Λουκιανός του Μονακό
Ο Λουκιανός (γαλλικά: Lucien) ήταν ο Λόρδος του Μονακό από τις 11 Οκτωβρίου 1505 μέχρι τις 22 Αυγούστου 1523.[1][2] Οι γονείς του ήταν ο Λαμβέρτος του Μονακό (1420–1494) και η Κλαυδία του Μονακό (1451–1515).[1][2]
| Λουκιανός | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 11 Οκτωβρίου 1505 – 22 Αυγούστου 1523 |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Β΄ |
| Διάδοχος | Ονώριος Α΄ |
| Γέννηση | περ. 1487 Μονακό |
| Θάνατος | 22 Αυγούστου 1523 Μονακό |
| Σύζυγος | Ιωάννα του Ποντεβέ-Καμπανέ |
| Επίγονοι | Ονώριος (και τουλάχιστον άλλοι 4) |
| Οίκος | Γκριμάλντι |
| Πατέρας | Λαμβέρτος του Μονακό |
| Μητέρα | Κλαυδία του Μονακό |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Λουκιανός, ζηλεύοντας και φιλοδοξώντας τα αξιώματα του αδελφού του, Ιωάννη Β΄, τον δολοφόνησε στις 11 Οκτωβρίου 1505.[1] Η άνοδός του ως Λόρδος του Μονακό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό.[1] Στις 13 Μαΐου 1506 αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο στον Κάρολο Γ΄ της Σαβοΐας, ο οποίος χωρίς να αποφανθεί για την αθωότητα ή την ενοχή του Λουκιανού, του απένειμε συγχωροχάρτι, προκειμένου να υπάρξει ύφεση των αντιδράσεων εναντίον του.[1][2]
Με την ανάληψη των καθηκόντων του Λουκιανού, το Μονακό ξεκίνησε να λαμβάνει πολλούς πρόσφυγες από τη Γένοβα, η οποία είχε προηγουμένως ελευθερωθεί από τη γαλλική κατοχή.[1] Με αφορμή την φιλοξενία τους εκεί, ο Δόγης της Γένοβας επιτέθηκε στα τέλη του 1506 με 14.000 άντρες για να καταλάβει το Μονακό και να το προσαρτήσει στη Δημοκρατία της Γένοβας.[1][2]
Η πολιορκία του Μονακό από τους Γενοβέζους κράτησε περίπου πέντε μήνες, μέχρι τον Μάρτιο του 1507, όταν με μεσολάβηση της Γαλλίας και της Ισπανίας τα στρατεύματα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν.[1] Αποτέλεσμα της πολιορκίας ήταν η καταστροφή μεγάλου μέρους των φρουρίων της πόλης και του λιμανιού της.[1][2]
Ο Λουκιανός, μετέπειτα, εντάχθηκε στο γαλλικό στρατό και πολέμησε στη μάχη του Ριβαρόλο.[1] Μετά την τελική νίκη των Γάλλων εισήλθε στις 29 Απριλίου 1507 μαζί με τον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΒ΄ της Γαλλίας στην πόλη της Γένοβας.[1][2]
Οι φιλοδοξίες, όμως, του Λουδοβίκου ΙΒ΄ τον οδήγησαν σε σημείο να φυλακίσει τον Λουκιανό, προκειμένου να παραδοθεί το Μονακό στην κυριαρχία του. Ο Λουκιανός ελευθερώθηκε το Μάιο του 1508 από το Δούκα του Μιλάνου με την καταβολή 4.000 δουκάτων.[1][2]
Το 1515 ο Λουκιανός απέκτησε τα φεουδαρχικά δικαιώματα της πόλης Μεντόν, τα οποία διατήρησε το Μονακό μέχρι το 19ο αιώνα.[2][3]
Στις 22 Αυγούστου 1523 ο Λουκιανός δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του, Βαρθολομαίο Ντορία, στο Παλάτι του Μονακό.[4][1] Ο Αντρέα Ντόρια, ξάδελφος του Βαρθολομαίου και ναύαρχος της Γένοβας, θεωρείται ότι είχε γνώση της δολοφονίας, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται κάτι τέτοιο.[2]
Τον Λουκιανό τον διαδέχτηκε ο νεώτερος γιος του Ονώριος.[1][2]
Απόγονοι
ΕπεξεργασίαΣτις 25 Σεπτεμβρίου 1514 ο Λουκιανός παντρεύτηκε την Ιωάννα του Ποντεβέ-Καμπανέ.[1] Μαζί της απέκτησε τουλάχιστον πέντε παιδιά:[5]
- Φραγκίσκος
- Κλαυδία
- Λαμβέρτος
- Ρενιέ
- Ονώριος
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 The History of Monaco, Past and Present. H. Pemperton. Λονδίνο, 1867. online ανάγνωση ISBN 978-1120034199
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 http://madmonaco.blogspot.gr/2009/07/lucien-grimaldi-lord-of-monaco.html
- ↑ http://www.fleur-de-coin.com/coin-shop/Monaco-2-euros-2012-500th-anniversary-foundation-Monaco-Sovereignty_eur16811
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2015.
- ↑ http://www.histoireeurope.fr/RechercheLocution.php?Locutions=Lucien+Grimaldi