Η Λούμπνα Χαμίντ Τόφικ Ταχταμούνι (αραβικά: لبنى تهتموني‎‎; γεννημένη στις 24 Ιανουαρίου 1976) είναι Ιορδανή βιολόγος γνωστή για τη δουλειά της στην αναπτυξιακή βιολογία και έρευνα για τον καρκίνο. Είναι επικεφαλής του Τμήματος Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Χασεμιτικού Πανεπιστημίου στη Ζάρκα της Ιορδανίας. Έχει κερδίσει αρκετά βραβεία για τη δουλειά της πάνω στον καρκίνο του μαστού και είναι γνωστή υποστηρίκτρια του να επιτρέπεται σε νεαρές γυναίκες στον Αραβικό κόσμο να ακολουθούν μία επιστημονική καριέρα. Το 2016, συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα 100 Women (100 Γυναίκες) του BBC.

Λούμπνα Ταχαμούνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
لبنى تهتموني‎ (Αραβικά)
ΓέννησηΛούμπνα Χαμίντ Τόφικ Ταχταμούνι
24 Ιανουαρίου 1976 (1976-01-24) (48 ετών)
Ιρμπίντ, Ιορδανία
Χώρα πολιτογράφησηςΙορδανία
ΘρησκείαΙσλαμισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ιορδανίας (έως 1997)
Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο (έως 2005)
Πανεπιστήμιο του Κολοράντο[1]
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΒιολόγος στην αναπτυξιακή βιολογία και στην έρευνα για τον καρκίνο
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςL'Oreal-UNESCO Παν-Αραβική Περιφερειακή Υποτροφία για τις Γυναίκες στην Επιστήμη
OWSD Βραβείο για Νεαρές Γυναίκες Επιστήμονες από τον Αναπτυσσόμενο Κόσμο
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Η Ταχταμούνι ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Ιρμπίντ της βόρειας Ιορδανίας, μία πόλη γνωστή για τους καλά μορφωμένους κατοίκους της.[2] Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Ιορδανίας από όπου απέκτησε το πτυχίο της το 1997 και το μεταπτυχιακό της το 2000.[3] Λόγω των υψηλών της βαθμών, προστέθηκε σε ένα πρόγραμμα βιολογίας ενώ ήταν ακόμη φοιτήτρια.[2] Υπό την επίβλεψη του Δρ. Χαμίντ Αλ Χαζ, ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή και αναπαραγωγική βιολογία αποκτώντας το μεταπτυχιακό της.[4]

Για το διδακτορικό της, φοίτησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, από όπου αποφοίτησε το 2005.[3] Εκεί εργάστηκε πάνω στη μετανάστευση εμβρυϊκών και μεταστατικών κυττάρων υπό την επίβλεψη του Δρ. Τζέιμς Μπάμπουργκ. Έχει ευχαριστήσει την οικογένειά της για την στήριξη στο πρόσωπό της και την καριέρα της στις επιστήμες, καθώς και για την στήριξη στην απόφασή της να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.[4]

Καριέρα Επεξεργασία

Η Ταχταμούνι επέστρεψε στην Ιορδανία μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού της προκειμένου να εμπνεύσει νεαρές γυναίκες της χώρας να ακολουθήσουν σπουδές σε προηγμένες επιστημονικές,[5] καθώς και λόγω δεσμεύσεων που είχε προς τα θεσμικά όργανα που την υποστήριξαν κατά τη μετάβασή της στις Ηνωμένες Πολιτείες.[4] Το 2008, διορίστηκε διευθύντρια των εγκαταστάσεων μικροσκοπίας του Χασεμιτικού Πανεπιστημίου, για το οποίο είχε εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Διοργάνωσε επίσης εργαστήρια σύνταξης προτάσεων για νέες σχολές με σκοπό να αυξήσει τις πιθανότητές τους για χρηματοδότηση, ακόμα και από ξένες πηγές.[2] Πέρασε τα καλοκαίρια της δουλεύοντας στο εξωτερικό, σε Αυστραλία και Ηνωμένες Πολιτείες, για να είναι ενημερωμένη σχετικά με τρέχουσες μεθόδους έρευνας.[2][6]

Το 2011, διορίστηκε επικεφαλής του Τμήματος Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Χασεμιτικού Πανεπιστημίου.[6] Την ίδια χρονιά, βραβεύτηκε με το βραβείο L'Oreal-UNESCO Παν-Αραβική Περιφερειακή Υποτροφία για τις Γυναίκες στην Επιστήμη[5][7] και το OWSD Βραβείο για Νεαρές Γυναίκες Επιστήμονες από τον Αναπτυσσόμενο Κόσμο,[6] για τη δουλειά της πάνω στον καρκίνο του μαστού, καρκίνος που αντιπροσωπεύει το 35% όλων των θανάτων από καρκίνο στην Ιορδανία.[5] Το 2015, τιμήθηκε στο Επιστημονικό Hall of Fame της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ιορδανία ως μία από τις γυναίκες των οποίων τα επιτεύγματα και οι προσπάθειες αναγνωρίζονται και οι ίδιες αποτελούν πρότυπα για γυναίκες και κορίτσια που επιδιώκουν επιστημονική εκπαίδευση και καριέρα,[8] ενώ το 2016 συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα 100 Women (100 Γυναίκες) του BBC.[9] Από το 2016, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν πρωτεΐνες που δεσμεύουν την ακτίνη σε έμβρυα νεοσσών και καρκίνο του μαστού, ανωμαλίες χρωματίνης του ανθρωπίνου σπέρματος και επιδράσεις του οξειδωτικού στρες στον μεταβολισμό των κυττάρων.[3]

Η Ταχταμούνι είναι υποστηρίκτρια του να επιτρέπεται σε γυναίκες να επιλέγουν οι ίδιες το τι καριέρα θέλουν να ακολουθήσουν[4] παρά τους κοινωνικούς κανόνες της χώρας οι οποίοι τονίζουν πως οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά.[10] Υποστηρίζει επίσης τη νομοθεσία στήριξης των γυναικών στην εργασία όπως η άδεια μητρότητας και οι διατάξεις για τη φροντίδα των παιδιών.[10] Σε μία συνέντευξή της ανέφερε: «Η Ιορδανία είναι πολύ ανεκτική όσον αφορά την εκπαίδευση και την εργασία γυναικών, αλλά παραδοσιακά οι προτεραιότητες της γυναίκας είναι προκαθορισμένες· σύζυγος, παιδιά και νοικοκυριό».[6] Σημείωσε επίσης πως 71 από τους 80 φοιτητές στο προπτυχιακό της τμήμα ήταν γυναίκες, αλλά μόλις τρεις συνέχισαν σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα και μόνο μία ολοκλήρωσε κάποιο διδακτορικό.[5] Η ίδια ενθαρρύνει τους φοιτητές της, αρκετοί από τους οποίους είναι γυναίκες από υποβαθμισμένες περιοχές της Ιορδανίας, να φοιτήσουν στο εξωτερικό προκειμένου να διευρύνουν τόσο τις επιστημονικές όσο και τις πολιτιστικές τους εμπειρίες, ενώ δύο από τις πρώην φοιτήτριές της έχουν αποκτήσει το διδακτορικό τους και δουλεύουν σε Ιταλία και Καναδά.[2]

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία[11] Επεξεργασία

  • 2013: Βραβείο Διακεκριμένων Διεθνών Αποφοίτων του Πανεπιστημίου του Κολοράντο
  • 2012: Βραβείο Προγράμματος Θερινών Διεθνών Υποτροφιών του Κολλεγίου Φυσικών Επιστημών
  • 2011: L'Oreal-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη Παν-Αραβική Περιφερειακή Υποτροφία
  • 2011: Οργανισμός για Γυναίκες στην Επιστήμη για τον Αναπτυσσόμενο Κόσμο (OWSD) Βραβείο για Νεαρές Γυναίκες Επιστήμονες στη Βιολογία για την Αραβική Περιφέρεια
  • 2009: Υπότροφος του Ινστιτούτου King Hussein Βιοτεχνολογίας και Καρκίνου (KHIBC)
  • 2008: Πρώτη θέση στον Διαγωνισμό Επιστημονικής Έρευνας Φοιτητών, Ταμείο Ανάπτυξης Βασιλιά Αμπντάλα, Χασεμιτικό Πανεπιστήμιο

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Dana Wilkie (Νοέμβριος 2016). «Women Making Their Marks». NAFSA: Association of International Educators. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. 3,0 3,1 3,2 «Lubna H. T. Tahtamouni». Hashemite University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Al Harithi, Amal (2015-05-03). «Dr. Lubna Tahtamouni, One of The Top 10 Scientists In The World». Arab Woman Platform. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-12-20. https://web.archive.org/web/20161220082753/http://en.arabwomanmag.com/dr-lubna-tahtamouni-one-of-the-top-10-scientists-in-the-world/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-03. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 El Shabrawy, Nevine; Al Youm, Al Masry (2011-10-19). «Beirut Conference Awards Arab Women in Science» (στα αγγλικά). Arab America. https://www.arabamerica.com/beirut-conference-awards-arab-women-in-science/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-04. 
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Reisz, Matthew (2011-12-08). «Worldwide acclaim for ground breaking local heroines». Times Higher Education. https://www.timeshighereducation.com/news/worldwide-acclaim-for-ground-breaking-local-heroines/418339.article. Ανακτήθηκε στις 2020-12-04. 
  7. «Jordanian awarded Fellowship by L'Oréal-UNESCO For Women in Science Program». Ammon News. 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. «Women in Science Hall of Fame – 2015». U.S. Embassy in Jordan. 2015-01-12. https://jo.usembassy.gov/women-in-science-hall-of-fame-2015/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-04. 
  9. «BBC 100 Women 2016: Who is on the list?». BBC News. 2016-11-21. https://www.bbc.com/news/world-38012048. Ανακτήθηκε στις 2020-12-04. 
  10. 10,0 10,1 Sarant, Louise (2013-05-07). «Empowering Arab female scientists». Nature Middle East. doi:10.1038/nmiddleeast.2013.67. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-08-09. https://web.archive.org/web/20200809210003/https://jwp-nme.public.springernature.app/en/nmiddleeast/article/10.1038/nmiddleeast.2013.67. Ανακτήθηκε στις 2020-12-04. 
  11. «Lubna H. T. TahtamouniAwards/Prizes/Orders». staff.hu.edu.jo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία