Βικιπαίδεια

BBC

δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Μεγάλης Βρετανίας

Η British Broadcasting Corporation (ελληνικά: Βρετανική Εταιρεία Μεταδόσεων), γνωστότερη απλά ως BBC, είναι βρετανικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας και το μεγαλύτερο δίκτυο οπτικοακουστικών και διαδικτυακών μεταδόσεων ανά τον κόσμο.[3]

British Broadcasting Corporation
Νομική μορφήΚρατική επιχείρηση με βασιλικό διάταγμα
ΚλάδοςΜέσα ενημέρωσης
ΠροκάτοχοςBritish Broadcasting Company (1922-1927)
Ίδρυση18 Οκτωβρίου 1922
ΙδρυτήςΤζον Ρέιθ, 1ος Βαρώνος Ρέιθ
ΈδραΡαδιομέγαρο, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Σημαντικά πρόσωπαΝτέιβιντ Κλέμεντι (Πρόεδρος)
Τόνι Χολ (Γενικός Διευθυντής)
Άννα Μπάλφορντ (Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια)
ΠροϊόνταΤηλεοπτικά κανάλια,
Ραδιοφωνικά κανάλια,
Ειδήσεις στο διαδίκτυο
ΥπηρεσίεςΤηλεόραση, Ραδιόφωνο, Διαδίκτυο
ΈσοδαΑύξηση£4.954 δισεκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Λειτουργικά έσοδαΜείωση£39.3 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Καθαρά έσοδαΜείωση£129.1 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Συνολικό ενεργητικόΜείωση£308.6 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
ΙδιοκτήτηςΒρετανικό δημόσιο
Υπάλληλοι20.916 (2015/2016)[2]
ΣλόγκανNation Shall Speak Peace Unto Nation
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η έδρα της βρίσκεται στο ομότιτλο ραδιομέγαρο στο Ουέστμινστερ του ομότιτλου δήμου στο κεντρικό Λονδίνο, στη βόρεια όχθη του ποταμού Τάμεση, είναι ο παλαιότερος εθνικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός στον κόσμο[4] και ο μεγαλύτερος ανά αριθμό εργαζομένων.

Απασχολεί συνολικά πάνω από 20.950 υπαλλήλους, από τους οποίους οι 16.672 εκπροσωπούνται στον ραδιοτηλεοπτικό τομέα. Ο συνολικός αριθμός του προσωπικού ανέρχεται σε 35.402, καθώς εργάζονται με μερική απασχόληση και με συμβάσεις αορίστου χρόνου.[5][6][7][8][9][10]

Το BBC συστάθηκε με βασιλικό διάταγμα και λειτουργεί βάσει της συμφωνίας με τον υπουργό πολιτισμού, μέσων ενημέρωσης και αθλητισμού της χώρας.[11] Η χρηματοδότησή του γίνεται μέσω των «τελών τηλεόρασης» που έχουν καθοριστεί από την Βρετανική Κυβέρνηση και συμφωνηθεί από το Βρετανικό Κοινοβούλιο, ενώ πληρώνουν όλοι όσοι διαθέτουν τηλεοπτικό δέκτη στο Ηνωμένο Βασίλειο ή εγγράφονται στο BBC iPlayer για να παρακολουθήσουν μέσω διαδικτύου τα ηλεκτρονικά μέσα.[12][13][14] Από την 1η Απριλίου 2014 χρηματοδοτεί την Παγκόσμια Υπηρεσία.

Περίπου το ένα τέταρτο των εσόδων προέρχεται από τη θυγατρική του BBC Studios, η οποία συστάθηκε τον Απρίλιο του 2016 και απορρόφησε εξολοκλήρου μέσω συγχώνευσης την BBC Worldwide δύο χρόνια αργότερα, και πωλεί σε διεθνές επίπεδο τα προγράμματα του φορέα και αναλαμβάνει τη μετάδοση του BBC World News.

Ιδρύθηκε το 1922 ως σύμπραξη έξι μεγάλων εταιριών μεταδόσεων εκείνης της εποχής ως British Broadcasting Company Limited και το 1927 έγινε δημόσια επιχείρηση μετατρέποντάς τη στην τωρινή British Broadcasting Corporation, διατηρώντας όμως την αυτονομία στη διαχείρισή της από την κυβέρνηση.

Ξεκίνησε τις πρώτες πειραματικές τηλεοπτικές μεταδόσεις το 1930 και διατήρησε το μονοπώλιο στις ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις στη Βρετανία έως το 1950 και το 1970 αντίστοιχα. Σήμερα διαθέτει σε λειτουργία οχτώ εθνικά τηλεοπτικά κανάλια, δέκα εθνικά ραδιοφωνικά προγράμματα καθώς και πολλά τοπικά ή δευτερεύοντα κανάλια. Το BBC είναι γνωστό και εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου μέσω της Παγκόσμιας Υπηρεσίας και του BBC World News.

ΙστορίαΕπεξεργασία

Η γέννηση των βρετανικών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών (1920-1922)Επεξεργασία

Η πρώτη δημόσια ζωντανή μετάδοση της Βρετανίας έγινε από το εργοστάσιο της εταιρείας Wireless Telegraph της Marconi στο Chelmsford τον Ιούνιο του 1920. Υποστηρίχθηκε από τον Lord Northcliffe της Daily Mail και χαρακτήρισε τη διάσημη αυστραλιανή σοπράνο Ντέμι Νέλλι Μελμπά. Η εκπομπή της Melba έφερε την φαντασία του λαού και σηματοδότησε μια καμπή στη στάση του βρετανικού κοινού στο ραδιόφωνο. Ωστόσο, ο δημόσιος αυτός ενθουσιασμός δεν μοιράστηκε σε επίσημους κύκλους, όπου τέτοιες εκπομπές πραγματοποιήθηκαν για να παρεμβαίνουν σε σημαντικές στρατιωτικές και αστικές επικοινωνίες. Μέχρι τα τέλη του 1920, η πίεση που ασκήθηκε από αυτά τα τμήματα και η ανησυχία μεταξύ του προσωπικού της αρχής αδειοδότησης, του Γενικού Ταχυδρομείου (GPO), αρκούσε για να οδηγήσει σε απαγόρευση περαιτέρω εκπομπών του Chelmsford.

Αλλά μέχρι το 1922, το GPO είχε λάβει περίπου 100 αιτήματα για εκπομπές και μετακόμισε για να καταργήσει την απαγόρευσή του μετά από μια αναφορά από 63 ασύρματες κοινωνίες με πάνω από 3.000 μέλη. Ανησυχώντας για την αποφυγή της ίδιας χαοτικής επέκτασης που γνώρισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το GPO πρότεινε να εκδώσει μια ενιαία άδεια εκπομπής σε μια εταιρεία που ανήκει από κοινού σε μια κοινοπραξία κορυφαίων κατασκευαστών ασύρματων δεκτών, γνωστή ως British Broadcasting Company Ltd. Ο Τζον Ρέιθ διορίστηκε γενικός διευθυντής του το Δεκέμβριο του 1922 λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη επίσημη μετάδοση της εταιρείας. Η εταιρεία επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από δικαιώματα επί της πώλησης ασύρματων συσκευών λήψης από εγκεκριμένους εγχώριους κατασκευαστές. Μέχρι σήμερα, το BBC στοχεύει να ακολουθήσει την οδηγία του Τζον Ρέιθ για "ενημέρωση, εκπαίδευση και ψυχαγωγία".

Από ιδιωτική εταιρεία προς εταιρεία παροχής υπηρεσιών (1923-1926)Επεξεργασία

Οι οικονομικές ρυθμίσεις αποδείχθηκαν σύντομα ανεπαρκείς. Οι πωλήσεις ήταν απογοητευτικές καθώς οι ερασιτέχνες έκαναν τους δικούς τους δέκτες και ακροατές που αγόραζαν αντίπαλα σύνολα χωρίς άδεια. Μέχρι τα μέσα του 1923, οι συζητήσεις μεταξύ του GPO και του BBC είχαν αδιέξοδο και ο Γενικός Γραμματέας ανέθεσε την αναθεώρηση της εκπομπής από την επιτροπή Sykes. Η Επιτροπή συνέστησε μια βραχυπρόθεσμη αναδιοργάνωση των τελών αδείας με βελτιωμένη επιβολή προκειμένου να αντιμετωπιστεί η άμεση οικονομική δυσπραγία του BBC και αυξημένο μερίδιο των εσόδων των αδειών εκμετάλλευσης που διαχωρίζονται μεταξύ αυτού και του GPO. Αυτό επρόκειτο να ακολουθηθεί από μια απλή αμοιβή 10 αδειών σελίνια χωρίς δικαιώματα, όταν η προστασία των ασύρματων κατασκευαστών έληξε.

Το μονοπώλιο εκπομπής του BBC καθίσταται σαφές για τη διάρκεια της τρέχουσας άδειας μετάδοσης, όπως και η απαγόρευση της διαφήμισης. Το BBC απαγόρευσε επίσης να παρουσιάσει δελτία ειδήσεων πριν από τις 19:00 και ήταν υποχρεωμένο να προμηθεύσει όλες τις ειδήσεις από εξωτερικές τηλεφωνικές υπηρεσίες.

Στα μέσα του 1925 βρέθηκε το μέλλον της μετάδοσης υπό περαιτέρω εξέταση, αυτή τη φορά από την επιτροπή Crawford. Μέχρι τώρα, το BBC, υπό την ηγεσία του Reith, είχε σφυρηλατήσει μια συναίνεση που ευνοούσε τη συνέχιση της ενοποιημένης (μονοπωλιακής) υπηρεσίας ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων, αλλά χρειάστηκε ακόμη περισσότερα χρήματα για τη χρηματοδότηση της ταχείας επέκτασης. Οι κατασκευαστές ασύρματων δικτύων ήταν ανυπόμονοι να βγουν από την κοινοπραξία με τον Τζον Ρέιθ, που επιθυμούσε να χάσει τη ζωή τους, να θεωρούν το BBC δημόσια υπηρεσία και όχι εμπορική επιχείρηση. Οι συστάσεις της επιτροπής Crawford δημοσιεύθηκαν τον Μάρτιο του επόμενου έτους και εξακολουθούν να εξετάζονται από το GPO όταν ξέσπασε η γενική απεργία του 1926 τον Μάιο. Η απεργία διακόπτει προσωρινά την παραγωγή εφημερίδων και με την άρση των περιορισμών στα δελτία ειδήσεων, το BBC έγινε ξαφνικά η κύρια πηγή ειδήσεων για τη διάρκεια της κρίσης.

Η κρίση έθεσε το BBC σε μια λεπτή θέση. Από τη μία πλευρά ο Τζον Ρέιθ γνώριζε έντονα ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να ασκήσει το δικαίωμά της να διοικεί το BBC ανά πάσα στιγμή ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης αν το BBC έπρεπε να βγει από τη γραμμή, αλλά από την άλλη ήταν ανήσυχος να διατηρήσει την εμπιστοσύνη του κοινού εμφανίζοντας να ενεργεί ανεξάρτητα. Η κυβέρνηση διαχωρίστηκε για το πώς να χειριστεί το BBC, αλλά κατέληξε στην εμπιστοσύνη του Τζον Ρέιθ, της οποίας η αντίθεσή της στην απεργία αντικατόπτριζε τη δική της. Έτσι, το BBC έλαβε επαρκή περιθώρια για να επιτύχει τους στόχους της κυβέρνησης σε μεγάλο βαθμό με τρόπο που το επέλεξε. Η προκύπτουσα κάλυψη αμφότερων των αντιπάλων και των κυβερνητικών απόψεων εντυπωσίασε εκατομμύρια ακροατές που αγνοούσαν ότι ο πρωθυπουργός είχε μεταδώσει στο έθνος από το σπίτι του Τζον Ρέιθ, χρησιμοποιώντας ένα από τα δαγκώματα του Τζον Ρέιθ που εισήχθησαν την τελευταία στιγμή ή ότι το BBC είχε απαγορεύσει τις εκπομπές από το Εργατικό Κόμμα και καθυστέρησε μια ειρηνική έκκληση από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι. Οι υποστηρικτές της απεργίας παραδέχτηκαν το BBC για το BFC (British Falsehood Company). Ο Τζον Ρέιθ ανακοίνωσε προσωπικά το τέλος της απεργίας που σημάδεψε με την απαγγελία του από τη «Ιερουσαλήμ» του Μπλέικ που σημάδεψε ότι η Αγγλία είχε σωθεί.

Ενώ το BBC τείνει να χαρακτηρίσει την κάλυψή του στη γενική απεργία υπογραμμίζοντας τη θετική εντύπωση που δημιουργείται από την ισορροπημένη κάλυψη των απόψεων της κυβέρνησης και των απεργών, ο Jean Seaton, καθηγητής ιστορίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ο επίσημος ιστορικός BBC χαρακτήρισε το επεισόδιο ως εφεύρεση της «σύγχρονης προπαγάνδας στη βρετανική της μορφή». Ο Reith υποστήριξε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η εμπιστοσύνη που αποκτήθηκε από τις «αυθεντικές αμερόληπτες ειδήσεις». Οι αμερόληπτες ειδήσεις δεν ήταν αναγκαστικά αυτοσκοπός.

Το BBC αντιμετώπισε καλά την κρίση, η οποία τσιμέντουσε ένα εθνικό ακροατήριο για τη μετάδοσή της, και ακολούθησε η αποδοχή από την κυβέρνηση της σύστασης της επιτροπής Crawford (1925-26) ότι η British Broadcasting Company θα αντικατασταθεί από μια μη-εμπορική επιχείρηση: τη βρετανική εταιρεία μεταδόσεων.

ΥπηρεσίεςΕπεξεργασία

Τηλεοπτικοί ΣταθμοίΕπεξεργασία

Εθνικής εμβέλειας:

Περιφερειακής εμβέλειας:

Τοπικής εμβέλειας:

Διεθνείς τηλεοπτικοί σταθμοί:

Τηλεοπτικοί σταθμοί που έχουν κλείσει:

Ραδιοφωνικοί ΣταθμοίΕπεξεργασία

Εθνικής εμβέλειας στα FM, DAB και διαδικτυακά:

Εθνικής εμβέλειας στα AM, DAB και διαδικτυακά:

Εθνικής εμβέλειας στα DAB και διαδικτυακά:

Περιφερειακής εμβέλειας:

Διεθνείς ραδιοφωνικοί σταθμοί:

Ραδιοφωνικοί σταθμοί που έχουν κλείσει:

Υπάρχουν και άλλοι 50 τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που καλύπτουν μικρότερα τμήματα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτοί οι σταθμοί εκπέμπουν από την υπηρεσία BBC Local Radio.

ΛογότυπαΕπεξεργασία

           
1953-1958 1958-1963 1963-1971 1971-1988 1988-1997 1997-σήμερα

ΠηγέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «BBC annual report 2016/17» (PDF). 
  2. ↑ «BBC Full Financial Statements 2015/16» (PDF). BBC Annual Report and Accounts 2015/16. BBC. 12 Ιουλίου 2016. σελ. 42. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2017. 
  3. ↑ BBC, the. «About the BBC». https://www.bbc.com/aboutthebbc/. Ανακτήθηκε στις 19/06/2009. 
  4. ↑ «BBC History – The BBC takes to the Airwaves». BBC News. http://news.bbc.co.uk/aboutbbcnews/spl/hi/history/noflash/html/intro_noflash.stm. Ανακτήθηκε στις 19/07/2007. 
  5. ↑ «BBC Full Financial Statements 2013/14» (PDF). BBC Annual Report and Accounts 2013/14. BBC. 21 Ιουλίου 2014. σελ. 37. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2015. 
  6. ↑ «BBC: World's largest broadcaster & Most trusted media brand». Media Newsline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  7. ↑ «Digital licence». Prospect. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  8. ↑ «About the BBC – What is the BBC». BBC Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  9. ↑ «BBC Annual report 2013/14» (PDF). BBC. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  10. ↑ Hacker, James (4 Φεβρουαρίου 2014). «Freedom of Information Request-RFI20150047». British Broadcasting Corporation. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2015. 
  11. ↑ «BBC – Governance – Annual Report 2013/14». bbc.co.uk. 
  12. ↑ «BBC Annual Report & Accounts 2008/9: FINANCIAL PERFORMANCE». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  13. ↑ «TV Licensing: Legislation and policy». Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  14. ↑ «BBC Press Office: TV Licence Fee: facts & figures». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα British Broadcasting Corporation της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=BBC&oldid=9097196"