Βικιπαίδεια

Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ

Γάλλος ζωγράφος (1767-1855)

Ο Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ (γαλλικά: Jean-Baptiste Isabey), 1767 - 1855, ήταν Γάλλος νεοκλασικός ζωγράφος, ειδικευμένος στις προσωπογραφίες και τις μινιατούρες, χαράκτης, λιθογράφος, διακοσμητής και ενδυματολόγος.

Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ
Ο Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ, προσωπογραφία του Οράς Βερνέ (1828), Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jean-Baptiste Isabey (Γαλλικά)
Γέννηση11 Απριλίου 1767
Νανσύ[1][2]
Θάνατος18 Απριλίου 1855
Παρίσι[3][2]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[4] και Grave of Isabey
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[4][7]
σκιτσογράφος[7]
λιθογράφος[7]
γελοιογράφος[7]
Αξιοσημείωτο έργοModer med två barn
Bonaparte at Malmaison
Οικογένεια
ΤέκναΕζέν Ιζαμπέ[8]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής[1]
Officer of the Order of Leopold
Imperial Order of Christ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Υπήρξε μαθητής του Ζακ-Λουί Νταβίντ. Απολάμβανε επίσημη εύνοια από την εποχή του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ μέχρι το θάνατό του. Το πορτρέτο του Ναπολέοντα στο Μαλμαιζόν (1802) θεωρείται ένα από τα καλύτερα του αυτοκράτορα.[9]

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

 
Ο Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ με την κόρη του, 1795, πίνακας του Φρανσουά Ζεράρ, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου

Ο Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1767 στο Νανσί και ήταν γιος εμπόρου. Μετά από μικρή εκπαίδευση στο Νανσί, το 1785, σε ηλικία 19 ετών, πήγε στο Παρίσι, όπου αρχικά είχε δάσκαλο τον Φρανσουά Ντυμόν, μινιατουρίστα της Μαρίας Αντουανέτας, και στη συνέχεια έγινε μαθητής του νεοκλασικού ζωγράφου Ζακ-Λουί Νταβίντ. Εργαζόμενος στις Βερσαλλίες σε πορτρέτα των δουκών της Ανγκουλέμ και του Μπερί, έλαβε από τη βασίλισσα παραγγελία, η οποία άνοιξε τον μακρύ κατάλογο όσων έλαβε από διαδοχικούς Γάλλους ηγεμόνες μέχρι το θάνατό του το 1855.[10]

Παρά τις αρχικές του σχέσεις με τη μοναρχία, ο Ιζαμπέ δεν υπέφερε κατά τη διάρκεια των αναταραχών της Γαλλικής Επανάστασης και φιλοτέχνησε 228 πορτρέτα βουλευτών της Νομοθετικής Συνέλευσης. Από το 1793 εξέθετε έργα του στο Σαλόν. Κατά την περίοδο του Διευθυντηρίου σύχναζε στα σαλόνια της Τερέζας Ταλιέν, της μαντάμ ντε Σταέλ και της Ζυλιέτ Ρεκαμιέ, και γνωρίστηκε με τον νεαρό στρατηγό Βοναπάρτη και τη σύζυγό του Ιωσηφίνα - αργότερα διορίστηκε δάσκαλος σχεδίου στα παιδιά της Ιωσηφίνας.[11]Συγχρόνως, είχε τεράστια επιτυχία στο Σαλόν, ιδιαίτερα το 1797 με ένα γοητευτικό σχέδιο του ίδιου και της οικογένειάς του, Η βάρκα.[12]

Υποστηριζόμενος από την Ιωσηφίνα και τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, διοργάνωσε την τελετή της αυτοκρατορικής στέψης και ετοίμασε 32 σχέδια, που προορίζονταν για επίσημη ανάμνηση του γεγονότος, έργα για τα οποία πληρώθηκε αργότερα από τον Λουδοβίκο ΙΗ΄, του οποίου το πορτρέτο φιλοτέχνησε το 1814. Αν και ο Ιζαμπέ εκδηλώθηκε υπέρ του Ναπολέοντα κατά την επιστροφή του από τη νήσο Έλβα, συνέχισε να απολαμβάνει την εύνοια των Βουρβόνων της Παλινόρθωσης. Το 1814, συμπεριλαμβάνονταν στην ομάδα που συνόδευσε τον Ταλλεϋράνδο στο συνέδριο της Βιένης, όπου φιλοτέχνησε τον ομώνυμο πίνακα. Αργότερα, συμμετείχε στη διοργάνωση των εκδηλώσεων για τη στέψη του Καρόλου Ι΄. [13]

 
Συνάντηση καλλιτεχνών στο εργαστήριο του Ιζαμπέ, Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί, 1798

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φίλιππου (1830–48), διηύθυνε το καλλιτεχνικό εργαστήριο στο εργοστάσιο πορσελάνης των Σεβρών. Αργότερα, ο Ναπολέων Γ' του χορήγησε σύνταξη και του απένειμε τον σταυρό του διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής.[14]

Λιγότερο γνωστές από τα πορτρέτα του Ιζαμπέ είναι οι καρικατούρες του πολλών διάσημων Ευρωπαίων πολιτικών του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. Αν και οι περισσότερες από αυτές παρέμειναν αδημοσίευτες, ήταν γνωστές σε πολλούς καλλιτέχνες της εποχής.[11]

Ο γιος του Εζέν Ιζαμπέ (1804–86), έγινε εξίσου διάσημος ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, ακολουθώντας το ρομαντικό κίνημα της γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα. Ο Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ πέθανε στις 18 Απριλίου 1855 σε ηλικία 88 ετών στο Παρίσι.

Επιλογή έργων Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 115866655. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  3. ↑ Hubert Lavigne: «état civil d'artistes français» (Γαλλικά) Παρίσι. 1881. σελ. 21.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 199.
  5. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/56144a0b-447a-4309-878c-c2b2cfe9ff36. Ανακτήθηκε στις 28  Φεβρουαρίου 2016.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb146448551. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/59174. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Μαρτίου 2021. 500031174. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  9. ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Baptiste-Isabey». 
  10. ↑ . «wga.hu/frames-e.html?/bio/i/isabey/jeanbapt/biograph». 
  11. ↑ 11,0 11,1 . «napoleon.org/en/history-of-the-two-empires/biographies/isabey-jean-baptiste/». 
  12. ↑ . «collections.louvre.fr/La barque/1797/ISABEY Jean-Baptiste». 
  13. ↑ . «wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Isabey,_Jean_Baptiste». 
  14. ↑ . «findagrave.com/memorial/7780/jean-baptiste-isabey». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζαν-Μπατίστ_Ιζαμπέ&oldid=10168272"