά στο Σαλόν του 1791 και έγινε γνωστός τόσο για τα πορτρέτα του και τους πίνακές του οπτικής απάτης όσο και για τις ρωπογραφίες του με αισθησιακά και προκλητικά θέματα.[9]
Στο απόγειο της επαναστατικής Τρομοκρατίας το 1794, ο Μπουαγί καταγγέλθηκε στην Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας για τον άσεμνο τόνο των έργων του, αδίκημα που διόρθωσε με το πιο πατριωτικό Ο Θρίαμβος του Μαρά, που τον έσωσε από σοβαρές επιπτώσεις.[10][11]
Τα επόμενα 40 χρόνια, ο Μπουαγί ζωγράφισε ένα μεγάλο αριθμό έργων, συνήθως πολυσύνθετες συνθέσεις, που απεικονίζουν τις πιο ποικίλες πτυχές της καθημερινής ζωής στο Παρίσι. Οι πίνακές του αντικατοπτρίζουν με λεπτομέρεια όλη την ποικιλομορφία της αστικής ζωής, τις ενδυμασίες και το κλίμα της εποχής, μεταξύ της επαναστατικής περιόδου και της Παλινόρθωσης, και η απόδοση των σύγχρονων θεμάτων του είναι ελαφρά συναισθηματική και συχνά χιουμοριστική. [12]Είχε μεγάλη επιτυχία στο Σαλόν, το οποίο το 1804 του απένειμε χρυσό μετάλλιο. Χαρακτηριστικοί πίνακες, η Συγκέντρωση καλλιτεχνών στο εργαστήριο του Ιζαμπέ (1798), Η άφιξη της ταχυδρομικής άμαξας (1803), Το εργαστήριο του Ουντόν (1804) και Η Αναχώρηση των Στρατευμένων (1808) δείχνουν τη σημαντική δεξιότητά του στο χειρισμό σκηνών πλήθους.
Το 1823 ο Μπουαγί δημιούργησε τις πρώτες του λιθογραφίες, μια χιουμοριστική σειρά με τίτλο Grimaces. Το 1833 έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και έγινε μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας. Συνολικά, φιλοτέχνησε περίπου 500 πίνακες ζωγραφικής και περίπου 5.000 μικρά πορτρέτα. Εργαζόταν γρήγορα και καυχιόταν ότι του έφταναν μόνο δύο ώρες για να ολοκληρώσει ένα πορτρέτο.[13]
Το 1787 παντρεύτηκε τη Μαρί-Μαντλέν Ντελίν, οι τρεις γιοι του, Ζυλιάν-Λεοπόλντ (1796-1874), Εντουάρ (1799-1854) και Αλφόνς-Λεοπόλντ (1801-1867), έγιναν επίσης ζωγράφοι.
Ο Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1845 στο Παρίσι και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ.[14]
Επιλογή έργωνΕπεξεργασία
- Έργα της πρώιμης περιόδου
Το εκλεκτό δώρο, 1787
Η εσπευσμένη αναχώρηση, 1790, Μουσείο Κονιάκ-Ζαι
Προσωπική τουαλέτα, πριν το 1794
Ο αδιάκριτος, Μουσείο Κονιάκ-Ζαι
- Έργα μετά το 1794
Συγκέντρωση καλλιτεχνών στο εργαστήριο του Ιζαμπέ, 1798
Παρτίδα ντάμας, 1803
Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν στο εργαστήριό του, 1804, Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, Παρίσι
Ο εμβολιασμός κατά της ευλογιάς, 1807
Η αναχώρηση των στρατευμένων, 1807, Μουσείο Καρναβαλέ
Το κοινό βλέπει τη Στέψη του Νταβίντ στο Λούβρο, 1810, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόκη
Είσοδος στο θέατρο Ambigu-Comique σε μια δωρεάν παράσταση, 1819.
Η επίδραση του μελοδράματος, 1830
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Czech National Authority Database. xx0228295. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /31c7fc4d-8c0f-493c-9166-75964e6dc3b6. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14956680w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Czech National Authority Database. xx0228295. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /58672. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /10008. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ . «nga.gov/collection/artist-Louis-Léopold Boilly».
- ↑ . «artuk.org/discover/stories/louis-leopold-boilly-french-painter-of-the-risque-the-humorous-and-everyday-life».
- ↑ . «pba.lille.fr/Collections/Chefs-d-OEuvre/Peintures-XVI-sup-e-sup-XXI-sup-e-sup-siecles/Le-Triomphe-de-Marat».
- ↑ . «reseau-canope.fr/crdp-lille/culture_et_lecture/annexes/Le_triomphe_de_Marat.pdf» (PDF).
- ↑ . «getty.edu/art/collection/artists/3264/louis-leopold-boilly-french-1761-1845/».
- ↑ . «britannica.com/biography/Louis-Leopold-Boilly».
- ↑ . «thebiography.us/en/boilly-louis-leopold». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Louis-Léopold Boilly στο Wikimedia Commons