Βικιπαίδεια

BBC

δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Μεγάλης Βρετανίας

Η British Broadcasting Corporation (ελληνικά: Βρετανική Εταιρεία Μεταδόσεων), γνωστότερη απλά ως BBC, είναι βρετανικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας και το μεγαλύτερο δίκτυο οπτικοακουστικών και διαδικτυακών μεταδόσεων ανά τον κόσμο.[3]

British Broadcasting Corporation
Νομική μορφήΚρατική επιχείρηση με βασιλικό διάταγμα
ΚλάδοςΜέσα ενημέρωσης
ΠροκάτοχοςBritish Broadcasting Company (1922-1927)
Ίδρυση18 Οκτωβρίου 1922
ΙδρυτήςΤζον Ρέιθ, 1ος Βαρώνος Ρέιθ
ΈδραΡαδιομέγαρο, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Σημαντικά πρόσωπαΝτέιβιντ Κλέμεντι (Πρόεδρος)
Τόνι Χολ (Γενικός Διευθυντής)
Άννα Μπάλφορντ (Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια)
ΠροϊόνταΤηλεοπτικά κανάλια,
Ραδιοφωνικά κανάλια,
Ειδήσεις στο διαδίκτυο
ΥπηρεσίεςΤηλεόραση, Ραδιόφωνο, Διαδίκτυο
Κύκλος εργασιώνΑύξηση£4.954 δισεκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Λειτουργικά έσοδαΜείωση£39.3 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Καθαρά έσοδαΜείωση£129.1 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
Σύνολο ενεργητικούΜείωση£308.6 εκατομμύρια (περίοδος 2016/2017)[1]
ΙδιοκτήτηςΒρετανικό δημόσιο
Υπάλληλοι20.916 (2015/2016)[2]
ΣλόγκανNation Shall Speak Peace Unto Nation
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η έδρα της βρίσκεται στο ομότιτλο ραδιομέγαρο στο Ουέστμινστερ του ομότιτλου δήμου στο κεντρικό Λονδίνο, στη βόρεια όχθη του ποταμού Τάμεση, είναι ο παλαιότερος εθνικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός στον κόσμο[4] και ο μεγαλύτερος ανά αριθμό εργαζομένων.

Απασχολεί συνολικά πάνω από 20.950 υπαλλήλους, από τους οποίους οι 16.672 εκπροσωπούνται στον ραδιοτηλεοπτικό τομέα. Ο συνολικός αριθμός του προσωπικού ανέρχεται σε 35.402, καθώς εργάζονται με μερική απασχόληση και με συμβάσεις αορίστου χρόνου.[5][6][7][8][9][10]

Το BBC συστάθηκε με βασιλικό διάταγμα και λειτουργεί βάσει της συμφωνίας με τον υπουργό πολιτισμού, μέσων ενημέρωσης και αθλητισμού της χώρας.[11] Η χρηματοδότησή του γίνεται μέσω των «τελών τηλεόρασης» που έχουν καθοριστεί από την Βρετανική Κυβέρνηση και συμφωνηθεί από το Βρετανικό Κοινοβούλιο, ενώ πληρώνουν όλοι όσοι διαθέτουν τηλεοπτικό δέκτη στο Ηνωμένο Βασίλειο ή εγγράφονται στο BBC iPlayer για να παρακολουθήσουν μέσω διαδικτύου τα ηλεκτρονικά μέσα.[12][13][14] Από την 1η Απριλίου 2014 χρηματοδοτεί την Παγκόσμια Υπηρεσία.

Περίπου το ένα τέταρτο των εσόδων προέρχεται από τη θυγατρική του BBC Studios, η οποία συστάθηκε τον Απρίλιο του 2016 και απορρόφησε εξολοκλήρου μέσω συγχώνευσης την BBC Worldwide δύο χρόνια αργότερα, και πωλεί σε διεθνές επίπεδο τα προγράμματα του φορέα και αναλαμβάνει τη μετάδοση του BBC World News.

Ιδρύθηκε το 1922 ως σύμπραξη έξι μεγάλων εταιριών μεταδόσεων εκείνης της εποχής ως British Broadcasting Company Limited και το 1927 έγινε δημόσια επιχείρηση μετατρέποντάς τη στην τωρινή British Broadcasting Corporation, διατηρώντας όμως την αυτονομία στη διαχείρισή της από την κυβέρνηση.

Ξεκίνησε τις πρώτες πειραματικές τηλεοπτικές μεταδόσεις το 1930 και διατήρησε το μονοπώλιο στις ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις στη Βρετανία έως το 1950 και το 1970 αντίστοιχα. Σήμερα διαθέτει σε λειτουργία οχτώ εθνικά τηλεοπτικά κανάλια, δέκα εθνικά ραδιοφωνικά προγράμματα καθώς και πολλά τοπικά ή δευτερεύοντα κανάλια. Το BBC είναι γνωστό και εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου μέσω της Παγκόσμιας Υπηρεσίας και του BBC World News.

Ιστορία Επεξεργασία

Η γέννηση των βρετανικών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών (1920-1922) Επεξεργασία

Η πρώτη δημόσια ζωντανή μετάδοση της Βρετανίας έγινε από το εργοστάσιο της εταιρείας Wireless Telegraph της Marconi στο Τσέλμσφορντ τον Ιούνιο του 1920. Το εγχείρημα υποστηρίχθηκε από τον Άλφρεντ Χάρμσγουορθ της Daily Mail, ενώ ταυτίστηκε έντονα με την αυστραλιανή σοπράνο Ντέμι Νέλλι Μελμπά. Η εκπομπή της Μελμπά έμελλε να καθορίσει τη στάση του βρετανικού κοινού στο ραδιόφωνο.[15] Παρόλα αυτά, τέτοιες εκπομπές προκαλούσαν παρεμβολές στις αστικές και στρατιωτικές επικοινωνίες. Αυτό προκάλεσε ανησυχίες στα μέλη της αρχής αδειοδότησης GPO (Γενικό Ταχυδρομείο), ενώ ασκούνταν πιέσεις από τις εταιρείες επικοινωνιών για επίλυση του προβλήματος. Η διακοπή των εκπομπών ήταν πιθανό σενάριο μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1920.[16]

Αλλά μέχρι το 1922, η GPO είχε λάβει περίπου 100 αιτήματα για εκπομπές σταθμών ραδιοφώνου.[17] Έτσι, κατήργησε την απαγόρευσή της μετά από μια αναφορά από 63 εταιρείες ασύρματων επικοινωνιών με πάνω από 3.000 εργαζόμενους. Ανησυχώντας για την αποφυγή της ίδιας χαοτικής επέκτασης που γνώρισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, η GPO πρότεινε να εκδώσει μια ενιαία άδεια εκπομπής σε μια εταιρεία που ανήκει από κοινού σε μια κοινοπραξία κορυφαίων κατασκευαστών ασύρματων δεκτών, γνωστή ως British Broadcasting Company Ltd. Ο Τζον Ρέιθ διορίστηκε γενικός διευθυντής του το Δεκέμβριο του 1922 λίγες εβδομάδες μετά την πρώτη επίσημη μετάδοση της εταιρείας.[18] Ο Λέοναρντ Στάντον Τζέφερις ήταν ο πρώτος διευθυντής μουσικής αυτής.[19] Η εταιρεία επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από δικαιώματα επί της πώλησης ασύρματων συσκευών λήψης από εγκεκριμένους εγχώριους κατασκευαστές.[20] Μέχρι σήμερα, το BBC στοχεύει να ακολουθήσει την οδηγία του Τζον Ρέιθ για "ενημέρωση, εκπαίδευση και ψυχαγωγία".[21]

Από ιδιωτική εταιρεία προς εταιρεία παροχής υπηρεσιών (1923-1926) Επεξεργασία

Οι οικονομικές ρυθμίσεις αποδείχθηκαν σύντομα ανεπαρκείς. Οι πωλήσεις ήταν απογοητευτικές καθώς οι ερασιτέχνες κατασκεύαζαν τους δικούς τους δέκτες, ενώ υπήρχαν ακροατές που αγόραζαν μη αδειοδοτημένες συσκευές.[22] Μέχρι τα μέσα του 1923, οι συζητήσεις μεταξύ της GPO και του BBC είχαν φτάσει σε αδιέξοδο και ο Γενικός Διευθυντής Ταχυδρομείων ανέθεσε στην Επιτροπή Sykes την αξιολόγηση των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών.[23] Η επιτροπή συνέστησε μια βραχυπρόθεσμη αναδιοργάνωση των τελών αδείας με βελτιωμένη επιβολή, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η άμεση οικονομική δυσπραγία του BBC, και ένα αυξημένο μερίδιο των εσόδων από τις άδειες που θα μοιράζονται μεταξύ αυτού και της GPO. Θα ακολουθούσε ένα απλό τέλος άδειας 10 σελινίων για τη χρηματοδότηση των εκπομπών.[24] Το ραδιοτηλεοπτικό μονοπώλιο του BBC έγινε σαφές για τη διάρκεια της τρέχουσας άδειας εκπομπής του, όπως και η απαγόρευση της διαφήμισης. Για να αποφύγει τον ανταγωνισμό με τις εφημερίδες, η Fleet Street έπεισε την κυβέρνηση να απαγορεύσει τα δελτία ειδήσεων πριν από τις 7 το απόγευμα και το BBC υποχρεώθηκε να αντλεί όλες τις ειδήσεις από εξωτερικές τηλεγραφικές υπηρεσίες.[25]

Στα μέσα του 1925 το μέλλον των ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων βρέθηκε υπό περαιτέρω εξέταση, αυτή τη φορά από την επιτροπή Κρόφορντ (Crawford). Μέχρι πρότινος, το BBC, υπό την ηγεσία του Ρέιθ, είχε διαμορφώσει μια συναίνεση υπέρ της συνέχισης της ενιαίας (μονοπωλιακής) ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας, αλλά εξακολουθούσαν να απαιτούνται περισσότεροι πόροι για τη χρηματοδότηση της ταχείας ανάπτυξης. Οι κατασκευαστές ασύρματων επικοινωνιών ανυπομονούσαν να αποχωρήσουν από τη ζημιογόνο κοινοπραξία, ενώ ο Ρέιθ επιθυμούσε να θεωρηθεί το BBC ως δημόσια υπηρεσία και όχι ως εμπορική επιχείρηση. Οι συστάσεις της επιτροπής Κρόφορντ δημοσιεύθηκαν τον Μάρτιο του επόμενου έτους και βρίσκονταν ακόμη υπό εξέταση από την GPO, όταν ξέσπασε γενική απεργία τον Μάιο του 1926. Η απεργία διέκοψε προσωρινά την διαδικασία της παραγωγής εφημερίδων και με την άρση των περιορισμών στα δελτία ειδήσεων, το BBC έγινε ξαφνικά η κύρια πηγή ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της κρίσης.[26]

Η κρίση έφερε το BBC σε μια λεπτή θέση. Από τη μία πλευρά, ο Ρέιθ γνώριζε ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να ασκήσει το δικαίωμά της επιτάσσοντας το BBC ανά πάσα στιγμή ως φερέφωνο της, εάν το BBC έβγαινε από την γραμμή της, αλλά από την άλλη, αγωνιούσε να διατηρήσει την εμπιστοσύνη του κοινού εμφανιζόμενος ως ανεξάρτητος. Η κυβέρνηση ήταν διχασμένη για το πώς έπρεπε να χειριστεί το BBC, αλλά κατέληξε να εμπιστευτεί τον Ρέιθ, του οποίου θέση απέναντι στην απεργία ήταν ίδια με εκείνη του Πρωθυπουργού. Παρόλο που ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ήθελε να επιτάξει το BBC για να το χρησιμοποιήσει "προς το καλύτερο δυνατό όφελος", ο Ρέιθ έγραψε ότι η κυβέρνηση του Στάνλεϊ Μπάλντουιν ήθελε να μπορεί να λέει ότι "δεν επιτάχθηκε [το BBC], αλλά γνωρίζει ότι μπορεί να μας εμπιστευτεί ότι δεν είμαστε πραγματικά αμερόληπτοι".[27] Έτσι, το BBC είχε επαρκή περιθώρια να επιδιώξει τους στόχους της κυβέρνησης σε μεγάλο βαθμό με τρόπο που το ίδιο επέλεγε. Το αποτέλεσμα της κάλυψης των απόψεων των απεργών και των απόψεων της κυβέρνησης εντυπωσίασε εκατομμύρια ακροατές, οι οποίοι δεν γνώριζαν ότι οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού είχαν μεταδοθεί στη χώρα από το σπίτι του Ρέιθ, χρησιμοποιώντας ένα από τα ηχητικά αποσπάσματα του τελευταίου που εισήχθησαν την τελευταία στιγμή, ή ότι το BBC είχε απαγορεύσει εκπομπές από το Εργατικό Κόμμα και είχε καθυστερήσει μια έκκληση ειρήνης από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. Οι υποστηρικτές της απεργίας έδωσαν στο BBC το παρατσούκλι "BFC", δηλαδή British Falsehood Company. Ο Ρέιθ ανακοίνωσε προσωπικά το τέλος της απεργίας και απήγγειλε από την "Ιερουσαλήμ" του Μπλέικ, αναφέροντας ότι η Αγγλία είχε σωθεί.[28]

Ενώ το BBC τείνει να χαρακτηρίζει την κάλυψη της γενικής απεργίας τονίζοντας τη θετική εντύπωση που δημιούργησε η ισορροπημένη κάλυψη των απόψεων της κυβέρνησης και των απεργών, η Ζαν Σίτον, καθηγήτρια Ιστορίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και επίσημη ιστορικός του BBC, χαρακτήρισε το επεισόδιο ως εφεύρεση της "σύγχρονης προπαγάνδας στη βρετανική της μορφή".[29] Ο Ρέιθ υποστήριξε ότι η εμπιστοσύνη που κερδίζεται από τις "αυθεντικές αμερόληπτες ειδήσεις" θα μπορούσε στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί. Οι αμερόληπτες ειδήσεις δεν ήταν απαραίτητα αυτοσκοπός.[30]

Το BBC αντιμετώπισε καλά την κρίση, η οποία εδραίωσε ένα εθνικό ακροατήριο για τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές του. Ακολούθησε η αποδοχή της σύστασης της επιτροπής Κρόφορντ από την κυβέρνηση (1925-26) και η British Broadcasting Company αντικαταστάθηκε με Βασιλικό Διάταγμα από έναν μη εμπορικό οργανισμό : τη British Broadcasting Corporation.

Υπηρεσίες Επεξεργασία

Τηλεοπτικοί Σταθμοί Επεξεργασία

Εθνικής εμβέλειας:

Περιφερειακής εμβέλειας:

Τοπικής εμβέλειας:

Διεθνείς τηλεοπτικοί σταθμοί:

Τηλεοπτικοί σταθμοί που έχουν κλείσει:

Ραδιοφωνικοί Σταθμοί Επεξεργασία

Εθνικής εμβέλειας στα FM, DAB και διαδικτυακά:

Εθνικής εμβέλειας στα AM, DAB και διαδικτυακά:

Εθνικής εμβέλειας στα DAB και διαδικτυακά:

Περιφερειακής εμβέλειας:

Διεθνείς ραδιοφωνικοί σταθμοί:

Ραδιοφωνικοί σταθμοί που έχουν κλείσει:

Υπάρχουν και άλλοι 50 τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που καλύπτουν μικρότερα τμήματα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτοί οι σταθμοί εκπέμπουν από την υπηρεσία BBC Local Radio.

Λογότυπα Επεξεργασία

             
1953-1958 1958-1963 1963-1971 1971-1988 1988-1997 1997-2021 2021-σήμερα

Πηγές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «BBC annual report 2016/17» (PDF). 
  2. ↑ «BBC Full Financial Statements 2015/16» (PDF). BBC Annual Report and Accounts 2015/16. BBC. 12 Ιουλίου 2016. σελ. 42. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2017. 
  3. ↑ BBC, the. «About the BBC». https://www.bbc.com/aboutthebbc/. Ανακτήθηκε στις 19/06/2009. 
  4. ↑ «BBC History – The BBC takes to the Airwaves». BBC News. http://news.bbc.co.uk/aboutbbcnews/spl/hi/history/noflash/html/intro_noflash.stm. Ανακτήθηκε στις 19/07/2007. 
  5. ↑ «BBC Full Financial Statements 2013/14» (PDF). BBC Annual Report and Accounts 2013/14. BBC. 21 Ιουλίου 2014. σελ. 37. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2015. 
  6. ↑ «BBC: World's largest broadcaster & Most trusted media brand». Media Newsline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  7. ↑ «Digital licence». Prospect. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  8. ↑ «About the BBC – What is the BBC». BBC Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  9. ↑ «BBC Annual report 2013/14» (PDF). BBC. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  10. ↑ Hacker, James (4 Φεβρουαρίου 2014). «Freedom of Information Request-RFI20150047». British Broadcasting Corporation. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2015. 
  11. ↑ «BBC – Governance – Annual Report 2013/14». bbc.co.uk. 
  12. ↑ «BBC Annual Report & Accounts 2008/9: FINANCIAL PERFORMANCE». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  13. ↑ «TV Licensing: Legislation and policy». Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  14. ↑ «BBC Press Office: TV Licence Fee: facts & figures». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  15. ↑ Asa Briggs, BBC p. 47
  16. ↑ Asa Briggs, p. 50
  17. ↑ Curran and Jean Seaton, Power Without Responsibility, (Routledge) p. 110
  18. ↑ supra Curran and Seaton, p. 110
  19. ↑ Doctor, Jennifer Ruth (1999). The BBC and Ultra-Modern Music, 1922–1936: Shaping a Nation's Tastes. Cambridge University Press. σελ. 402. ISBN 9780521661171. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  20. ↑ Burns, Tom (1977). The BBC: Public Institution and Private World. Great Britain: The Macmillan Press LTD. σελίδες 1. ISBN 978-0-333-19720-2. 
  21. ↑ «No need to change BBC's mission to 'inform, educate and entertain'». UK Parliament. 24 February 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 October 2016. https://web.archive.org/web/20161031154543/https://www.parliament.uk/business/committees/committees-a-z/lords-select/communications-committee/news-parliament-2015/bbc-charter-review-report-published/. Ανακτήθηκε στις 7 January 2022. 
  22. ↑ supra Asa Briggs, p. 146
  23. ↑ «BBC history, profile and history». ComapsniesHistory.com. https://www.companieshistory.com/bbc/. Ανακτήθηκε στις 25 June 2022. 
  24. ↑ «BBC history, profile and history». ComapsniesHistory.com. https://www.companieshistory.com/bbc/. Ανακτήθηκε στις 25 June 2022. 
  25. ↑ «BBC history, profile and history». ComapsniesHistory.com. https://www.companieshistory.com/bbc/. Ανακτήθηκε στις 25 June 2022. 
  26. ↑ supra Curran and Seaton, p. 117
  27. ↑ Higgins, Charlotte (18 Αυγούστου 2014). «BBC's long struggle to present the facts without fear or favour». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  28. ↑ Crook, Tim (2002). "International Radio Journalism". Routledge.
  29. ↑ supra Curran and Seaton, p. 117
  30. ↑ supra Curran and Seaton, p. 118

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

 
  		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα British Broadcasting Corporation της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=BBC&oldid=10252580"